پاورپوینت مبحث هشتم روش‌هاي برنامه‌ريزي شهري در ايران و جهان (pptx) 35 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 35 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
مبحث هشتم
روش‌هاي برنامه‌ريزي شهري در ايران و جهان
8-1- اولين عمليات شهرسازي در دوره معاصر
همزمان با منشور آتن در سال 1313 سرتيپ "كريم آقابوذر جمهري" كفيل شهرداري تهران به روش "بارون هوسمن" شهردار پاريس، خيابان‌هاي جديد تهران را در بافت قديم شهر مي‌گشود.
در آن موقع دو دهه از انتشار كتاب "پاتريك گِدِس" به نام شهرها در تحول (1915) مي‌گذشت. كه متدولوژي سنتي شهرسازي كه بر يك رشته عمليات حرفه‌اي و فيزيكي استوار بود را برپايه الگوي علمي (بررسي- تحليل- طرح) و با درك همه جوانب و وجوه به طور جامع قرار داد.
نظريات "گدس" مدت 60 سال بر تفكر شهرسازي علمي سايه انداخت.
25 سال تجربه شهرسازي بعد از جنگ جهاني در اروپا، مشكلات اين رويكرد يا طرز تفكر را به تدريج آشكار ساخت.
ناهمزماني برنامه‌ريزي شهري در ايران با جهان يك بار ديگر رخ نمود و در همان حال كه طرح‌هاي جامع مورد انتقاد كوبنده اين شهرسازان قرار داشت يعني در سال 1347 ه.ش طرح جامع تهران با همين سياق تهيه[1] و الگوي شهرسازي كشور گشت.
1 – "طرح جامع مهندس فرمانفرمائيان" كه بعداً به تصويب شورايعالي شهرسازي و معماري رسيد.
8-2- تغييرات بنيادين در برنامه‌ريزي طرح‌هاي شهري
از "اواخر دهه هفتاد و اوايل دهه هشتاد ميلادي طرح‌هاي جامع در بيشتر كشورها دستخوش دگرگوني شد و خصلت استراتژيك (راهبردي) يافت.
برنامه‌ريزي شهري از يك سو به "برنامه‌ريزي فضايي" و از سوي ديگر به " برنامه‌ريزي عمل" گرايش يافت.
يك- برنامه‌ريزي ساختاري
از سال 1968 در بريتانيا و سپس در آمريكا نضج گرفت.
تفاوت برنامه‌ريزي ساختاري با برنامه‌ريزي سنتي، علاوه بر افزوده شدن چند مرحله اصلي و مهم ديگر به مرحله برنامه‌ريزي سنتي يعني شناسايي، تحليل، سياست‌گذاري و توجه بيشتر به امر برنامه‌ريزي اقتصادي و اجتماعي مي‌باشد.
دو- برنامه‌ريزي مبتني بر نگرش سيستمي
سيستم، كليتي است از عناصري كه براي دستيابي به هدفي (يا اهدافي) خاص عمل مي‌كند و شبكه‌اي از روابط متقابل بين آنها برقرار است و داراي سازماني خاص از عناصر و روابط است.
تفكر سيستمي در برنامه‌ريزي شهري ابتدا در ايالات متحده در اوايل دهه 50 با مطالعه سيستم حمل و نقل ديترويت آغاز شد.
اين روش قائل بر تفكري شد كه شهر را سيستمي دائماً در حال تكامل و تحول مي‌ديد.
مراحل برنامه‌ريزي سيستمي عبارت است از:
- تنظيم اهداف كلان و تعيين اهداف خرد،
- بررسي مسيرهاي ممكن،
- ارزش‌گذاري مسيرهاي عمل گزينه، به منظور انتخاب يك مسير برتر
و اقدام براي اجراي برنامه شامل اعمال مستقيم و كنترل ممتد.
سه- برنامه‌ريزي وكالتي و يا تعاون برنامه‌ريزي
در طول دهه 60 ميلادي راهبرد اصلاحات اجتماعي تحت عنوان "اقدامات جامعه" مطرح شد كه برنامه‌ريزي وكالتي يك شكل آن اقدامات به حساب مي‌آيد.
اين نوع برنامه‌ريزي دو هدف كلي دارد:
اول- تعاون در امر برنامه‌ريزي با افراد يك جامعه به منظور تأمين ابزاري براي شركت افراد در فرآيند برنامه‌ريزي
دوم- سمت‌گيري درجهت رفع تبعيض و محروميت شهري
چهار- برنامه‌ريزي اختيار راهبردي (Stratigic Choice)
برنامه‌ريزي همواره با مشكل "نامعلومي" روبرو است. مشكل "نامعلومي" نه تنها از اين حقيقت سرچشمه مي‌گيرد كه برنامه‌ريزي با آينده سر و كار دارد،
به طور معمول و سنتي، برنامه‌ريزي در حيطه جنبه‌هاي قابل شناسايي و كنترل (يا آنهايي كه تصور مي‌شود قابل كنترل هستند) صورت مي‌پذيرد، اما نگرش اختيار راهبردي به دنبال تشخيص متغيرهاي كنترل ناشدني (يا قيد) و متغيرهاي ناشناخته يا "نامعلومي‌ها" نيز مي‌باشد.
اصول برنامه‌ريزي راهبردي بر كاهشِ "نامعلومي"، از طريق تعيين تصميماتي دارد كه باعث مي‌شوند در عين حركت در جهت و مسير موردنظر حيطه‌اي از زمينه‌هاي اختيار براي آينده محفوظ بماند.