پاورپوینت ایمنی شناسی روانی- عصبیPNI (pptx) 9 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 9 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
ایمنی شناسی روانی- عصبیPNI
چگونه عوامل روانشناختی می توانند سیستم ایمنی بدن را تغییر داده و در نهایت خطر ابتلا به بیماری های مربوط به ایمنی را افزایش دهند؟؟
اصطلاح ایمنی شناسی روانی-عصبی توسط رابرت آدر و نیکولاس کوهن وضع شد. بررسی تعامل میان فرایندهای روانی و دستگاه عصبی و ایمنی
شخصیت، رفتار، هیجان و شناخت همگی پاسخ ایمنی بدن و به دنبال آن خطر ابتلاء به بیماریها را نیز تغییر می دهند.
نمونه بارز مرگ ناگهانی است.که فرد عامل فشارزا را بالاتر از آستانه تحمل خود می پندارد.
مطالعه کارل رشتر: پدیده مرگ ناگهانی در حیوانات= نقش مهم ناامیدی و درماندگی =رزنهان و سلیگمن نیز دریافتند که ناامیدی و افسردگی آسیب پذیری انسان را در مقابل پاتوژن افزایش می دهد= پترسن و سلیگمن اشاره کردند که افرادی که بدبینانه با مسائل برخورد می کنند بیشتر در معرض درماندگی و افسردگی قرار می گیرند.
حالات روانشناختی، عملکرد سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد
از چه طریق؟
نقش سیستم ایمنی، تشخیص بدن از متجاوزان و حمله به آنها و محافظت از بدن در برابر هر چیزی است که خارجی تلقی می شود. این مهاجمان آنتی ژن نامیده می شوند.
ارگان های اصلی سیستم ایمنی ارگان های لنفاوی هستند که در سراسر بدن توزیع شدند : مغز استخوان، گره های لنفاوی، رگ ها، طحال و تیموس.
این ارگان ها طیفی از سربازان را تولید می کنند که در شناسایی موجودات خارجی و غیر فعال سازی آنها درگیر هستند.
کارکرد دستگاه ایمنی
میکروب ها و سلول های سرطانی و بافت ها یا اعضای پیوندی را به عنوان میهمانانی « غیرخودی» می شناسد که بدن باید در برابرشان از خود دفاع کند.
دستگاه ایمنی می تواند بین خودی و غیرخودی تفکیک قائل شود و ویژگی های سلولی خاص مهاجمان را به خاطر می سپارد. به علاوه، قادر است حافظه ای ایمنی شناختی از عوامل عفونی تشکیل داده و به این ترتیب زمان بعدی که این مهاجمان حمله کردند، واکنش مؤثرتری نشان دهد. هنگام واکسینه کردن افراد با استفاده از مقادیر بسیارکمی از عامل بیماری زا ، از همین فرایند کمک گرفته می شود و بدن خود را برای تهاجم های واقعی بعدی آماده می کند.
اگر سیستم ایمنی بدن را با مهاجم اشتباه بگیرد، این می تواند پایه ی بیماری های خودایمنی را شکل دهد.
اگر سیستم ایمنی بیش فعال شود موجب آلرژی می شود.
2نوع دفاع ایمنی خاص
1-ایمنی سلولی 2- ایمنی با کمک پادتن ها (در هر دو حالت پاسخ ایمنی با عملکرد دو نوع گلبول سفید با عنوان لنفوسیت ها و مونوسیت ها انجام می شود)
2نوع لنفوسیت با کارکرد مختلف: سلول های تیموسT و سلول های استخوانی B ( هر دو در مغز استخوان ساخته می شوند اما سلول های T به غده تیموس مهاجرت کرده و در آنجا رشد می کنند؛ در حالیکه سلوهای B در مغز استخوان باقی می مانند).
سلول های B از خود پادتن تولید می کنند؛ در حالیکه سلول های T چنین قابلیتی ندارند.
سلول هایT انواع مختلفی دارند: از جمله سلول های یاری سان، کشنده ی طبیعی، سرکوب کننده و کشنده ی سمی.این سلول در سلول های بدن فعالیت می کند و در تیموس ساخته می شود.
این سلول ها گیرنده هایی روی سطح خود دارند که متوجه آنتی ژنها می شوند و این تشخیص اختصاصی ست و هر لنفوسیت معین فقط تعداد کمی از مهاجم خارجی را تشخیص می دهد .
ایمنی غیر اختصاصی= شامل فاگوسیت هایی ست که بطور غیرمشخص به هر آنتی ژنی حمله می کند.
وقتی عامل بیماری زا وارد بدن می شود نوعی مونوسیت به نام macrophage آن را تشخیص داده و آن را به سلول T یاری کننده معرفی و ماده ای به نام اینترلوکین-1 ترشح می کند و اینترلوکین-1 به نوبه ی خود فعالیت سلولT یاری کننده را تشدید می کند. در نتیجه سلولT یاری کننده اینترلوکین-2 آزاد می سازد که تولید سلول های T و نهایتاً سلول های قاتل سمی را تسریع می کند تا به عامل بیماری زا حمله کرده و آن را نابود کنند.
در ایمنی با کمک پادتن، مراحل ابتدایی شبیه بالا است؛ به طوری که همکاری میان macrophage و سلول های T یاری کننده وجود دارد. در این حالت سلول های T یاری کننده تولید سلول های B را تسریع می کنند که به ترشح پادتن هایی می انجامد و برخی فعالیت های خاص عامل بیماری زا را شناسایی و از آن ممانعت می کنند. پادتن ها سپس عامل بیماری زا را متوقف کرده و نابود می کنند.
استرس و دستگاه ایمنی
آیا استرس می تواند بر کارکرد دستگاه ایمنی تأثیر بگذارد؟ شواهد علمی حاکی از آن است که استرس می تواند ایمنی سلولی را سرکوب کند؛ هر چند داده های مربوط به واکنش پادتن ها و سلول های B چندان شفاف نیست.
افزایش ترشح هورمون های استرس مانند کورتیزول می تواند بر تولید سیتوکین ها تأثیر بگذارد.
استرس و بیماری های عفونی تنفسی
طی 25سال گذشته، شلدن کوهن روانشناس= تأثیرگذاری عوامل روانی و اجتماعی بر آسیب پذیری در برابر بیماری های عفونی از جمله سرماخوردگی پرداخته است.
سال 1991= افزایش استرس روانی با افزایش خطر ابتلا به سرماخوردگی پس از مواجهه با ویروس آن رابطه دارد.
دو نوع رویداد استرس زای زندگی بیش از سایر موارد با آسیب پذیری ارتباط دارد. 1) مشکلات میان فردی دیرپا( بیشتر از 1ماه) با اعضای خانواده و دوستان بود 2) مشکلات دیرپای مرتبط با شغل( از جمله شغل نامناسب یا بی کاری) بود. هر چه رویداد استرس زا بیشتر تدوام داشت، خطر ابتلا به بیماری عفونی بیشتر می شد.
استرس و ترمیم زخم
در سال 1995 گلاسر و همکاران برای اولین بار نشان می داد = استرس روانی باعث کندی ترمیم زخم ها می شود.
مقایسه گروه پراسترس( فردی که از یک عضو خانواده ی مبتلا به بیماری آلزایمر مراقبت می کردند) با گروه کم استرس(گروه کنترل) که از نظر سن و درآمد خانوادگی همتا شده بودند، مقایسه شدند. نتایج مطالعه نشان داد که بهبودی کامل زخم برای گروه مراقبان به طور میانگین 9 روز 24 درصد بیشتر از گروه کنترل طول کشید. آنها همچنین تفاوت هایی بین گروه ها از نظر تولید یک سیتوکین مهم (اینترلوکین –B1) یافتند که این موضوع یکی از سازوکارهای ایمنی زیربنایی تأثیر مشاهده شده است.
تأثیرات روانی بر بهبودی پس از جراحی
عوامل روانی می توانند از 3طریق اصلی بر بهبودی زخم تأثیر بگذارند:
1-هیجان ها بطور مستقیم بر هورمون های استرس تأثیر می گذارند و می توانند کارکرد ایمنی را تغییر دهند.
2- پاسخ هیجانی بیمار به عمل جراحی می تواند بر نوع و میزان داروی بی هوشی تأثیر بگذارد و داروهای بی هوشی مختلف تأثیرات متفاوتی بر دستگاه ایمنی و درون ریز دارند.
3- افرادی که مضطرب تر هستند، همچنین به احتمال بیشتر درد شدیدتری را تجربه می کنند و درد می تواند کارکرد ایمنی بدن را سرکوب کند.
اندازه گیری پاسخ ایمنی
با وجود پذیرش این موضوع که سیستم ایمنی می تواند تغییر کند اندازه گیری چنین تغییراتی مشکل است. 4شاخص اصلی کارکرد ایمنی:
1- رشد تومور که در تحقیقات حیوانی استفاده می شود.
2-ترمیم زخم =بخشی از پوست برداشته می شود و فرایند ترمیم آن مشاهده می شود.
3- میزان ترشح ایمنوگلوبینA که در بزاق یافت می شود و براحتی در دسترس است.
4-سلولهای کشنده طبیعی، لنفوسیت هایT و Tکمک کننده که در خون یافت می شوند.
وضعیت روانشناختی و ایمنی
خلق
خلق مثبت با کارکرد ایمنی بهتر مرتبط است. شوخ طبعی بطور خاص سودمند است. بررسی اثر خلق بر روی پیشرفت بیماری= ناتوانی و بقای بیمار را پیش بینی می کند.
بررسی افرادی که همسرشان را از دست دادند بعد از 6 هفته= دریافتند در گروه داغدیده شدت تکثیر سلول های T در مقابل آنتی ژنها کاهش می یابد. هرچقدر میزان افسردگی زنان بیشتر بوده عملکرد سلولهای T بیشتر دچار اختلال بوده است.
کامن و سلیگمن= عملکرد سلول های T در افراد بدبین نسبت به افراد خوشبین ضعیف بوده است.
زنجیره وقایعی که موجب کاهش ایمنی اورگانیسم در ابتلا به سرطان می شود:
1- بوجود آمدن درماندگی بعد از واقعه فشارزا
2- ایجاد افسردگی به دلیل درماندگی
3- افزایش کاته کولامین و آندورفین ها
4-افزایش آندورفین ها قدرت ایمنی بدن را تضعیف می کند.
5-ضعف قدرت ایمنی ناتوانی سلولهای طبیعی کشنده( NK) و T را در تخریب تومور سبب می شود و نتیجتاً تومور رشد می کند.
ابراز هیجانی
شواهد نشان می دهد سبک های مقابله ای خاصی که با ابراز هیجانی مرتبط هستند، می توانند با شروع و پیشرفت بیماری مرتبط باشند. برخی مطالعات به دو مکانیزم سرکوب و انکار توجه کرده اند و ارتباط آنها را با پیامدهای سلامت گزارش کردند.
عدم ابراز هیجان به ویژه هیجان منفی در شرایط استرس زا می تواند برای سلامت مضر باشد.
باورها
ممکن است باورها اثری مستقیم بر روی سیستم ایمنی داشته باشد. سبک اسناد درونی، کلی و پایدار از نظر سلیگمن و کامن پیش بینی کننده سلامتی کمتر در آینده است.
گریر = دو ویژگی انکار و روحیه مبارزه طلبی نجات از سرطان سینه را پیش بینی می کند.
درماندگی و نومیدی
در یک آزمایش تومورهایی را در اورگانیسم موشهای مورد آزمایش قرار دادند روز بعد آنها را به سه گروه تقسیم کردند: به یک گروه شوک الکتریکی دادند که با فشار دادن میله ای از طرف موشها قطع می شد. گروه دوم شوک وارد می شد ولی مستقل از اعمال موشها قطع و وصل می شد و در قطع شوک، موشها درمانده بودند. به گروه سوم شوکی وارد نمی شد= 55درصد حیواناتی که شوک الکتریکی دریافت نکرده بودند تومور خود را از بین بردند.65درصد حیواناتی که تجربه تسلط بر شوکها داشند توانستند تومورشان را از بین ببرند ولی از بین حیواناتی که تجربه درماندگی داشتند فقط 27درصد توانستند تومور را برطرف کنند.
درماندگی و نومیدی قدرت ایمنی را تغییر می دهد. وقتی سلول هایT موش های درمانده در معرض آنتی ژن قرار داده می شوند کندتر از سلول هایT موش هایی که شوکهای الکتریکی قابل اجتناب را داشته و یا هیچ شوکی دریافت نداشتند، تکثیر می شوند.
