پاورپوینت بررسی انواع مسير شغلي وعلل جابه جایی و ترک کار کارکنان (pptx) 32 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 32 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
به نام خدا
موضوع : بررسی انواع مسير شغلي وعلل جابه جایی و ترک کار کارکنان
مقدمه
موضوع جا به جایی و ترک شغل کارکنان در سازمان های امروزی به عنوان مسئله ای پدیدار شده است که درمسائل مختلف سازمان مانند روحیه کارکنان، بهره وری، اثر بخشی و...تاثیرگذار میباشد. تغییرات غیرمنطقی و جابه جایی مکرر و بدون دلیل کارکنان میتواند یکی ازعوامل ایجاد فشار شغلی باشد. بنابراین درصورت لزوم تغییرات، باید با فرهنگ سازی و پس از رفع نگرانی های کارکنان در زمینه های مختلف و جلب مشارکت آنان به این تغییر و تحولات اقدام نمود. فضای سازمانی بر كاركرد سازمانی اثر می گذارد، جو سازمانی یك شیوه اندازه گیری ادراك های كاركنان از احساسی است كه از كاركردن در یك پیرامون معین دارند.
انواع جا بجایی در سازمان
ترفیع
تنزیل
انتصاب
انتقال
ترک کار
ترفیع
ترفیع عبارت است از ارتقاء به شغل یا پست بالاتر و برخورداری از مزایا و اختیارات بیشتر در مقابل قبول مسئولیت سنگین‌تر.
موقعیت اجتماعی اشخاص اغلب متأثر از شغل و درآمد آنهاست. انگیزه فراجوئی كم و بیش در اكثر مردم وجود دارد. ولی در بعضی این انگیزه به صورت شدیدتری دیده می‌شود، اگر رفتار و شرایط خدمتی كاركنان مورد توجه قرار نگیرد و سازمان در مقابل خدمات و وظایفی كه آنها انجام می‌دهند بی‌تفاوت بماند مسلماً باعث یأس و بی‌علاقگی و بالاخره بیگانه شدن آنها از سازمان می‌گردد.
ذكر این نكته ضروری است كه ترفیع و حركت در نردبان ترقی مسیر شغلی، دیگر مثل گذشته مورد تأكید نبوده بلكه ضرورت ایجاد قابلیت انعطاف و جابه جائی در تخصص‌ها و رشته‌های شغلی و یا حداقل طراحی مسیرهای شغلی متنوع و متعدد توصیه می‌شود و به تعبیر نویسندگان اخیر ،موفقیت در مادام‌العمر ماندن در یك سازمان و در یك مسیر شغلی خلاصه نمی‌شود (میر سپاسی،1385 ،402).
تنزیل
تنزیل عبارت است از قرار دادن در شغل یا درجه‌ای پائین‌تر از شغل، درجه و یا موقعیت قبلی كه نیازمند به مهارت و مسئولیت كمتر بوده و طبعاً از حقوق و مزایای كمتری نیز برخوردار است. تنزیل درجه ممكن است به علل مختلف از جمله: كاهش محل های سازمانی، كاهش قابلیت و شایستگی افراد و یا به عنوان یك اقدام انضباطی و تنبیهی صورت گیرد. انجام این اقدام به هر شكل كه باشد، حتی با عدم تغییر حقوق و مزایا، اثر روانی بسیار ناگوار و عمیق به جای می‌گذارد. به همین جهت جز در شرایط كاملاً اجباری از انجام آن باید جداً خودداری شود (همان منبع ، 406).
انتصاب
انتصاب عبارت است از به كار گماردن فرد در شغلی كه بر مبنای شرایط احراز و مشخصات فردی، مناسب با آن شغل است و نسبت به افراد مشابه خود، ارجحیت دارد. انتصاب صحیح از جمله اقداماتی است كه در كاربرد مطلوب منابع انسانی میتواند نقش اساسی ایفا نماید. اما انتصاب هرگز برای ابد انجام نمی‌شود. بلكه براساس شایستگی‌ها و تجربیات و دانشی كه افراد در طول خدمت كسب می‌كنند باید به مشاغل بالاتر ارتقاء یافته و یا اینكه در مشاغل با مسئولیت‌های مختلف جابه جا شوند. جابه جائی‌های عمودی (ترفیع و تنزیل) و جابه جائی‌های افقی (انتقال) و سایر جابه جائی‌ها، اگر بطور صحیح و منظم انجام شود نه تنها اثربخشی منابع انسانی را بالا می‌برد بلكه سازمان را از ركود و یكنواختی خارج كرده و باعث رضایت كاركنان و نتیجتاً افزایش كارآئی و اثربخشی مؤسسه می‌گردد (همان منبع ، 400).
امروزه مدیریت ژاپنی در تمام دنیا معروف شده است و بسیاری از دانشمندان علم مدیریت، پیشرفت های اقتصادی اخیر ژاپن را مرهون این نوع سبك مدیریت می‌دانند. یكی از موارد جالب در این نوع مدیریت، نحوه ارتقاء و انتصاب مدیران میباشد كه در اینجا به آن اشاره می‌شود و سپس با كشور خودمان مورد مقایسه قرار می‌گیرد. اگر هرم مدیریت را در نظر بگیرید، این هرم دارای سه سطح مدیریتی است: عملیاتی، میانی و عالی، معمولاً شروع به كار افراد در مدیریت ژاپنی از پایین هرم آغاز می‌شود و در نهایت پس از طی 30 سال خدمت از سازمان خارج می‌شوند. به عبارت دیگر فردی كه به سمت مدیریت عالی سازمان برگزیده می‌شود. الزاماً باید قبلاً پست های مدیریت عملیاتی و میانی را طی كرده باشد. این موضوع در شکل شماره 1-2 :نشان داده شده است.
ارتقاء وانتصاب در سطوح مدیران عالی در ژاپن
خروج از سازمان
ورود به سازمان
خروج از سازمان
ورود به سازمان
عالی
مياني
عملياتي
شکل شماره 1-2 ـ نحوه ورود و خروج كاركنان سازمان در ژاپن ( بیان، 1372 ، 388)
