مقاله شبکه و نگهداری از سخت افزار سیستم

مقاله شبکه و نگهداری از سخت افزار سیستم (docx) 74 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 74 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

بسم الله الرحمن الرحیم گزارش کار آموزی ( ) واحد تهران مرکزی دانشکده فنی گروه کامپیوتر فهرستفصل اول:آشنایی با مکان کارآموزی...................................................................٥فصل دوم شبکه های کامپیوتری/مونتاژ سیستم ها...................................................٧چکیده........................................................................................................ ٨شبکه های کامپیوتری.....................................................................................١٠اجزاء شبکه.................................................................................................١٤مدلهای شبکه...............................................................................................١٩انواع شبکه از لحاظ گسترش جغرافیایی................................................................٢٤پروتکل های شبکه.........................................................................................٢٧مدل OSI...................................................................................................٣١ابزارهای اتصال دهنده....................................................................................٣٥ارسال سیگنال و پهنای باند..............................................................................٤٣کابل های شبکه............................................................................................٤٦توپولوژی شبکه............................................................................................٥٦نصب کارت شبکه و تنظیمات Windows............................................................. ٦٢نکاتی در نصب وارتقاءچند سخت افزار.................................................................٧٣جمع بندی...................................................................................................٨٤ فصل اول آشنایی با مکان کارآموزی شركت بازرگانی شهبازی , یک شرکت واردات و صادرات است که در زمینه تجهیزات پزشکی فعالیت دارد.نظر به اینکه این شرکت دارای سیستم یکپارچه حسابداری و انبارداری در فیلدهای مختلف فروش میباشد، لذا لزوم وجود شبکه داخلی و نگهداری ازسیستمها کاملا مشهوداست . اینجانب دراین دوره سعی کردم به آموختن مفاهیم شبکه واصول کلی نگهداری و ارتقاء سیستم ها بپردازم.گرچه اذعان دارم که دراین فرصت محدود دو ماهه نتوانستم مطالبي بيش ازاين فر اگيرم ودر همين حد هم دچارايرادها و نقايصي ميباشم. لذا اميدوارم با مطالعه اين گزارش توسط شما استاد بزرگوار و تذكر كاستي هاي آن بتوانم اندوختني هاي خودرادر اين مدت تكميل كرده و در آينده از آن بهره مند شوم. فصل دوم شبکه های کامپیوتری مونتاژ سیستم ها چکيده امروزه استفاده از کامپیوتر در کلیه امور امری رایج و گستده است و کلیه رشته ها به نحوی با کامپیوتر سر و کار دارند.بدیهی است برای استفاده بهتر از این تکنولوژی نیازمند کسب اطلاعات در باره عملکرد،تعمیر،نگهداری سخت افزار های موجود در سیستم امری ضروری بنظر میرسد. از سویی دیگر با وجود گستردکی ارتباطات لزوم وجود شبکه های کامپیوتری که در چندین سال اخیر رشد فراوانی کرده اند نیز به چشم میخورد. هر شبکه کامپیوتری باید با توجه به شرایط وسیاست های هر سازمان ، طراحی وپیاده سازی گردد. در واقع شبکه های کامپیوتری زیر ساخت های لازم را برای به اشتراک گذاشتن منابع در سازمان فراهم می آورند؛ اگراین زیر ساختها به درستی طراحی نشوند، در زمان استفاده از شبکه مشکلات متفاوتی پیش آمده و باید هزینه های زیادی به منظور نگهداری شبکه وتطبیق آن با خواسته های مورد نظر صرف شود. در زمان طراحی یک شبکه سوالات متعددی مطرح می شود: برای طراحی یک شبکه باید از کجا شروع کرد؟ چه پارامترهایی را باید در نظر گرفت ؟ هدف از برپاسازی شبکه چیست ؟ انتظار کاربران از شبکه چیست ؟ آیا شبکه موجود ارتقاء می باید ویا یک شبکه از ابتدا طراحی می شود؟ چه سرویس ها و خدماتی برروی شبکه ارائه خواهد شد؟بطور کلی قبل از طراحی فیزیکی یک شبکه کامپیوتری ، ابتدا باید خواسته ها شناسایی وتحلیل شوند، مثلا در یک کتابخانه چرا قصد ایجاد یک شبکه را داریم واین شبکه باید چه سرویس ها وخدماتی را ارائه نماید؛ برای تامین سرویس ها وخدمات مورد نظر اکثریت کاربران ، چه اقداماتی باید انجام داد ؛ مسائلی چون پروتکل مورد نظر برای استفاده از شبکه ، سرعت شبکه واز همه مهمتر مسائل امنیتی شبکه ، هریک از اینها باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. سعی شده است پس از ارائه تعاریف اولیه ، مطالبی پیرامون کاربرد های عملی آن نیز ارائه شود تا  در تصمیم گیری بهتر یاری کند.  شبکه کامپیوتری واجزای آن اساسا یک شبکه کامپیوتری شامل دو یا بیش از دو کامپیوتر وابزارهای جانبی مثل چاپگرها، اسکنرها ومانند اینها هستند که بطور مستقیم بمنظور استفاده مشترک از سخت افزار ونرم افزار، منابع اطلاعاتی ابزارهای متصل ایجاده شده است توجه داشته باشید که به تمامی تجهیزات سخت افزاری ونرم افزاری موجود در شبکه منبع (Source) گویند.در این تشریک مساعی با توجه به نوع پیکربندی کامپیوتر ، هر کامپیوتر کاربر می تواند در آن واحد منابع خود را اعم از ابزارها وداده ها با کامپیوترهای دیگر همزمان بهره ببرد. دلایل استفاده از شبکه را می توان موارد ذیل عنوان کرد :۱ - استفاده مشترک از منابع :استفاده مشترک از یک منبع اطلاعاتی یا امکانات جانبی رایانه ، بدون توجه به محل جغرافیایی هریک از منابع را استفاده از منابع مشترک گویند.۲ - کاهش هزینه :متمرکز نمودن منابع واستفاده مشترک از آنها وپرهیز از پخش آنها در واحدهای مختلف واستفاده اختصاصی هر کاربر در یک سازمان کاهش هزینه را در پی خواهد داشت .۳ - قابلیت اطمینان : این ویژگی در شبکه ها بوجود سرویس دهنده های پشتیبان در شبکه اشاره می کند ، یعنی به این معنا که می توان از منابع گوناگون اطلاعاتی وسیستم ها در شبکه نسخه های دوم وپشتیبان تهیه کرد ودر صورت عدم دسترسی به یک از منابع اطلاعاتی در شبکه " بعلت از کارافتادن سیستم " از نسخه های پشتیبان استفاده کرد. پشتیبان از سرویس دهنده ها در شبکه کارآیی،، فعالیت وآمادگی دایمی سیستم را افزایش می دهد. ۴ - کاهش زمان : یکی دیگر از اهداف ایجاد شبکه های رایانه ای ، ایجاد ارتباط قوی بین کاربران از راه دور است ؛ یعنی بدون محدودیت جغرافیایی تبادل اطلاعات وجود داشته باشد. به این ترتیب زمان تبادل اطلاعات و استفاده از منابع خود بخود کاهش می یابد.۵ - قابلیت توسعه : یک شبکه محلی می تواند بدون تغییر در ساختار سیستم توسعه یابد وتبدیل به یک شبکه بزرگتر شود. در اینجا هزینه توسعه سیستم هزینه امکانات وتجهیزات مورد نیاز برای گسترش شبکه مد نظر است.۶ - ارتباطات: کاربران می توانند از طریق نوآوریهای موجود مانند پست الکترونیکی ویا دیگر سیستم های اطلاع رسانی پیغام هایشان را مبادله کنند ؛ حتی امکان انتقال فایل نیز وجود دارد".در طراحی شبکه مواردی که قبل از راه اندازی شبکه باید مد نظر قرار دهید شامل موارد ذیل هستند:۱ - اندازه سازمان۲ - سطح امنیت ۳ - نوع فعالیت۴ - سطح مدیریت۵ - مقدار ترافیک۶ – بودجه هرگاه شما کامپیوتری را به شبکه اضافه می کنید ، این کامپیوتر به یک ایستگاه کاری یا گره تبدیل " Node"می شود. یک ایستگاه کاری"Work Stations " ؛ کامپیوتری است که به شبکه الصاق شده است و در واقع اصطلاح ایستگاه کاری روش دیگری است برای اینکه بگوییم یک کامپیوتر متصل به شبکه است. یک گره چگونگی و ارتباط شبکه یا ایستگاه کاری ویا هر نوع ابزار دیگری است که به شبکه متصل است وبطور ساده تر هر چه را که به شبکه متصل والحاق شده است یک گره گویند". برای شبکه جایگاه وآدرس یک ایستگاه کاری مترادف با هویت گره اش است. هر شبکه اساسا از سه بخش ذیل تشکیل می شود : ابزارهایی که به پیکربندی اصلی شبکه متصل می شوند بعنوان مثال : کامپیوتر ها ، چاپگرها، هاب ها " Hubs " سیم ها ، کابل ها وسایر رسانه هایی که برای اتصال ابزارهای شبکه استفاده می شوند سازگار کننده ها" Adaptor" : که بعنوان اتصال کابل ها به کامپیوتر هستند . اهمیت آنها در این است که بدون وجود آنها شبکه تنها شامل چند کامپیوتر بدون ارتباط موازی است که قادر به سهیم شدن منابع یکدیگر نیستند . عملکرد سازگارکننده در این است که به دریافت وترجمه سیگنال ها ی درون داد از شبکه از جانب یک ایستگاه کاری وترجمه وارسال برون داد به کل شبکه می پردازد. اجزاء شبکه :اجزا اصلی یک شبکه کامپیوتری عبارتند از :1 - کارت شبکه : " NIC- Network Interface Card" :برای استفاده از شبکه وبرقراری ارتباط بین کامپیوتر ها از کارت شبکه ای استفاده می شود که در داخل یکی از شیارهای برد اصلی کامپیوتر های شبکه " اعم از سرویس دهنده وگیرنده " بصورت سخت افزاری وبرای کنترل ارسال ودریافت داده نصب می گرددقرار مي‌گيرد و وسيله‌اي است كه بين كامپيوتر و شبكه‌اي كه كامپيوتر جزئي از آن است، اتصال برقرار مي‌نمايد. هر كامپيوتر در شبكه مي‌بايست يك كارت شبكه داشته باشد كه به باس گسترش سيستم(System's Expansion Bus) اتصال مي‌يابد و براي رسانه شبكه (كابل شبكه) به عنوان يك واسطه عمل مي‌كند. در برخي كامپيوترها، كارت شبكه با مادربورد يكي شده است، اما در بيشتر مواقع شكل يك كارت گسترش (Expansion Card) را به خود مي‌گيرد كه يا به ISA سيستم ((Industry Standard Architecture که مجموعه مشخصاتي براي طراحي باس‌ها كه امكان مي‌دهد قطعات بصورت كارت به شيارهاي گسترش استاندارد كامپيوترهاي شخصي آي‌بي‌ام و سازگار با آنها افزوده شوند ، متصل میگردد و يا به PCI سیستم ( Interconnect (Peripheral Component که مجموعه مشخصاتي است كه توسط شركت اينتل ارائه شده و سيستم باس محلي را تعريف مي‌كند كه امكان نصب حداكثر ۱۰ كارت گسترش سازگار با PCI را فراهم مي‌كند ، متصل مي‌گردد. كارت شبكه به همراه نرم‌افزار راه اندازي (device driver) آن، مسئول اكثر كاركردهاي لايه data-link و لايه فيزيكي مي‌باشد. كارت‌هاي شبكه، بسته به نوع كابلي كه پشتيباني مي‌كنند، اتصال دهنده‌هاي (Connectors) خاصي را مي‌طلبند. كابل شبكه از طريق يك اتصال دهنده به كارت شبكه وصل مي‌شود. برخي كارت‌هاي شبكه بيش از يك نوع اتصال دهنده دارند كه اين شما را قادر مي‌سازد كه آنها را به انواع مختلفي از كابلهاي شبكه اتصال دهيد. كارت شبكه عملكردهاي گوناگوني را كه براي دريافت و ارسال داده‌ها در شبكه حياتي هستند، انجام مي‌دهد كه برخي از آنها عبارتند از: Data encapsulation: كارت شبكه و درايور (راه‌انداز) آن، مسئول ايجاد فريم در اطراف داده توليد شده توسط لاية شبكه و آماده‌سازي آن براي انتقال هستند. Signal encoding and decoding: در واقع كارت شبكه طرح كدگذاري لايه فيزيكي را پياده مي‌كند و داده‌هاي دودويي (binary) توليد شده توسط لايه شبكه را به سيگنال‌هاي الكتريكي قابل انتقال بر روي كابل شبكه تبديل مي‌نمايد. همچنين سيگنال‌هاي دريافتي از روي كابل را براي استفاده لايه‌هاي بالاتر به داده‌هاي دودويي تبديل مي‌سازد. Data transmission and reception: كاركرد اساسي كارت شبكه، توليد و انتقال سيگنال‌هاي متناسب در شبكه و دريافت سيگنال‌هاي ورودي است. طبيعت سيگنال‌ها به كابل شبكه و پروتكل لايه data link بستگي دارد. در يك LAN فرضي، هر كامپيوتر هم بسته‌هاي عبوري در شبكه را دريافت مي‌كند و كارت شبكه آدرس مقصد لايه data link را بررسي مي‌كند تا ببيند آيا بسته براي كامپيوتر مذكور فرستاده شده يا خير. در صورت مثبت بودن پاسخ، كارت شبكه بسته را براي انجام پردازش توسط لايه بعدي از كامپيوتر عبور مي‌دهد، در غير اينصورت بسته را به دور مي‌افكند. وقتی احتمال دارد كه در شبكه شما يك كامپيوتر كيفي و قابل حمل وجود داشته باشد. گستره وسيعي از كارت های شبكه قابل نقل و انتقال (Portable Computer Network Adapters) مورد نیاز است. نوعي از كارت شبكه كه در كامپيوترهاي كيفي استفاده مي‌شود عبارتست از: كارت PCMCIA يا همان PC Card.كارت PC در يك شيار و يا در يك جفت شيار موجود در كناره كامپيوتر كيفي جاي مي‌گيرد. كابل شبكه با استفاده از ابزاري به نام "dongle" به كارت PC متصل مي‌شود. كارتهاي PC جز ابزارهاي "Plug-and-Play" هستند، و نيز مي‌توان در حاليكه كامپيوتر روشن و در حال فعاليت است، آنها را نصب يا خارج نمود و پس از نصب آنها نيازي به restart كردن كامپيوتر نيست. 2 - رسانه انتقال " Transmission Medium موجب برقراری ارتباط بین کامپیوتر های یک شبکه می شود . برخی از متداولترین رسانه های انتقال عبارتند از : کابل زوج سیم بهم تابیده " Twisted- Pair" ، کابل کواکسیال " Coaxial" وکابل فیبر نوری "Fiber- Optic" . 3- سیستم عامل شبکه " NOS- Network Operating System"" :سیستم عامل شبکه برروی سرویس دهنده اجرا می شود و سرویس های مختلفی مانند: اجازه ورود به سیستم "Login" ، رمز عبور "Password" ، چاپ فایل ها " Print files" ، مدیریت شبکه " Net work management " را در اختیار کاربران می گذارد. مدل های شبکه : در یک شبکه ، یک کامپیوتر می تواند هم سرویس دهنده وهم سرویس گیرنده باشد. یک سرویس دهنده (Server) کامپیوتری است که فایل های اشتراکی وهمچنین سیستم عامل شبکه که مدیریت عملیات شبکه را بعهده دارد - را نگهداری می کند.برای آنکه سرویس گیرنده " Client" بتواند به سرویس دهنده دسترسی پیدا کند ، ابتدا سرویس گیرنده باید اطلاعات مورد نیازش را از سرویس دهنده تقاضا کند. سپس سرویس دهنده اطلاعات در خواست شده را به سرویس گیرنده ارسال خواهد کرد.سه مدل از شبکه هایی که مورد استفاده قرار می گیرند ، عبارتند از :1 - شبکه نظیر به نظیر " Peer- to- Peer " 2 - شبکه مبتنی بر سرویس دهنده " Server- Based "3 - شبکه سرویس دهنده / سرویس گیرنده " Client Server" مدل شبکه نظیر به نظیر:در این شبکه ایستگاه ویژه ای جهت نگهداری فایل های اشتراکی وسیستم عامل شبکه وجود ندارد. هر ایستگاه می تواند به منابع سایر ایستگاه ها در شبکه دسترسی پیدا کند. هر ایستگاه خاص می تواند هم بعنوان Server وهم بعنوان Client عمل کند. در این مدل هر کاربر خود مسئولیت مدیریت وارتقاء دادن نرم افزارهای ایستگاه خود را بعهده دارد. از آنجایی که یک ایستگاه مرکزی برای مدیریت عملیات شبکه وجود ندارد ، این مدل برای شبکه ای با کمتر از ۱۰ ایستگاه بکار می رود . فصل سوم  مدل شبکه مبتنی بر سرویس دهنده : در این مدل شبکه ، یک کامپیوتر بعنوان سرویس دهنده کلیه فایل ها ونرم افزارهای اشتراکی نظیر واژه پرداز ها، کامپایلرها ، بانک های اطلاعاتی وسیستم عامل شبکه را در خود نگهداری می کند. یک کاربر می تواند به سرویس دهنده دسترسی پیدا کرده وفایل های اشتراکی را از روی آن به ایستگاه خود منتقل کند. مدل سرویس دهنده / سرویس گیرنده : در این مدل یک ایستگاه در خواست انجام کارش را به سرویس دهنده ارائه می دهد وسرویس دهنده پس از اجرای وظیفه محوله ، نتایج حاصل را به ایستگاه در خواست کننده عودت می دهد. در این مدل حجم اطلاعات مبادله شده شبکه ، در مقایسه با مدل مبتنی بر سرویس دهنده کمتر است واین مدل دارای کارایی بالاتری می باشد. انواع شبکه از لحاظ گسترش جغرافیایی نوع شبکه توسط فاصله بین کامپیوتر های تشکیل دهنده آن شبکه مشخص می شود:شبکه محلی " LAN= Local Area Network" : ارتباط واتصال بیش از دو یا چند رایانه در فضای محدود یک سازمان از طریق کابل شبکه وپروتکل بین رایانه ها وبا مدیریت نرم افزاری موسوم به سیستم عامل شبکه را شبکه محلی گویند. کامپیوتر سرویس گیرنده باید از طریق کامپیوتر سرویس دهنده به اطلاعات وامکانات به اشتراک گذاشته دسترسی یابند. همچنین ارسال ودریافت پیام به یکدیگر از طریق رایانه سرویس دهنده انجام می گیرد. از خصوصیات شبکه های محلی می توان به موارد ذیل اشاره کرد: اساسا در محیط های کوچک کاری قابل اجرا وپیاده سازی می باشند - از سرعت نسبتا بالایی برخوردارند دارای یک ارتباط دایمی بین رایانه ها از طریق کابل شبکه می باشند.اجزای یک شبکه محلی عبارتند از : - سرویس دهنده - سرویس گیرنده - پروتکل - کارت واسطه شبکه - سیستم ارتباط دهندهشبکه گسترده " WAN = Wide Area Network :اتصال شبکه های محلی از طریق خطوط تلفنی ، کابل های ارتباطی ماهواره ویا دیگر سیستم هایی مخابراتی چون خطوط استیجاری در یک منطقه بزرگتر را شبکه گسترده گویند. در این شبکه کاربران یا رایانه ها از مسافت های دور واز طریق خطوط مخابراتی به یکدیگر متصل می شوند. کاربران هر یک از این شبکه ها می توانند به اطلاعات ومنابع به اشتراک گذاشته شده توسط شبکه های دیگر دسترسی یابند. از این فناوری با نام شبکه های راه دور " Long Haul Network" نیز نام برده می شود. در شبکه گسترده سرعت انتقال داده نسبت به شبکه های محلی خیلی کمتر است. بزرگترین ومهم ترین شبکه گسترده ، شبکه جهانی اینترنت می باشد. پروتکل های شبکه :از معروفترین پروتکل های شبکه میتوان دو پروتکل زیر را معرفی کرد:" پروتکل کنترل انتقال / پروتکل اینترنت " Tcp / ipl پروتکل فوق شامل چهار سطح است که عبارتند از :الف - سطح لایه کاربرد " Application " ب - سطح انتقال " Transporter"ج - سطح اینترنت " Internet"د - سطح شبکه " Net work ":از مهمترین ومشهورترین پروتکل های مورد استفاده در شبکه اینترنت است. این بسته نرم افزاری به اشکال مختلف برای کامپیوتر ها وبرنامه ها ی مختلف ارائه می گردد. Tcp/ip از مهمترین پروتکل های ارتباطی شبکه در جهان تلقی می شود ونه تنها برروی اینترنت وشبکه های گسترده گوناگون کاربرد دارد، بلکه در شبکه های محلی مختلف نیز مورد استفاده قرار می گیردو در واقع این پروتکل زبان مشترک بین کامپیوتر ها به هنگام ارسال و دریافت اطلاعات یا داده می باشد. این پروتکل به دلیل سادگی مفاهیمی که در خود دارد اصطلاحا به سیستم باز مشهور است ، برروی هر کامپیوتر وابر رایانه قابل طراحی وپیاده سازی است. از فاکتورهای مهم که این پروتکل بعنوان یک پروتکل ارتباطی جهانی مطرح می گردد، به موارد زیر می توان اشاره کرد:- این پروتکل در چار چوب UNIX Operating System ساخته شده وتوسط اینترنت بکار گرفته می شود. - برروی هر کامپیوتر قابل پیاده سازی می باشد. - بصورت حرفه ای در شبکه های محلی وگسترده مورد استفاده قرار می گیرد. - پشتیبانی از مجموعه برنامه ها وپروتکل های استاندارد دیگر چون پروتکل انتقال فایلFTP پروتکل دو سویهPoint to point Protcol = PPP .بنیاد واساس پروتکل Tcp/ip آن است که برای دریافت و ارسال داده ها یا پیام پروتکل مذکور ؛ پیام ها وداده ها را به بسته های کوچکتر وقابل حمل تر تبدیل می کند ، سپس این بسته ها به مقصد انتقال داده می شود ودر نهایت پیوند این بسته ها به یکدیگر که شکل اولیه پیام ها وداده ها را بخود می گیرد ، صورت می گیرد. در شکل زیر این مدل Tcp/ip نمایش داده شده. یکی دیگر از ویژگی های مهم این پروتکل قابلیت اطمینان آن در انتقال پیام هاست یعنی این قابلیت که به بررسی وبازبینی بسته ها ومحاسبه بسته های دریافت شده دارد. در ضمن این پروتکل فقط برای استفاده در شبکه اینترنت نمی باشد. بسیاری از سازمان وشرکت ها برای ساخت وزیر بنای شبکه خصوصی خود که از اینترنت جدا می باشد نیز در این پروتکل استفاده می کنند. پروتکل سیستم ورودی وخروجی پایه شبکه واسطه یا رابطی است که توسط IBM بعنوان استانداردی برای دسترسی به شبکه توسعه یافت . این پروتکل داده ها را از لایه بالاترین دریافت کرده وآنها را به شبکه منتقل می کند. سیستم عاملی که با این پروتکل ارتباط برقرار می کند سیستم عامل شبکه "NOS" نامیده می شود کامپیوتر ها از طریق کارت شبکه خود به شبکه متصل می شوند. کارت شبکه به سیستم عامل ویژه ای برای ارسال اطلاعات نیاز دارد. این سیستم عامل ویژه را Net BIOS می نامند که در حافظه ROM کارت شبکه ذخیره شده است.Net BIOS همچنین روشی را برای دسترسی به شبکه ها با پروتکل های مختلف مهیا می کند . این پروتکل از سخت افزار شبکه مستقل است . این پروتکل مجموعه ای از فرامین لازم برای در خواست خدمات شبکه ای سطح پایین را برای برنامه های کاربردی فراهم می کند تا جلسات لازم برای انتقال اطلاعات در بین گره ها ی یک شبکه را هدایت کنند. مدل(Open System Interconnection) " OSI": این مدل مبتنی بر قراردادی است که سازمان استانداردهای جهانی ایزو بعنوان مرحله ای از استاندارد سازی قراردادهای لایه های مختلف توسعه دارد . نام این مدل مرجع به این دلیل ا اس آی است چونکه با اتصال سیستم های باز سروکار دارد وسیستم های باز سیستم هایی هستند که برای ارتباط باسیستم های دیگر باز هستند . این مدل هفت لایه دارد که اصولی که منجر به ایجاد این لایه ها شده اند عبارتند از : - وقتی نیاز به سطوح مختلف از انتزاع است ، لایه ای باید ایجاد شود. - هر لایه باید وظیفه مشخصی داشته باشد. - وظیفه هر لایه باید با در نظر گرفتن قراردادهای استاندارد جهانی انتخاب گردد. - مرزهای لایه باید برای کمینه کردن جریان اطلاعات از طریق رابط ها انتخاب شوند.اکنون هفت لایه را به نوبت از لایه پایین مورد بحث قرار می دهیم:۱ - لایه فیزیکی : به انتقال بیتهای خام برروی کانال ارتباطی مربوط می شود. در اینجا مدل طراحی با رابط های مکانیکی ، الکتریکی ، ورسانه انتقال فیزیکی که زیر لایه فیزیکی قراردارند سروکار دارد.۲ - لایه پیوند ها: مبین نوع فرمت هاست مثلا شروع فریم ، پایان فریم، اندازه فریم وروش انتقال فریم.وظایف این لایه شامل موارد زیراست :مدیریت فریم ها ، خطایابی وارسال مجدد فریم ها، ایجاد تمایز بین فریم ها داده وکنترل وایجاد هماهنگی بین کامپیوتر ارسال کننده ودریافت کننده داده ها. پروتکل های معروف برای این لایه عبارتند از :الف - پروتکل SDLC که برای مبادله اطلاعات بین کامپیوتر ها بکار می رود و اطلاعات را به شکل فریم سازماندهی می کند.ب - پروتکل HDLC که کنترل ارتباط داده ای سطح بالا زیر نظر آن است وهدف از طراحی آن این است که با هر نو ع ایستگاهی کارکند از جمله ایستگاههای اولیه ، ثانویه وترکیبی.۳ - لایه شبکه :وظیفه این لایه ، مسیر یابی می باشد،مسیر یابی عبارتست از : تعیین مسیر متناسب برای انتقال اطلاعات . لایه شبکه آدرس منطقی هر فریم را بررسی می کند . و آن فریم را بر اساس جدول مسیر یابی به مسیر یاب بعدی می فرستد . لایه شبکه مسئولیت ترجمه هر آدرس منطقی به یک آدرس فیزیکی را بر عهده دارد. پس می توان گفت برقراری ارتباط یا قطع آن ، مولتی پلکس کردن از مهمترین وظایف این لایه است. از نمونه بارز خدمات این لایه ، پست الکترونیکی است.۴ - لایه انتقال : وظیفه ارسال مطمئن یک فریم به مقصد را برعهده دارد. لایه انتقال پس از ارسال یک فریم به مقصد ، منتظر می ماند تا سیگنالی از مقصد مبنی بر دریافت آن فریم دریافت کند. در صورتیکه لایه محل در منبع سیگنال مذکور را از مقصد دریافت نکند. مجددا اقدام به ارسال همان فریم به مقصد خواهد کرد.۵- لایه اجلاس :وظیفه برقراری یک ارتباط منطقی بین نرم افزار های دو کامپیوتر ی که به یکدیگر متصل هستند به عهده این لایه است. وقتی که یک ایستگاه بخواهد به یک سرویس دهنده متصل شود ، سرویس دهنده فرایند برقراری ارتباط را بررسی می کند، سپس از ایستگاه ، درخواست نام کاربر، ورمز عبور را خواهد کرد. این فرایند نمونه ای از یک اجلاس می باشد.۶- لایه نمایش :این لایه اطلاعات را از لایه کاربرد دریافت نموده ، آنها را به شکل قابل فهم برای کامپیوتر مقصد تبدیل می کند . این لایه برای انجام این فرایند اطلاعات را به کدهای ASCII ویا Unicode تبدیل می کند.٧ - لایه کاربرد :این لایه امکان دسترسی کاربران به شبکه را با استفاده از نرم افزارهایی چون E-mail- FTP و.... فراهم می سازد. فصل سوم ابزارهای اتصال دهنده : " Connectivity Devices" : ابزارهای اتصال به یک شبکه اضافه می گردند تا عملکرد وگستره شبکه وتوانایی های سخت افزاری شبکه را ارتقاء دهند . گستره وسیعی از ابزارهای اتصال در شبکه وجود دارند اما شما احتمالا برای کار خود به ابزارهای ذیل نیازمند خواهید بود:۱- کنترل کننده ها:"Reapeaters" تکرار کننده وسیله ای است که برای اتصال چندین سگمنت یک شبکه محلی بمنظور افزایش وسعت مجاز آن شبکه مورد استفاده قرار می گیرد . هر تکرار کننده از درگاه ورودی " Port " خود داده ها را پذیرفته وبا تقویت آنها ، داده ها را به درگاهی خروجی خود ارسال می کند. یک تکرار کننده در لایه فیزیکی مدل OSI عمل می کند. هر کابل یا سیم بکار رفته در شبکه که بعنوان محلی برای عبور ومرور سیگنال هاست آستانه ای دارد که در آن آستانه سرعت انتقال سیگنال کاهش می یابد ودر اینجا تکرار کننده بعنوان ابزاری است که این سرعت عبور را در طول رسانه انتقال تقویت می کند. ۲ - هاب ها " Hubs" : ابزاری هستند در شبکه که برای اتصال یک یا بیش از دو ایستگاه کاری به شبکه مورد استفاده قرار می گیرد ویک ابزار معمول برای اتصال ابزارهای شبکه است . هابها معمولا برای اتصال سگمنت های شبکه محلی استفاده می شوند. یک هاب دارای در گاهی های چند گانه است. وقتی یک بسته در یک درگاهی وارد می شود به سایر در گاهی ها کپی می شود تا اینکه تمامی سگمنت های شبکه محلی بسته ها را ببینند. سه نوع هاب رایج وجود دارد: الف - هاب فعال : که مانند آمپلی فایر عمل می کند و باعث تقویت مسیر عبور سینگال ها می شود واز تصادم وبرخورد سیگنال ها در مسیر جلوگیری بعمل می آورد . این هاب نسبتا قیمت بالایی دارد.ب - هاب غیر فعال : که بر خلاف نوع اول که در مورد تقویت انتقال سیگنال ها فعال است این هاب منفعل است.ج - هاب آمیخته : که قادر به ترکیب انواع رسانه ها " کابل کواکسیال نازک ،ضخیم و....." وباعث تعامل درون خطی میان سایر ها بها می شود. ۳ - مسیر یاب ها " Routers": در شبکه سازی فرایند انتقال بسته های اطلاعاتی از یک منبع به مقصد عمل مسیر یابی است که تحت عنوان ابزاری تحت عنوان مسیر یاب انجام می شود. مسیر یابی یک شاخصه کلیدی در اینترنت است زیرا که باعث می شود پیام ها از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر منتقل شوند. این عملکرد شامل تجزیه وتحلیل مسیر برای یافتن بهترین مسیر است. مسیر یاب ابزاری است که شبکه های محلی را بهم متصل می کند یا به بیان بهتر بیش از دو شبکه را بهم متصل می کند. مسیر یاب بر حسب عملکردش به دونوع زیر تقسیم می شود:الف - مسیریاب ایستا : که در این نوع ، جدول مسیر یابی توسط مدیر شبکه که تعیین کننده مسیر می باشد بطور دستی مقدار دهی می شود.ب - مسیر یاب پویا : که در این نوع ، جدول مسیر یابی خودش را، خود تنظیم می کند وبطور اتوماتیک جدول مسیریابی را روز آمد می کند.۵- دروازه ها "Gateways ":دروازه ها در لایه کاربرد مدل ا اس ای عمل می کنند. کاربرد آن تبدیل یک پروتکل به پروتکل دیگر است. هر هنگام که در ساخت شبکه هدف استفاده از خدمات اینترنت است دروازه ها مقوله های مطرح در شبکه سازی خواهند بود.۶-پل ها " Bridge " : یک پل برای اتصال سگمنت های یک شبکه " همگن " به یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرد. یک پل در لایه پیوند داده ها " Data link" عمل می کند.پل ها فریم ها را بر اساس آدرس مقصدشان ارسال می کنند. آنها همچنین می توانند جریان داده ها را کنترل نموده وخطاهایی را که در حین ارسال داده ها رخ می دهد.عملکرد این پل عبارتست از تجزیه وتحلیل آدرس مقصد یک فریم ورودی واتخاذ تصمیم مناسب برای ارسال آن به ایستگاه مربوطه . پل ها قادر به فیلتر کردن فریم ها می باشند. فیلتر کردن فریم برای حذف فریم های عمومی یا همگانی که غیر ضروری هستند مفید می باشد، پل ها قابل برنامه ریزی هستند ومی توان آنها را به گونه ای برنامه ریزی کرد که فریم های ارسال شده از طرف منابع خاصی را حذف کنند.با تقسیم یک شبکه بزرگ به چندین سگمنت واستفاده از یک پل برای اتصال آنها به یکدیگر ، توان عملیاتی شبکه افزایش خواهد یافت . اگر یک سگمنت شبکه از کار بیفتد ، سایر سگمنت ها ی متصل به پل می توانند شبکه را فعال نگه دارند ، پل ها موجب افزایش وسعت شبکه محلی می شوند.٧-سوئیچ ها" Switches": سوئیچ نوع دیگری از ابزارهایی است که برای اتصال چند شبکه محلی به یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرد که باعث افزایش توان عملیاتی شبکه می شود. سوئیچ وسیله ای است که دارای درگاه های متعدد است که بسته ها را از یک درگاه می پذیرد، آدرس مقصد را بررسی می کند وسپس بسته ها را به درگاه مورد نظر " که متعلق به ایستگاه میزبان با همان آدرس مقصد می باشد" ارسال می کند. اغلب سوئیچ های شبکه محلی در لایه پیوند داده های مدل ا اس آی عمل می کند.سوئیچ ها بر اساس کاربردشان به متقارن "Symmetric" ونامتقارن " Asymmetric" تقسیم می شوند. در نوع متقارن ، عمل سوئیچینگ بین سگمنت هایی که دارای پهنای باند یکسان هستند انجام می دهد یعنی 10mbps به 10mbps و.... سوئیچ خواهد شد. اما در نوع نامتقارن این عملکرد بین سگمنت هایی با پهنای باند متفاوت انجام می شود. دو نوع سوئیچ وجود دارد که عبارتند از :۱ - سوئیچ Cut - through : این نوع سه یا چهار بایت اول یک بسته را می خواند تا آدرس مقصد آنرا بدست آورد ، آنگاه آن بسته را به سگمنت دارای آدرس مقصد مذکور ارسال می کند این در حالی است که قسمت باقی مانده بسته را از نظر خطایابی مورد بررسی قرار نمی دهد.۲ - سوئیچ Store- and - forward : این نوع ابتدا کل بسته را ذخیره کرده سپس آن را خطایابی می کند ، اگر بسته ای دارای خطا بود آن بسته را حذف می کند ، در غیر اینصورت آن بسته را به مقصد مربوطه ارسال خواهد کرد. این نوع برای شبکه محلی بسیار مناسبتر از نوع اول است زیرا بسته های اطلاعاتی خراب شده را پاکسازی می کند و بهمین دلیل این سوئیچ باعث کاهش بروز عمل تصادف خواهد شد. ارسال سيگنال و پهناي باند پهناي باند (Bandwidth) به تفاوت ما بين بالاترين و پايين ‌ترين فركانسهايي كه يك سيستم ارتباطي مي‌تواند ارسال كند گفته مي‌شود. به عبارت ديگر منظور از پهناي باند مقداراطلاعاتي است كه مي‌توانددر يك مدت زمان معين ارسال شود.براي وسايل ديجيتال، پهناي باند برحسب بيت درثانيه و يا بايت درثانيه بيان مي‌شود. براي وسايل آنالوگ، پهناي باند، برحسب سيكل در ثانيه بيان مي‌شود.دو روش براي ارسال اطلاعات از طريق رسانه‌هاي انتقالي وجود دارد كه عبارتند از: روش ارسال باند پايه (Baseband) و روش ارسال باند پهن (Broadband). در يك شبكه LAN، كابلي كه كامپيوترها را به هم وصل مي‌كند، فقط مي‌تواند در يك زمان يك سيگنال را از خود عبور دهد، به اين شبكه يك شبكه Baseband مي‌گوئيم. به منظور عملي ساختن اين روش و امكان استفاده از آن براي همه كامپيوترها، داده‌اي كه توسط هر سيستم انتقال مي‌يابد، به واحدهاي جداگانه‌اي به نام Packet شكسته مي‌شود.در واقع در كابل يك شبكه LAN، توالي Packet هاي توليد شده توسط سيستم‌هاي مختلف را شاهد هستيم كه به سوي مقاصد گوناگوني در حركت‌اند.شكلي كه در ادامه خواهد آمد، اين مفهوم را بهتر نشان مي‌دهد.   عملكرد يك شبكه packet-switchingبراي مثال وقتي كامپيوتر شما يك پيام پست الكترونيكي را انتقال مي‌دهد، اين پيام به Packetهاي متعددي شكسته مي‌شود و كامپيوتر هر Packet را جداگانه انتقال مي‌دهد. كامپيوتر ديگري در شبكه كه بخواهد به انتقال داده بپردازد نيز در يك زمان يك Packet را ارسال مي‌كند. وقتي تمام Packetهايي كه بر روي هم يك انتقال خاص را تشكيل مي‌دهند، به مقصد خود مي‌رسند، كامپيوتر دريافت كننده آنها را به شكل پيام الكترونيكي اوليه بر روي هم مي‌چيند. اين روش پايه و اساس شبكه‌هاي Packet-Switching مي‌باشد. در مقابل روش Baseband، روش Broadband قرار دارد. در روش اخير، در يك زمان و در يك كابل، چندين سيگنال حمل مي‌شوند. از مثالهاي شبكه Broadband كه ما هر روز از آن استفاده مي‌كنيم، شبكه تلويزيون است. در اين حالت فقط يك كابل به منزل كاربران كشيده مي‌شود، اما همان يك كابل، سيگنالهاي مربوط به كانالهاي متعدد تلويزيون را بطور همزمان حمل مي‌نمايد. از روش Broadband به طور روز افزوني در شبكه‌هاي WAN استفاده مي‌شود.از آنجائيكه در شبكه‌هاي LAN در يك زمان از يك سيگنال پشتيباني مي‌شود، در يك لحظه داده‌ها تنها در يك جهت حركت مي‌كنند. به اين ارتباط half-duplex گفته مي‌شود. در مقابل به سيستم‌هايي كه مي‌توانند بطور همزمان در دو جهت با هم ارتباط برقرار كننده full-duplex گفته مي‌شود. مثالي از اين نوع ارتباط شبكه تلفن مي‌باشد. شبكه‌هاي LAN با داشتن تجهيزاتي خاص بصورت full-duplex عمل كنند. كابل های شبكه پيش از اينكه در مورد انواع كابل‌ها و پهناي باند مربوط به آنها، به بحث بپردازيم، ذكر اين نكته ضروري است كه نوع كابل انتخابي شما بطور مستقيم به توپولوژي شبكه تان وابسته است. در اين قسمت سعي گرديده توپولوژي مناسب با هر نوع كابل ذكر شود.كابل شبكه، رسانه اي است كه از طريق آن، اطلاعات از يك دستگاه موجود در شبكه به دستگاه ديگر انتقال مي يابد.انواع مختلفي از كابلها بطور معمول در شبكه هاي LAN استفاده مي شوند. در برخي موارد شبكه تنها از يك نوع كابل استفاده مي كند، اما گاه انواعي از كابلها در شبكه به كار گرفته مي شود. غير از عامل توپولوژي، پروتكل و اندازه شبكه نيز در انتخاب كابل شبكه مؤثرند. آگاهي از ويژگيهاي انواع مختلف كابلها و ارتباط آنها با ديگر جنبه هاي شبكه براي توسعه يك شبكه موفق ضروري است. امروزه سه گروه از كابل‌ها، در ايجاد شبكه مطرح هستند: كابلهاي Coaxial زماني بيشترين مصرف را در ميان كابلهاي موجود در شبكه داشت. چند دليل اصلي براي استفاده زياد از اين نوع كابل وجود دارد: - قيمت ارزان آن. - سبكي و انعطاف‌پذيري. - اين نوع كابل به نسبت زيادي در برابر سيگنالهاي مداخله‌گر مقاومت مي نمايد. - مسافت بيشتري را بين دستگاههاي موجود در شبكه، نسبت به كابل UTP پشتيباني مي‌نمايد. در شکل فوق قسمتهای مختلف کابل نشان داده شده است.(1) Conducting Core يا هسته مركزي كه معمولاً از يك رشته سيم جامد مسي تشكيل مي‌گردد.(2) Insulation يا عايق كه معمولاً از جنس PVC يا تفلون است.(3) Copper Wire Mesh كه از سيم‌هاي بافته شده تشكيل مي‌شود و كار آن جمع‌آوري امواج الكترومغناطيسي است.(4) Jacket كه جنس آن اغلب از پلاستيك بوده و نگهدارنده خارجي سيم در برابر خطرات فيزيكي است.كابل Coaxial به دو دسته تقسيم مي‌شود: - Thin net: كابلي است بسيار سبك، انعطاف‌پذير و ارزان قيمت، قطر سيم در آن 6 ميليمتر معادل 25/0 اينچ است. مقدار مسيري كه توسط آن پشتيباني مي‌شود 185 متر است. - Thick net: اين كابل قطري تقريباً 2 برابر Thin net دارد. كابل مذكور، پوشش محافظي را(علاوه بر محافظ خود) داراست كه از جنس پلاستيك بوده و بخار را از هسته مركزي دور مي‌سازد.رايج‌ترين نوع اتصال دهنده (connector) مورد استفاده در كابل ، Bayonet-Neill-Concel man (BNC)) مي‌باشد. انواع مختلفي از سازگار كننده‌ها براي BNC ها وجود دارند که میتوان به انواع T connector , Barrel connector وTerminator اشاره کرد. تصوير زير يك BNC connector را نشان مي دهد: در شبكه هايي با توپولوژي اتوبوسي از كابلcoaxial استفاده مي‌شود. شكل زير نمونه استفاده از اين نوع كابل در شبكه اتوبوسي است:   بايد دانست كه از عبارتهايي مانند "10Base5 " براي توضيح اينكه چه كابلي در ساخت شبكه بكار رفته استفاده مي‌گردد. عبارت مذكور بدان معناست كه از كابل coaxial و از نوع Thick net استفاده شده، علاوه بر آن روش انتقال در اين شبكه، روش Baseband است و نيز سرعت انتقال ۱۰ مگابيت در ثانيه mbps مي‌باشد. همچنين "10Base2" يعني اينكه از كابل Thin net استفاده شده، روش انتقال Baseband و سرعت انتقال ۱۰ مگابيت در ثانيه است. در طراحي جديد شبكه معمولاً از كابلهاي Twisted Pair استفاده مي‌گردد. قيمت آن ارزان بوده و از نمونه‌هاي آن مي‌توان به كابل تلفن اشاره كرد. اين نوع كابل كه از چهار جفت سيم بهم تابيده تشكيل مي‌گردد، خود به دو دسته تقسيم مي‌شود: ۱-Unshielded Twisted Pair-UTP: كابل ارزان قيمتي است كه نصب آساني دارد و براي شبكه‌هاي LAN سيم بسيار مناسبي است، همچنين نسبت به نوع دوم كم‌وزن‌تر و انعطاف‌پذيرتر است. مقدار سرعت ديتاي عبوري از آن ۴ مگابيت در ثانيه تا ۱۰۰ مگابيت در ثانيه مي‌باشد. اين كابل مي‌تواند تا مسافت حدوداً ۱۰۰متر يا ۳۲٨ فوت را بدون افت سيگنال انتقال دهد. كابل مذكور نسبت به تداخل امواج الكترومغناطيسحساسيت بسيار بالايي دارد و در نتيجه در مكانهاي داراي امواج الكترومغناطيس، امكان استفاده از آن وجود ندارد.در سيم تلفن كه خود نوعي از اين كابل است از اتصال دهنده RJ11 استفاده مي‌شود، اما در كابل شبكه اتصال دهنده‌اي با شماره RJ45 بكار مي‌رود كه داراي هشت مكان براي هشت رشته سيم است. در شكل زير يك connector RJ45 ديده مي‌شود. كابل UTP داراي پنج طبقه مختلف است (كه البته امروزه CAT6 و CAT7 هم اضافه شده است):- CAT1 يا نوع اول كابل UTP براي انتقال صدا بكار مي‌رود، اما CAT2‌تا CAT5 براي انتقال ديتا در شبكه‌هاي كامپيوتري مورد استفاده قرار مي‌گيرند و سرعت انتقال ديتا در آنها به ترتيب عبارتست از: ۴ مگابيت در ثانيه، ۱۰مگابيت در ثانيه،‌ ۱۶مگابيت در ثانيه و ۱۰۰مگابيت در ثانيه. براي شبكه‌هاي كوچك و خانگي استفاده از كابل CAT3‌توصيه مي‌شود. ۲- (Shielded Twisted Pair)STP : در اين كابل سيم‌هاي انتقال ديتا مانند UTP‌ هشت سيم و يا چهار جفت دوتايي هستند. بايد دانست كه تفاوت آن با UTP‌ در اين است كه پوسته‌اي به دور آن پيچيده شده كه از اثرگذاري امواج بر روي ديتا جلوگيري مي‌كند. از لحاظ قيمت،‌ اين كابل از UTP گرانتر و از فيبر نوري ارزان‌تر است. مقدار مسافتي كه كابل مذكور بدون افت سيگنال طي مي كند برابر با ۵۰۰ متر است.در شبكه‌هايي با توپولوژي اتوبوسي و حلقه‌اي از دو نوع اخير استفاده مي‌شود. گفته شد كه در اين نوع كابل، ۴ جفت سيم بهم تابيده بكار مي‌رود كه از دو جفت آن يكي براي فرستادن اطلاعات و ديگري براي دريافت اطلاعات عمل مي‌كنند.در شبكه‌هاي اترنت سريع١ (Fast Ethernet) دو نوع كابل به چشم مي‌خورد:- 100Base TX: يعني شبكه‌اي كه در آن از كابل UTP نوع Cat5 استفاده شده و عملاً دو جفت سيم در انتقال ديتا دخالت دارند (دو جفت ديگر بيكار مي‌مانند)، سرعت در آن ۱۰۰ مگابيت در ثانيه و روش انتقال Baseband است.- 100Base T4: تنها تفاوت آن با نوع بالا اين است كه هر چهار جفت سيم در آن بكار گرفته مي‌شوند.كابل فيبر نوري كاملاً متفاوت از نوع Coaxial و Twisted Pair عمل مي‌كند. به جاي اينكه سيگنال الكتريكي در داخل سيم انتقال يابد، پالسهايي از نور در ميان پلاستيك يا شيشه انتقال مي‌يابد. اين كابل در برابر امواج الكترومغناطيس كاملاً مقاومت مي‌كند و نيز تأثير افت سيگنال بر اثر انتقال در مسافت زياد را بسيار كم در آن مي‌توان ديد. برخي از انواع كابل فيبر نوري مي‌توانند تا ۱۲۰ كيلومتر انتقال داده انجام دهند. همچنين امكان به تله انداختن اطلاعات در كابل فيبر نوري بسيار كم است. كابل مذكور دو نوع را در بر مي‌گيرد: ۱. Single Mode: كه دراين كابل ديتا با كمك ليزر انتقال مي‌يابد و بصورت 8.3/125 نشان داده مي‌شود كه در آن ٨.٣ ميكرون قطر فيبر نوري و ۱۲۵ ميكرون مجموع قطر فيبر نوري و محافظ آن مي‌باشد. اين نوع كه خاصيت انعطاف‌پذيري كم و قيمت بالايي دارد براي شبكه‌هاي لويزيوني و تلفني استفاده مي‌گردد.۲. Multi Mode: كه در آن ديتا بصورت پالس نوري انتقال مي‌يابد و بصورت 62.5/125 نشان داده مي‌شود كه در آن۵. ۶۲ ميكرون قطر فيبر نوري و ۱۲۵ ميكرون مجموع قطر فيبر نوري و محافظ آن مي‌باشد. اين نوع مسافت كوتاهتري را نسبت به Single Mode طي مي‌كند و قابليت انعطاف‌پذيري بيشتري دارد. قيمت آن نيز ارزان‌تر است و در شبكه‌هاي كامپيوتري استفاده مي‌شود. بطوركلي كابل فيبر نوري نسبت به دو نوع Coaxial و Twisted pair قيمت بالايي دارد و نيز نصب آن نياز به افراد ماهري دارد. شبكه‌هاي 100Base FX، شبكه‌هايي هستند كه در آنها از فيبر نوري استفاده مي‌شود، سرعت انتقال در آنها ۱۰۰ مگابيت در ثانيه بوده و روش انتقال Baseband مي‌باشد. امروز، با پيشرفت تكنولوژي در شبكه‌هاي فيبر نوري مي‌توان به سرعت ۱۰۰۰ مگابيت در ثانيه دست يافت. در شكل زیر بعد يك كابل فيبر نوري مشاهده مي‌شود. بطور كلي توصيه‌هايي در مورد نصب كابل شبكه وجود دارد: - هميشه بيشتر از مقدار مورد نياز كابل تهيه كنيد.- هر بخشي از شبكه را كه نصب مي‌كنيد، آزمايش نماييد. ممكن است بخشهايي در شبكه وجود داشته باشند كه خارج ساختن آنها پس از مدتي دشوار باشد.- اگر لازم است بر روي زمين كابل‌كشي نماييد، كابلها را بوسيله حفاظت‌كننده‌هايي بپوشانيد.- دو سر كابل را نشانه‌گذاري كنيد. توپولوژی شبکه توپولوژی شبکه تشریح کننده نحوه اتصال کامپیوترها در شبکه است و یکی از پارامترهای اصلی در میزان قابل اعتماد و مقرون بصرفه بودن شبکه است.از انواع معروف توپولوژی میتوان بمارد زیر اشاره کرد: ستاره(star) دراین نوع توپولوژی کلیه کامپیوترها به یک کنترل کننده مرکزی (هاب)متصلند.هرگاه کامپیوتری بخواهد با کامپیوتر دیگری تبادل اطلاعات کند ابتدا باید اطلاعات را به هاب ارسال کند سپس از طریق هاب اطلاعات به مقصد منتقل میشود. نقطه ضعف این شبکه در این است که کلیه تبادلات توسط هاب ا نجام میشود و چنانچه هاب از کار بیفتد کار شبکه مختل میشود. نقاط قوت این نوع همبندی عبارتند از: -نصب آسان -توسعه آسان -برپا ماندن شبکه وقتی یک کامپیوتر از شبکه خارج میشود. حلقوی(ring) دراین توپولوژی کلیه کامپیوترهابصورت یک حلقه بهم متصلند. کامپیوتر مبدا اطلاعات را به کامپیوتر بعدی در حلقه ارسال میکندو آن کامپیوتر آدرس اطلاعات واصله را بررسی میکنداگر آدرس واصله باآدرس کامپیوتر دریافت کننده مطابقت داشت آنگاه اطلاعات را برای خود کپی میکند و اطلاعات را بعنوان اکنالج به کامپیوتر بعدی منتقل میکند و این کار آنقدر ادامه پیدامیکند تا اطلاعات دوباره به کامپیوتر ارسال کننده برسد.آنگاه این کامپیوتر اطلاعات رااز روی حلقه حذف میکند میتوان در این نوع توپولوژی از فیبر نوری استفاده کرد.این توپولوژی نقاط ضعفی هم دارد: - اگر یک کامپیوتر از کار بیفتد کل شبکه متوقف میشود - سخت فزار پیچیده ای مورد نیاز است- برای اضافه کردن یک ایستگاه به شبکه باید کل شبکه را متوقف کرد. خطی(bus) دراین نوع همبندی رسانه انتقال بین اجزامشترک است .این همبندی بیشترین استفاده در شبکه های LAN را داردو سادگی و کم هزینه بودن ازویژگی های این شبکه است.ازنقاط ضعف این همبندی میتوان به این نکته اشاره کرد که اگر رسانه انتقال دچار نقص شود کل شبکه از کار میفتد. درختی(tree) این توپولوژی به یک یا چند هاب یا تکرار کننده برای اتصال ایستگاه ها به یکدیگر استفاده میکند.هاب از مهمترین عناصر این نوع همبندی است. انواع هاب عبارتند از: هاب کنترل پذیر- manageable: این نوع هاب هوشمندوانعطاف پذیر میباشدوهر یک از درگاه های آن توسط مدیر شبکه از طریق نرم افزار میتواند فعال یا غیر فعال باشد. هاب مستقل-stand alone:این نوع هاب برای گروهی از کامپیوتر هایی که بطور مجزا از شبکه کار میکنند کار دارد. از اتصال پشته واراین نوع هاب ،هابهای پشته ای(stackable)بوجود می آید.هاب پیمانه ای-modular:این نوع هاب با یک نوع کارت یا شاسی همراه است که توسط این کارت میتوان درگاههای آنرا افزایش داد. ترکیبی(hybrid) این توپولوژی ترکیبی است از چند شبکه با توپولوژی های مختلف که توسط یک کابل اصلی بنام back bone بهم متصل شده اند. نصب كارت شبكه و تنظیمات windowsبراي نصب كارت شبكه، توصيه مي‌شود كه از دستورالعمل‌هاي همراه كارت شبكه خود پيروي كنيد. سعي كنيد كارت شبكه‌اي را خريداري نمائيد كه اين دستورالعمل‌ها را با خود داشته باشد. اگر قصد داريد از كارتي استفاده كنيد كه آن را از كامپيوتر ديگري بيرون كشيده‌ايد و يا دوستتان آن را به شما داده است، ابتدا در دو روي آن كارت شبكه نام سازنده و شماره محصول را بررسي كنيد. حداقل يافتن نام سازنده - درصورت وجود - آسان است. در درجه دوم،‌ به سايت سازنده در وب مراجعه نموده و اطلاعات فني دربارة‌ آن كارت شبكه جستجو كنيد. سعي كنيد شماره محصول، مدل و شماره سريال‌ها را تطبيق دهيد. راهي ديگر نيز براي شناختن سازندة‌ كارت شبكه وجود دارد. بر روي كارت شبكه يك كد شش رقمي است كه از حروف و عدد تشكيل يافته است (مثل OOAOC9) . شماره مذكور به( Identifier OUI (Organizationally Unique معروف است. در صورت وجود OUI شما قادر هستيد سازنده كارت و نيز درايور مناسب را بيابيد. شماره OUI توسط IEEE (Institute for Electrical and Electronica) Engineers) تخصيص داده مي‌شود و از طريق پايگاه داده‌هاي آن مي‌توان به جستجوي نام سازندگان پرداخت. (www.ieee.org) شما مي‌بايست به منظور كاركرد صحيح كارت شبكه در كامپيوترتان، يك درايور براي آن داشته باشيد. اگر كارت شبكه‌اي را از يك توليد كننده معروف در دست داريد، اين شانس وجود دارد كه ويندوز درايور آن را در فايلهاي خود داشته باشد. اما در غير اينصورت يا بايد به دريافت درايور از اينترنت اقدام كنيد و يا ديسكت و يا CD-ROM مربوط به كارت شبكه را در اختيار داشته باشيد. برخي كارت‌هاي شبكه در ديسكت يا CD-ROM خود،‌ يك نصب نرم‌افزاري را پيش‌بيني مي‌كنند. سعي كنيد اين نصب را پيش از رفتن به مراحل بعدي كامل كنيد. بهترين راه براي پاسخگويي به سؤالاتي كه در حين مراحل نصب ممكن است برايتان پيش بيايد، مراجعه به وب سايت سازنده است. فرايند نصب كارت شبكه شامل مراحل زير است: - جايدهي فيزيكي كارت در كامپيوتر.- پيكربندي (Configuring) كارت براي استفاده از منابع سخت‌افزاري مناسب.- نصب نرم‌افزاري راه‌اندازي (device driver) كارت.در مراحل نصب و راه‌اندازي شبكه ابتدا مي‌بايست مسير كابل‌كشي كه بطور فيزيكي كامپيوترهاي شما را به يكديگر متصل مي‌كند مشخص شود. يك روش آسان ولي مؤثر در طراحي مسير جايگيري كابل‌ها، اين است كه با در دست داشتن يك دفترچه يادداشت و يك قلم، از يك مكان دلخواه براي كامپيوتر به سمت مكان ديگر حركت كنيد و بدين شكل يك طرح كلي را از كف محل مورد نظر خود بدست آوريد؛ همينطور كه پيش مي‌رويد هرگونه مانعي را كه مي‌بايست فكري برايش كرد يادداشت كنيد مثل ديوارها، لوله‌ها، لوازم خانه، و غيره.اگر قصد داريد كابل‌كشي را بر روي زمين و به موازات لبه‌هاي ديوار انجام دهيد، خوب است كابل‌ها را با استفاده از يك سري نگهدارنده‌هاي پلاستيكي به ديوار محكم كنيد. در هنگام نصب كابل در اطراف مجراهاي گرمايي يا تهويه، سيستم‌هاي خلاء مركزي و يا سيستم‌هاي برق، دقت لازم را به عمل آوريد. پس از طراحي مسير كابل‌ها، به اندازه‌گيري مسير واقعي آنها بر روي زمين بپردازيد. فراموش نكنيد كه اگر قرار است يك كامپيوتر بر روي ميز قرار گيرد لازم است كه فاصله پشت كيس كامپيوتر را تا زمين اندازه‌ بگيريد. همچنين اندازه‌ گوشه‌ها و زواياي ديوارها را بيفزاييد. پس از پايان اين مرحله مجدداً‌ به اندازه‌گيري مسير كابل‌ها بپردازيد و اندازه‌هاي قبلي خود را بررسي و اصلاح نمائيد. آنگاه همه‌ اندازه‌هاي بدست آمده را براي بدست آوردن كل طول كابل مورد نياز، با هم جمع كنيد. اندازه‌اي حدود چند ده سانتیمتر را به كل اندازه‌ كابل مورد نياز بيفزاييد، اين طول اضافي بابت موانعي است كه به آساني قابل اندازه‌گيري نيستند مثل زوايا و گوشه‌ها و يا پله‌ها. براي ادامه كار شما به كابل Cat5 به همراه اتصال دهنده‌هاي RJ-45 نياز داريد.به منظور جايدهي فيزيكي كارت شبكه در كامپيوتر، ابتدا كامپيوتر را خاموش كنيد. سپس كيس كامپيوتر را باز نمائيد و به دنبال يك شيار (slot) آزاد بگرديد. در بازار هر دو نوع كارت شبكه ISA و PCI وجود دارند و شما قبل از انتخاب كارت بايد بررسي كنيد كه كامپيوترتان چه نوع شياري را دارا مي‌باشد. كارت‌هاي ISA براي استفاده‌هاي معمولي شبكه كافي هستند اما امروزه اين نوع باس‌ها با PCI جايگزين شده‌اند. در صورتيكه بخواهيد كامپيوتر خود را به شبكه‌هاي پر سرعت (100-Mbps) وصل كنيد، باس PCI را ترجيح دهيد. پس از خارج ساختن پوشش شيار، كارت را درون شيار جاي دهيد و آن را محكم كنيد.در مرحله دوم،‌ پيكربندي كارت شبكه به منظور استفاده آن از منابع سخت‌افزاري خاص صورت مي‌گيرد. مثالهايي از اين منابع سخت‌افزاري عبارتند از: (Interrupt requests (IRQS: يعني خطوط سخت‌افزاري كه وسايل جانبي از آنها براي فرستادن سيگنال‌ها به پردازشگر و درخواست توجه آن، استفاده مي‌كنند.- Input/Output (I/O) port addresses: اين مكان‌ها در حافظه براي استفاده وسايل خاص و به منظور تبادل اطلاعات با ديگر بخشهاي كامپيوتر، تخصيص داده مي‌شوند.- Memory addresses: اين مكانها از حافظه توسط وسايل خاص و به منظور نصب BIOS با هدف خاصي استفاده مي‌شوند.- Direct memory access (DMA) channels: يعني مسيرهاي سيستمي كه وسايل از آنها براي تبادل اطلاعات با حافظه سيستم استفاده مي‌كنند. كارت‌هاي شبكه معمولاً از آدرسهاي حافظه يا DMA استفاده نمي‌كنند، اما هر كارت شبكه به يك IRQ و نيز آدرس I/O پورت براي برقراري ارتباط با كامپيوتر نياز دارد. وقتي شما كامپيوتر و كارت شبكه‌اي را داشته باشيد كه هر دو از استاندارد "Plug and Play" (يعني توانايي يك سيستم كامپيوتري براي پيكربندي خودكار وسيله‌اي كه به آن افزوده مي‌شود) پشتيباني كنند، فرايند پيكربندي (مرحله دوم) به طور خودكار انجام مي‌گيرد. كامپيوتر كارت شبكه را تشخيص داده،‌آن را شناسايي مي‌كند، همچنين منابع آزاد را مكان‌يابي كرده و به پيكربندي كارت شبكه براي استفاده از آنها اقدام مي‌كند. عدم وجود مكان "Plug and Play" به معني آنست كه شما بايد كارت شبكه را براي استفاده از IRQ خاص و پورت I/O پيكربندي نمائيد و سپس اين تنظيمات را با تنظيمات درايور كارت شبكه تطبيق دهيد. البته اين حالت بيشتر در كارت‌ شبكه‌هاي قديمي اتفاق مي‌افتد. تقريباً از ويندوز 95 به بعد، ابزارهايي به منظور تشخيص برخوردهاي سخت‌افزاري در اختيار كاربران قرار گرفته است. "Device Manager" تنظيمات سخت‌افزاري همه اجزاء را در كامپيوتر فهرست مي‌كند، و هنگاميكه در مورد كارت شبكه‌اي كه به تازگي نصب شده، يك برخورد سخت‌افزاري پيش مي‌آيد، اين ابزار شما را آگاه مي‌سازد. شما مي‌توانيد از "Device Manager" براي تشخيص اينكه كارت شبكه با چه وسيله‌اي برخورد دارد و چه منبعي احتياج به تنظيم دارد، استفاده نمائيد. مرحله سوم شامل نصب درايو‌هاي كارت شبكه است. نرم‌افزار راه‌اندازي (device driver) بخشي از كارت شبكه است كه كامپيوتر را قادر مي‌سازد با كارت شبكه ارتباط برقرار كرده و كاركردهاي مورد نياز را اجرا كند. در حقيقت تمامي كارت‌هاي شبكه براي پشتيباني از سيستم‌هاي عامل مطرح،‌ با يك نرم‌افزار راه‌اندازي عرضه مي‌شوند، اما در بسياري از موارد، شما حتي به اين نرم‌افزار احتياج پيدا نخواهيد كرد زيرا سيستم‌هاي عاملي مثل ويندوز، مجموعه‌اي از درايوها را براي مدلهاي كارت شبكه پراستفاده و رايج شامل مي‌گردند. با وجود امكان "Plug and Play"، علاوه بر تنظيم پيكربندي منابع سخت‌افزاري كارت شبكه، درايور مناسب نيز نصب مي‌شود. شما مي‌توانيد جديدترين درايورهاي مربوط به كارت شبكه را از سايت سازندة آن بدست آوريد. البته نصب درايور جديد تنها در صورت بروز مشكل ضرورت پيدا مي‌كند. تنظيمات مربوط به ويندوز براي ايجاد شبكه حال وقت آن است كه در سيستم عامل خود تنظيماتي را انجام دهيد تا كامپيوتر شما بتواند جستجو براي كامپيوترهاي ديگر و گفتگو با آنها را آغاز كند.نحوه پيكربندي تنظيمات مربوط به ويندوز در كامپيوتر شما، توسط اين مسأله تعيين مي‌شود كه آيا در شبكه شما Internet sharing وجود دارد يا خير. در ادامه بر حسب اين مسأله دستورالعمل‌هاي لازم آورده مي‌شود:Non-Internet Sharing Windows Settingsدر مورد هر كامپيوتر مراحل زير را طي كنيد:1. بر روي آيكن Network Neighborhood بر روي desktop راست كليك كنيد.2. Properties را انتخاب كنيد.3. بر روي Access Control tab كليك كرده و Share level access را انتخاب كنيد.4. Identification tab را انتخاب كنيد.در اينجا مي‌توانيد نامي را براي كامپيوتر خود انتخاب كنيد.5. Configuration tab را انتخاب كنيد. از Primary Network Logon، Client for Microsoft Networks را انتخاب كنيد.6. سپس يك آدرس IP را به كامپيوتر اختصاص دهيد، مثلاً 192.168.O.X. X در هر كامپيوتر منحصر به فرد است و عددي بين ۱ تا ۲۵۴ مي‌باشد. در اين قسمت عدد Subnet mask را، 255.255.255.0 بنويسيد.Internet Sharing Windows Setting در مورد هر كامپيوتر مراحل زير را اجرا كنيد:- در Control Panel، بر روي آيكن Add/Remove Program دو بار كليك كنيد. بر روي Windows setup tab كليك كنيد.- پس از گذشت چند لحظه از ليست اجزاء، Internet tools را انتخاب كنيد.- سپس Internet Connection Sharing را انتخاب كنيد.- در اينجا CD مربوط به ويندوز مورد نياز است. آنگاه Internet Connection Sharing Wizard اجرا مي‌گردد كه پس از پايان آن، كامپيوتر را Restart نماييد.- مي‌توانيد از فلاپي ديسكي كه در طي مراحل Wizard ايجاد مي‌كنيد، در مورد كامپيوترهاي ديگر شبكه استفاده كنيد (در منوي Run در هر يك از آنها و پس از گذاشتن فلاپي در كامپيوتر اينگونه تايپ كنيد: a:\icsclset.exe و سپس Enter را فشار دهيد).لازم به ذكر است در صورتيكه بخواهيد شبكه خود را از طريق يك Proxy Server به اينترنت متصل كنيد مي‌بايست آن را خريداري كرده و تنظيمات مربوطه را انجام دهيد. فراهم كننده خدمات اينترنت (ISP) شما بايد در مورد استفاده از dynamic IP و يا static IP شما را آگاه سازد.در صورت استفاده از static IP، ISP بايد در اختصاص IP به شما كمك كند. برخی نکات درنصب وارتقاءچندسخت افزاراصلی یک سیستم اساسا زیربنایی ترین قطعه هر کامپیوتر مادر بوردو CPU آن است. مادربردی که تهیه می کنیم بایدتا حد ممکن استانداردهای روز را داشته باشد یعنی مواردی مثل اینکه یک مادربرد چه مدل رمی بر روی آن سوار میشود، چه نوع کارت گرافیکی با چه استانداردی را می تواند پشتیبانی کند، چه نوع پردازنده یا CPU هایی را تا چه سرعتی  پشتیبانی میکند؟، چه تعداد درگاه USB دارد؟ و... را در نظر بگیریم، ضمن اینکه هر مادربردی را که انتخاب ممینمائیم به یک سری سخت افزارهای خاص و مدل های خاص بالاخره محدود خواهید شد. بعد از انتخاب مادربرد بایستی CPU یی را انتخاب کنیم که سازگاری و کارایی کافی و لازم را بر روی آن مادربرد دارا باشد. بهترین راه برای کسانی که بازار سخت افزار را خوب نمی شناسند استفاده از تجربه ها و دانش دیگران در این زمینه است لذا فوروم های فارسی می توانند کمک موثری در این زمینه باشند. برای آماده سازی کیس باید در نظر داشته باشیم که اکثر کیس های امروزی دارای پایه های پیچی هستند که ظاهرا از جنس برنج یا چیزی شبیه به آن هستند و بر روی بخشی از سطح کیس که مادربرد در آنجا قرار میگیرد پیچ می شوند. کار اصلی این پایه ها جلوگیری از اتصال مابین مادربرد و سطح کیس می باشد و سپس مادر بورد به این پایه ها پیچ میشود. البته بایستی این نکته را هم در نظر گرفت که کیسی که تهیه کرده ایم ممکن است تعداد زیادی از این پایه ها داشته باشد لذا بایستی ابتدا مادربرد را با کیس تطبیق بدهیم و ببینیم مادربرد خودش چند جا برای پیچ شدن به پایه ها دارد و این نقاط در کجا قرار می گیرند بعد پایه هایی را در جایگاه مناسب ببندیم. در پشت کیس ها یک نوار فلزی نازک وجود دارد که به آن غلاف ورودی و خروجی ها یا Input/Output Shield می گویند، از طریق حفره های موجود روی این غلاف امکان ارتباط و دسترسی از خارج از کیس با پورت های مادربرد (پورت کیبورد، پورتهای USB و...) که در درون کیس قرار دارند فراهم می آید. بر روی این غلاف معمولا جای پورت های مختلف برجسته شده یا خط چین شده و آماده ی جدا سازی هستند در اکثر موارد اگر مادربرد و کیس هر دو استاندارد باشند با تطبیق پورت های مادربرد با آن و شکاندن و در آوردن کاور پورت های مورد نظر از روی غلاف کیس آماده استفاده می شود. برای نصب CPU لازم است بدانیم محل نصب این قطعه کجاست. CPU بر روی سوکت مخصوص به خودش که در مادربرد تعبیه شده است سوار می شود این سوکت بسیار واضح میباشد، در ابتدا بایستی سوکت CPU را آنلاک کرد , پس از آنکه سوکت آنلاک شد بایستی CPU را با آن برای جا زدن تطبیق دهیم، CPUهای مختلف دارای لایه های پین مختلف و گوناگونی در زیرشان هستند، اما جهت اینکه فرد مونتاژ کننده راحت بفهمد که CPU از کدام طرف و چگونه در سوکت جا می خورد یکی از گوشه های آن کمی اریب یا زاویه دار و فاقد پین است اگر CPU در جهت درست و مطابق با سوکت قرار گرفته باشد خیلی راحت و آرامدر سوکت جا میخورد پس از آن گیره یا اهرم سوکت را به سر جایش بر می گردانیم تا CPU در داخل سوکت روی مادربرد قفل شود. معمولا در دور سوکت CPU پایه ای در نظر گرفته شده است که برای مونتاژ فن و متعلقتاش بر روی CPU است، بایستی Heat sink را با ین پایه تطبیق بدهیم و بعد آن را سوارو قفل کنیم .Heat sink های مختلف بر روی مادربرد های مختلف به شکل هایی گوناگون سوار و قفل می شوند. پس از سوار شدن Heat sink و فن بایستی کابل برق فن را به کانکتور مرتبطش در روی مادربرد وصل کنیم این کانکتور معمولا در نزدیکی CPU است و حتی در اکثر موارد عبارت Fan هم در کنارش هک شده است ولی برای اینکه راحت تر آن را بیابید به دفترچه ی راهنمای مادربرد سری بزنید خیلی سریع و راحت می توانید جایش را پیدا کنید. پس از آنکه CPU و فن روی مادربرد سوار شدندعملا می شود مادربرد را به داخل Case انتقال داد .حال باید یکی از کابل های برق پاور را به کانکتور مربوط به آن روی مادربرد متصل کنیم، اینکار بسیار ساده است کافی است دفترچه ی راهنمای مادربرد را نگاهی بیاندازیم تا محلی که کابل برق پاور بایستی روی مادربرد به آن وصل شود را بیابیم و بعد کابل مناسب را به آن متصل کنیم. پس از این مراحل میتوانیم به سراغ نصب هارد درایو برویم .هارد دیسک جز قطعاتی است که احتمال خرابی اش بالاست پس بنابراین در حین کار با این قطعه دقت دو چندان لازم است،وهمچنین باید گارانتی قطعه یی که خریداری میشود را در اینگونه موارد در نظر گرفته, هارددیسکی با گارانتی معتبر و تهیه کنید. مورد دیگری که باید در نظر داشته باشیم این است که دو نوع متفاوت هارددیسک موجوداست، هارددیسکIDE که مخففIntegrated Drive Electronics است و به نوعی از کابلهای کانکتور و مرتبط کننده ی مادربرد و قطعاتی مثل هارد دیسک و سی دی رام ها و دی وی دی رام ها گفته می شود. و یا به صورت Sata که مخفف Serial Advanced Technology Attachment است نوع جدیدتر این کابلهای رابط است که سریعتر وکارآمد تر است و توسط مادربرد های مدرن تر که در سالهای اخیر تولید شده اند پشتیبانی می شود . شیوه ی نصب هر دو تقریبا یکسان است و با مطالعه دفترچه مادر بورد در میابیم که باید از کدام نوع رابط استفاده کنید و هاردی تهیه کنید که از رابط مورد نظر شما استفاده کند. برای آماده سازی بااستفاده از کلیدی که در پشت پاور کامپیوتر وجود دارد، اطمینان حاصل میکنیم که برق ورودی به کامپیوتر به صورت کامل قطع است. در اکثر مواردجای مخصوص هارد درایو ها در قسمت جلویی کیس ها تعبیه شده است اگر در باکس های موجود در کیس که برای درایو ها تعبیه شده است پیش تر درایو دیگری را جا زده شده یا در آینده احتمال انجام چنین کاری وجود دارد بهتر است در صورت داشتن فضای کافی بین هر درایو یک باکس فضای خالی بگذاریم، این امر سبب ایمنی بیشتر و همینطور راحتی بیشتر برای باز کردن ها و بستن های بعدی می شود. معمولا جا زدن هارد درایو در کیس های مختلف در جای ویژه اش بر حسب نوع کیس و طراحی اش متفاوت است بهترین حالت متعلق به کیس هایی است که باکس وبژه ی درایو به صورت ریلی در می آید درایو درش جا می خورد پیچ می شود و بعد دوباره باکس در سر جایش مستقر می شود. در برخی دیگر بایستی درایو را به صورت مستقیم در باکس مرتبط اش در داخل کیس جا زد محل پیچ ها را تطبیق داد و بعد درایو را به کیس و باکس مذکور پیچ کرد. به محل اتصال کابلهای IDE روی مادربرد IDE Channel می گوئیم، هر مادربردی معمولا دو Channel دارد که به یکی Primary Channel و به دیگری Secondary Channel می گویند، به هر یک از این کانالها اگر چه فقط یک کابل IDE وصل می شود ولی ما می توانیم با استفاده از کابلهای اشتراکی IDE به هر کانال دو درایو متصل کنیم. اینکه کدام Primary و کدام Secondary است را از خود مادربرد یا دفترچه اش می توان فهمید. حالا فرض کنیم ما یک هارد دیسک داریم که به صورت IDE به Primary Channel مادربرد وصل است یک هارد دیسک نو هم خریده ایم که می خواهیم این دو هارد را به هم مرتبط کنیم و بعد هر دو را روی Primary Channel قرار دهیم در این شرایط هاردی که مهم تر است و اطلاعات اصلی رویش است و کامپیوتر با آن بوت می شود را بایستیMasterکنیم و هارد دیگر را .Slaveدرایو های Sata هم بعضا جامپر دارندولی بطورکلی بدلیل اینکه Sata تکنولوژی مدرنی است عمدتا نیازی به تنظیم کردن جامپرها مثل درایوهای IDE نداری م و همان تنظیمات کارخانه ای مناسب است. پس از این مرحله پاور را دوباره فعال میکنیم و بعد کامپیوتر را روشن نمائیم، کامپیوتر به احتمال قوی هارد جدید را پیدا میکندو آنرا آماده استفاده قرار میدهد.اگر یک هارد نو باشد باید آن را پارتیشن بندی کنیم برای اینکار می توانید سیستم را با یک سی دی ویندوز XP بوت کرده و سپس هارد را به صورت دلخواه پارتیشن بندی کنید. بعضی اوقات برای اینکه هارد نو توسط کامپیوتر کشف شود بایستی آن را در BIOS آدرس دهی کنیم. برای نصب کارتهای Peripheral Component Interconnect PCIکه به نوعی از ابزارهای کامپیوتری گفته می شود که به صورت یک کارت ارائه می شوند و باید به صورت مستقیم در جایگاه مخصوص به خودشان بر روی مادربرد سوار شوند، مثل مودمهای اینترنال (دایال آپ)، کارتهای شبکه، کارتهای وایرلس، کارتهای TV، کارتهای صدا و... برای اینکه کامپیوتر آماده ی مونتاژ PCI شود بایستی اول آن را ایمن کنیم به همین منظور قبل از هر کاری ابتدا آن را از برق کشیده و کلید پشت پاور یا همان منبع تغذیه را در حالت خاموش قرار می دهیم . قدم بعدی پیدا کردن یک شیار خالی PCI (محلی که کارتهای PCI بر روی آن سوار می شوند را شیار یا PCI Slot می گویند) است. معمولا همه ی مادربردهای امروزی حداقل سه شیار PCI دارند البته بسته به نوع مدل مادربرد ممکن است تعداد این شیارها بیشتر از سه تا نیز باشد. وقتی شیار مورد نظر را انتخاب کردیم در مقابل شیار روی دیواره ی کیس یک پیچ مشاهده می کنیم و همینطور بخشی از پشت کیس مقابل شیار مذکور دارای کاور فلزی نازکی است که جدا شونده می باشد. اول باید این پیچ را باز نمائیم و سپس کاور مذکور را نیز از جا در بیاوریم. در حین مونتاژ کامپیوتر کاری ساده تر از نصب یک کارت PCI نیست. برای مونتاژ انتهای کارت PCI ( هر چه دستمان کمتر با برد کارت تماس پیدا کند و اثر انگشت کمتری رویش به جا بگذارید بهتر است) انتهای کارت PCI را با شیار مرتبط با آن بر روی مادربرد تطبیق میدهیم و سپس این دو را بر روی هم گذاشته و با فشار مختصر کارت را در داخل شیار جا میاندازیم، زمانی که لبه ی فلزی کارت با کناره ی برجسته ی کیس روی هم قرار گرفتند یعنی کارت درست جا رفته است. در مرحله بعدی به نصب نوعی از حافظه ی RAM میپردازیم که تحت استاندارد یا قرار دادی با عنوان DIMM که مخفف Dual In-line Memory Module است می باشد، رم های تحت این استاندارد بر روی مادربرد در شیاری با همین عنوان جا می خورند نکته ی بعدی قابل توجه این است که بایستی بدانیم مادربرد از چه مدل RAM ی با چه مشخصاتی پشتیبانی به عمل می آورد، RAM ها مدل های مختلفی دارند مثل SD یا DDR و... برای اینکه این اطلاعات را به دست بیاوریم دفترچه ی مادربرد بهترین راهنما است. پس از ایمن کردن کامپیوتر نوبت به پیدا کردن یک سوکت خالی RAM روی مادربرد است، رمهای موجود در بازار تحت استانداردی هستند با عنوان  DIMM و بر روی سوکتی به همین نام نیز مونتاژ می شوند. بزرگترین مشخصه ی سوکت های DIMM وجود دو عدد کلیپس در دو طرفشان است. جا زدن رم ها در حالت عادی در این سوکتها ترتیب خاصی ندارد مگر اینکه مادربرد دارای قابلیتی تحت عنوان Dual Channel باشد، این قابلیت سبب کارایی مفید تر و بهتر رم ها می شود و البته قابلیت مذکور زمانی فعال می شود که دو عدد رم به ترتیب خاصی در سوکتها چیدمان و بارگذاری شوند، بهترین راهنما برای اینکه بدانیم مادربرد ما از Dual Channel پشتیبانی به عمل می آورد یا نه طبق معمول دفترچه اش است، اگر مادربردی دارای قابلیت Dual Channel باشد به یقین در همان دفترچه اش ترتیب چیدمان توضیح داده شده است. وقتی سوکت را آماده کردیم رم را به دقت روی سوکت قرار میدهیم ، پین های رم ها طوری طراحی شده اند که فقط به یک شکل در سوکت جا می خورند و در وسط پین ها یک تو رفتگی وجود دارد روی سوکتها هم یک بر آمدگی وجود دارد از تطبیق این دو می توانید راحت در یابید. پس از جا زدن رم کامپیوتر را روشن میکنیم تا ویندوز بالا بیاید، بعد از اینکه ویندوز بالا آمد برای اینکه مطمئن شویم رمهای جدید درست نصب شده و کار میکنند روی آیکون My Computer کلیک راست کرده و گزینه ی Properties را انتخاب میکنیم در صفحه ای که با انتخاب این گزینه باز می شود زیر عبارت :Computer مشخصات سخت افزاری کامپیوتر شما و همینطور میزان حافظه رم آن ذکر شده است می توانیم آن را با مقدار حافظه ی رم ی که قبلا روی کامپیوتر نصب بوده است قیاس کنی م تا مطمئن شویم کار به درستی انجام شده است. جمع‌بندي امروزه اكثر فعاليتهاي به نوعي با كامپيوتر ارتباط پيدا مي‌كند. از آنجا كه شبكه‌اي كردن كامپيوترها امكان استفاده بهينه از منابع محدود را در اختيار كاربران قرار مي‌دهد، استفاده از شبكه در شرکتهای متفاوت که نیاز به تبادلات اطلاعات بويژه درفرايند ضبط و نگهداری اطلاعات فروش،کالاهای ورودی و خروجی در کلیه شاخه ها ،انبارداری و.... ، بسيار رايج است. طبيعتاً کاربر ها در حين انجام فعاليتهاي روزمره خود، با مشكلاتي در زمينه شبكه و یا سخت افزار سیستم ها برخورد خواهند كرد، لذا بدیهی است علاوه بر وجودافراد کارآمد و ماهر درامور شبکه ونگهداری سیستم ها، نیازمند آموختن کلیات مفاهیم واصول کاربری به کاربران عادی هستیم.