پاورپوینت زندگینامه امام حسين (ع)

پاورپوینت زندگینامه امام حسين (ع) (pptx) 5 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 5 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

امام حسين (ع) امام حسين(علیه السلام) قبل از امامت امام حسین (علیه السلام) در3 شعبان سال 4 هجری در مدینه به دنیا آمد. پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نام فرزند زهرا (سلام الله علیها) را ”حسین“ نهاد. وی مورد علاقه شدید پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود و آن حضرت در باره ی او فرمود: ”حسین منی و انا من حسین...“و در آغوش پیامبر بزرگ شد. هنگام رحلت رسول خدا، شش ساله بود. در دوران پدرش علی (علیه السلام) نیز از موقعیت والایی برخوردار بود. علم، بخشش، بزرگواری، فصاحت، شجاعت، تواضع، دستگیری از بینوایان، عفو و...از صفات برجسته این حجت الهی بود. در دوران خلافت پدرش، در کنار آن حضرت بود و در سه جنگ ”جمل“،  ”صفین“ و ”نهروان“ شرکت داشت. پس از شهادت پدرش که امامت به حسن بن علی (علیه السلام) رسید، همچون سربازی،مطیع رهبر و مولای خویش و همراه برادر بود. پس از انعقاد پیمان صلح، با برادرش و بقیه اهل بیت (علیه السلام) به مدینه آمد. با شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) در سال 49 و یا50 هجری، بار امامت به دوش سید الشهدا (علیه السلام) قرار گرفت امام حسين (علیه السلام) در دوره امامت در دوران10ساله حکومت معاویه، امام همواره یکی از معترضین سرسخت نسبت به دستگیری و قتل های معاویه بود. وي یکی از محورهای وحدت شیعه و از چهره‏های برجسته و شاخصی بود که مورد توجه قرار داشت و همواره سلطه اموی از نفوذ شخصیت او بیم داشت. با مرگ معاویه در سال 60 هجری، یزید به حاكم مدینه نوشت که از حسین (علیه السلام) به نفع او بیعت بگیرد. اما امام که فساد یزید و بی‏لیاقتی او را می‏دانست، از بیعت امتناع کرد و برای نجات اسلام از سلطه یزید راه مبارزه را پیش گرفت.از مدینه به مکه هجرت کرد و در پی نامه نگاری های کوفیان و شیعیان عراق با آن حضرت و دعوت برای آمدن به کوفه، ابتدا مسلم بن عقیل را فرستاد و نامه‏هایی برای شیعیان کوفه و بصره نوشت و با دریافت پاسخ کوفیان در بیعت شان با مسلم، در روز 8 ذیحجه سال 60 هجری از مکه به سوی عراق حرکت کرد. با پیمان شکنی کوفیان و شهادت مسلم، اوضاع عراق نامطلوب شد و امام که همراه خانواده، فرزندان و یاران به سوی کوفه می‏رفت، پیش از رسیدن به کوفه در سرزمین کربلا در محاصره سپاه کوفه قرار گرفت ولی تسلیم نیروهای یزید نشد و سرانجام در روز عاشورا در آن سرزمین، در نبردی نابرابر همراه يارانش به شهادت رسید و با نثار خون پاک خویش مکتب نوپای اسلام را حیات جاودانه بخشید. امام حسين(علیه السلام) و كربلا امام در روز3شعبان به همراه خانواده‏ وارد مکه ‏شدند. در مکه نامه هایی از کوفیان به امام رسید که ما بر علیه بنی‏امیه، مصمم بر مبارزه‏ایم و نیاز به رهبر داریم، به کوفه قدم رنجه نما که فرماندار یزید را بیرون می‏كنيم و به رهبری تو گردن می‏نهیم.امام حسین(علیه السلام) مسلم را به عنوان نماینده خود در نیمه رمضان راهی کوفه ‏نمودند. در روز 8ذی الحجه، امام حج خود را تبدیل به عمره کرده و راهی کوفه ‏شدند، اما در بین راه خبر شهادت مسلم و بی‏وفایی مردم کوفه به وي‏رسید. قبل از اینکه امام حسین (علیه السلام) به کوفه برسند، حر بن یزید ریاحی با سپاه 1000نفری خود مانع حرکت امام به سوی کوفه ‏شدند و نهایتا توافق مي كنند که کاروان حسینی به راهی برود که نه راه مدینه باشد نه راه کوفه. آن حضرت روز 2محرم به کربلا رسید، و روز سوم عمربن سعد با 4000نفر در کربلا اردو زد، بعد از این هر روز بر تعداد لشکر دشمن افزوده می‏شد. روز هفتم آب را بر حسین (علیه السلام) و اهل بیت او بستند. روز نهم شمر با 4000نفر و نامه‏ای از ابن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر سعد گفته بود، کار حسین (علیه السلام) را یکسره کند و با او بجنگد و اگر این کار را نمی‏تواند انجام دهد، فرماندهی را به شمر واگذار کند. روز دهم امام حسین (علیه السلام) با 32 سواره نظام و 40 پیاده و دشمن با 30000 نفر، در مقابل هم قرار گرفتند، جنگی نا برابرآغاز شد و امام حسین (علیه السلام) و یارانش به شهادت رسیدند. دشمن، اجساد شهدای کربلا را در بیابان رها کرد و این اجساد بعد از3روز توسط قوم بنی‏اسد دفن شدند. عصر روز یازدهم اسرای کربلا را که در آن بین امام سجاد (علیه السلام) و حضرت زینب(س)قافله سالار بودند، بر مرکبهايی با پالان چوبین سوار کردند و آنها را از کنار قتلگاه عبور داده به سمت کوفه بردند. اربعين حسيني در فرهنگ عاشورا، اربعین به چهلمین روز شهادت امام حسین ‏ (علیه السلام) گفته می‏شود که مصادف با روز بیستم ماه صفر است. در روز 20 صفر نیز، شیعیان، عظیم ترین مراسم سوگواری را در کشورها و شهرهای مختلف به یاد عاشورای حسینی بر پا می‏کنند. در نخستین اربعین شهادت امام حسین‏ (علیه السلام) ، جابر بن عبد الله انصاری و عطیه عوفی‏ موفق به زیارت تربت و قبر سید الشهدا شدند. بنا به برخی نقلها، در همان اربعین، کاروان ‏اسرای اهل بیت‏ (علیه السلام) در باز گشت از شام و سر راه مدینه، از کربلا گذشتند و با جابر دیدار کردند. البته برخی از مورخان هم آن را نفی کرده و نپذیرفته‏اند. از جمله مرحوم محدث‏ قمی در ”منتهی الآمال‏“ دلایلی ذکر می‏کند که دیدار اهل بیت از کربلا در اربعین اول نبوده‏است. بعضی از علما نیز در این باره تحقیق مبسوط و مستقلی انجام داده‏اند که منتشرشده است. به هر حال، تکریم این روز و احیای خاطره غمبار عاشورا، رمز تداوم شور عاشورایی در زمان های بعد بوده است.