پاورپوینت مرسی ساید و روتردام (pptx) 16 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 16 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
نام پروژه : مرسی ساید و روتردام
مورد کاوی 11
شرکت مواد شیمیایی دایاموند با مسئولیت محدود (B):
پروژه های مرسی ساید و رو تردام : جیمز فوآن ، معاون مدیر اجرایی گروه شیمیایی واسطه شرکت مواد شیمیایی دایاموند با تحلیلگر مالی خود جان کامپردان ملاقات کرد تا مخارج سرمایه دو طرح ناسازگار را بررسی کند بودجه سرمایه ای شرکت در ابتدای فوریه 2001، برای تصویب تقدیم هیئت مدیره خواهد شد و هر پروژه ای که از طرف فوآن به ICG پیشنهاد می شد آن پروژه باید در نخستین فرصت برای بررسی نزد مدیر عامل شرکت مواد شیمیایی دایاموند فرستاده می شد مدیر کارخانه های لیورپول و روتردام به طور جداگانه بر آورد هزینه های مربوط به کارخانه خود را ارئه داده بودند هر یک از آنها،تولید پلی پروپلین کارخانه مربوط به خود را تا 7 درصد افزایش خواهند داد ستاد تحلیلی راهبردی شرکت مواد شیمیایی دایاموند اصرار داشت که افزایش 14 درصدی تولید پلی پروپلین منطقی نیست اما نیمی از این مقدار یعنی 7 درصد پذیرفتنی است.بنابراین،فوآن نمی توانست هر دو پروژه را بپذیرد،او می توانست تنها یکی از دو پروژه را به تصویب هیئت مدیره برساند تا از آن حمایت مالی شود.
سیاست شرکت برای ارزش گذاری پروژه ها بر مبنای چهار معیار بود:
1) ارزش فعلی خالص ، که بر پایه هزینه سرمایه مناسب محاسبه میشد.
2) نرخ بازده داخلی (IRR)، 3) دوره بازگشت سرمایه، 4) رشد عایدات هر سهم.
افزون بر آن ، هیئت مدیره «عاملهای راهبردی» را پذیرفته بود منظور ازعاملهای راهبردی ملاحظاتی است که تعیین مقدار و کمی کردن آنها دشوار است. الیزابت یوستیس ، مدیر کارخانه روتردام با صدای بلند بحث می کرد که پروژه او به راحتی همه استاندارد های کمی مربوط را گذرانده و برتریهای راهبردی مهمی دارد در واقع ، یوستیس در دو ملاقات جداگانه اخیر با مدیریت ارشد و در دیدار دوستانه ای که با هیئت مدیره داشت،این نکته ها را مطرح کرده بود فوآن تمایل داشت که در ملاقاتش با کامپردان ، پیشنهاد لوسی موریس مدیر کارخانه لیورپول را هم بررسی کند، اما او تردید داشت که با در نظر گرفتن چهار معیار ، هیچ یک از پیشنهاد ها بر دیگری برتری نداشته باشند با این وضع به نظر می رسید انتخاب فوآن آسان نباشد.
طرح پیشنهادی مرسی ساید ، لیورپول
پروژه کارخانه مرسی ساید به بهبود تجهیزات کارخانه و فرایند تولید نیاز داشت. بر پایه نوع پروژه و مطالعه های مهندسی ، منافع بالقوه این پروژه به طور روشن معلوم بود .تا آن زمان ، موریس ، مدیر کارخانه مرسی ساید ، بحث هایش درباره پروژه را ، به گفتگوهایش با فوآن و کامپردان محدود کرده بود کامپردان پرسشهای اکتشافی گوناگون درباره پروژه را افزایش داده بود و تحلیلهای اولیه پروژه را برای مدیران بازاریابی و حمل و نقل شرح داده بود تا از تفسیر های آنها استفاده کند تحلیل اصلاحی به دست آمده از آن بحثها ، موضوع اصلی بحث و گفتگوی کامپردان در ملاقات آینده اش خواهد بود.
کامپردان خاطر نشان کرد که نظر نهایی موریس درباره پروژه که تنها سه صفحه بود کافی نیست .
فوآن نمیدانست که آیا این سه صفحه پرسشهای باقیمانده اش را جواب خواهد داد یا خیر.
پروژه روتردام
طرح پیشنهادی الیزابت یوستیس دربرگیرنده یک گزارش نود صفحه ای متکی به نمودار های تفصیلی ، تفسیر های مهندسی ، تحلیل های راهبردی و تخمین هزینه ها و در آمد های آینده بود تحلیل جریان نقدی تنزیل شده اصلی که در پیوست 1 ارائه شده است ، نشان می دهد که پروژه ارزش فعلی خالص 14 میلیون پوندی و نرخ بازده داخلی 9/17 درصدی خواهد داشت در بدترین حالت ، با فرض اینکه حجم فرسایش پروژه مرسی ساید برابر با حجم سود پروژه روتردام در نظر گرفته می شد، ارزش فعلی خالص 6/11 میلیون پوند بود.
در اصل ، طرح پیشنهادی یوستیس برای 3 سال ، 8 میلیون پوند هزینه داشت این هزینه برای تبدیل خط پلیمریزاسیون از فناوری گروهی به فناوری شناور پیوسته و برای نصب کنترلهای فرایندی پیشرفته و پیچیده کل پلیمریزاسیون و عملیاتهای مرکب درنظر گرفته شده بود قلب سامانه جدید به وسیله یک رایانه قیاسی هدایت می شد که نرم افزار پیشرفته آن توسط تیمی از متخصصان مهندسی در یک شرکت ژاپنی نوشته شده بود.این فناوری کنترل فرایند که سه سال از عمر آن میگذشت روی یک دستگاه تولید پلی پروپیلین کوچک تر در ژاپن به کار رفته بود و بهبود های چشمگیری را در هزینه و تولید به وجود آورده بود تولید کنندگان مهم دیگر نیز این سامانه را برای ارزیابی به منظور به کارگیری در کارخانه هایشان شناسایی کرده بودند.
یوستیس توضیح داد که نصب این سامانه پیچیده جدید بدون فراهم کردن عرضه پیوسته گاز امکان پذیر نیست بدین منظور او پیشنهاد داد که به جای استفاده از ماشینهای تانکردار ریلی که از سه پالایشگاه گاز را حمل می کردند ، از یک پالایشگاه در پنج کیلومتری کارخانه لوله کشی شود شرکت مواد شیمیایی دایاموند گزینه خرید لوله کشی و گزینه خرید حق تقدم آن را به ارزش 5/3 میلیون پوند دراختیار داشت که یوستیس در تخمین 8 میلیون پوندی پروژه این هزینه را نیز در نظر گرفته بود.
بنابراین با هزینه به نسبت پایین ، لوله کشی می توانست کارخانه روتردام را به پالایشگاه در سوی دیگر متصل کند اختیار خرید چندین سال پیش تر خریداری شده بود یک مشاور ، خرید یک حق تقدم را به قیمت روز و مستقر کردن یک لوله کشی مشابه را به ارزش تقریباً 6 میلیون پوند به یوستیس پیشنهاد داده بود در واقع ارزش 6 میلیون پوندی قیمتی بود که مشاور باور داشت حق تقدم می تواند در یک مزایده فروخته شود همچنین مشاور پیش بینی می کرد که ارزش حق تقدم در 15 سال به 35 میلیون پوند خواهد رسید این اختیار خرید ، سر رسید شش ماهه داشت.
برخی از مدیران ارشد شرکت دایاموند قویاً بر این باور بودند که اگر پروژه روتردام را قبول نکنند اختیار خرید حق تقدم نباید سر رسید شود دلیل این امر که جفری پالایزر ، رئیس کمیته اجرایی آن را مطرح کرد عبارت بود از:
محیط فعالیت ما مواد شیمیایی است ، نه سفته بازی. روشن است که خرید حق تقدم به منظور فروش مجدد آن برای کسب سود ، ما را از فعالیت اصلی مان فراتر می برد. چه کسی میداند چه موقع و چقدر می توانیم آن را بفروشیم ؟ چقدر این مخاطره جانبی کوچک برای الیزابت یوستیس نگران کننده است؟
اعضای جوانتر مدیریت ارشد تمایل بیشتری داشتند تا آربیتراژ سرمایه گذاری بالقوه در حق تقدم را بررسی کنند.
یوستیس انتظار داشت همانطور که فناوری جدیدی نصب و راه اندازی می شود و آثار منحنی یادگیری تحقق می یابد منافع این سرمایه گذاری به تدریج در آینده تحقق یابد (برای نمونه افزایش 7 درصدی در تولید). او از یک برنامه سرمایه گذاری فازی (و نه یک برنامه سرمایه گذاری ناگهانی) دفاع کرد تا وقفه در اجرای عملیاتهای کارخانه را به حداقل برساند و اجازه دهد که فناوری جدید تنظیم شود و دقیق جا بیفتند.
به دلیل پیچیدگی فناوری به کار گرفته شده و میزان نفوذی که آن در کارخانه داشت، از هم جدا کردن سامانه هزینه بالایی داشت. از دیدگاه عملی وقتی برای نصب کنترلهای جدید تصمیم گرفته شود، راه برگشتی وجود نخواهد داشت. بنابراین پروژه یوستیس یک الزام قطعی برای فناوری قیاسی درکارخانه روتردام ایجاد می کرد.
فوآن خاطر نشان کرد عاملهای راهبردی که یوستیس در نظر گرفته است باید با پیشرفتها و بهبود های مشهود ایجاد شده در تولید و هزینه های کارخانه که از سامانه جدیدی انتظار می رود و همچنین با برتری نخستین تولید کننده مهم اروپایی بودن،برای به کار گرفتن این فناوری جدیدی در ارتباط باشد به کارگیری این فناوری به عنوان نخستین تولید کننده ای که از آن استفاده می کند به گونه ای که سازمان با فناوری آشنا شود احتمالا یک برتری رقابتی محسوب می شد و در حرکت رو به پایین منحنی یادگیری برای کاهش هزینه ها تاثیر داشت یوستیس استدلال می کرد که :
ژاپنی ها و هم اکنون امریکایی ها نیز ، با جسارت از فرضیه منحنی یادگیری استفاده می کنند خوشبختانه ، دست کم تا امروز آنها در بازارپلی پروپیلین اروپا نقش مهمی ندارند این فرصتی منحصر به فرد برای شرکت مواد شیمیایی دایاموند است تا با استفاده از این فناوری جدیدی از رقبای خود فاصله بگیرد.
یوستیس با یک بازگشت غیر مستقیم به طرح پیشنهادی مرسی ساید به صحبت خود ادامه داد :
دو گزینه برای استفاده از فناوری کنترلی فرایندی قیاسی وجود دارد گزینه نخست افزایش سریهای نزدیک بین برای دستگاه های موجود است اما این گزینه راه حل مناسبی نیست،چون ما را به کمک رقیبانمان نیازمند می کند ، رقبایی که بلند مدت را انتخاب کرده اند گزینه دیگر تولید نکردن پلی پروپیلین است ، اما این به معنای خارج شدن از دانش و مهارت مهمی است که در این حیطه به دست آورده ایم و اساساً خارج شدن از یک فعالیت با ارزش است. تعهد به کنترلهای قیاسی انتخاب درست در زمان مناسب است.
به نظر می رسید سامانه کنترل فرایند ، پیشرفته ترین سامانه در بازار باشد . اما شایعاتی وجود داشت که یک تیم طراحی مهندسی در دانشگاه گلاسینگن آلمان یک فناوری کنترل فرایند کاملا متفاوت را آزمایش کرده است این سامانه بر مبنای لیزر ، رنگ نگاری طیفی و محاسبات دیجیتالی است به گونه ای که این سامانه ، سامانه ژاپنی بر مبنای کاهش هزینه و پیشرفت تولید را از راه عامل های یک به یک (1:1) زیر سوال برده است. اگر آن شایعه ها درست بودند ، چنین سامانه ای می توانست از دید تجاری ظرف 5 سال آتی در دسترس قرار بگیرد اگر در 5 سال آینده فناوری آلمانی جایگزین فناوری ژاپنی شود ، سرمایه گذاری در سامانه ژاپنی کاملا بیهوده خواهد بود.