پاورپوینت میراث فرهنگی و قوانین آن در ایران (pptx) 57 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 57 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
1
میراث فرهنگی و قوانین آن در ایران
فهرست:
2
میراث فرهنگی و قوانین آن در ایران دوره قاجار.....................................................................3
میراث فرهنگی و قوانین آن در دوره رضا شاه، سال های 1299-1320(پهلوی اول)..........................10
میراث فرهنگی و قوانین آن در دوره محمد رضا شاه،سال های 1320-1357(پهلوی دوم)....................23
میراث فرهنگی و قوانین آن در ایران بعد از انقلاب اسلامی..................................................... 33
میراث فرهنگی در ایران دوره قاجار
3
از دیر باز در ایران قابلیت انتقال پیام توسط آثار و ضرورت حفاظت از آنها مورد توجه بوده است.تعمیرات انجام شده بر بناهای دوران اسلامی را می توان به عنوان گواهی بر توجه به اهمیت آثار باقی مانده از گذشته در این دوران تلقی نمود.
ورود لطمات جدی به آثار خصوصاً محوطه های تاریخی از دوره قاجار به بعد آغاز می گردد.آنچه در گذشته در مقیاسی محدود و برای به دست آوردن گنج انجام می شد به همه آثار تسری می یابد و موجب از دست رفتن محوطه ها و بناهای متعددی می گردد. علت این امر از یک سو عدم آگاهی عمومی از ارزش آثار و جهل و سود جویی حکام و از سوی دیگر ورود اروپاییان علاقمند به شناسایی و تملک اشیاء تاریخی بود که حاضر بودند برای تحصیل آن هر قیمتی را بپردازند.
اروپاییان ابتدا به دلایل سیاسی و نظامی به ایران توجه نموده و به تدریج به آثار تاریخی آن نیز علاقمند شدند.
نوع نگاه اروپاییان در این دوران که کمتر دارای ابعاد فرهنگی و بیشتر با گرایش های سودجویانه توأم است در جامعه ایران که هنوز به قدر کافی متوجه اهمیت آثار خود نیست تأثیرات نا مطلوبی از خود بر جای می گذارد. عقد قرارداد 1895 بین ایران و فرانسه و تجدید و تحکیم آن در 1900 و موضع جامعه در رابطه با آن به تمام معنی گویای وضعیت میراث فرهنگی در ایران است.
آنچه توسط پادشاهان قاجار بر میراث فرهنگی ایران رفته است منحصر بر این دوران نبوده و نتیجه جهل، سود جویی و شرایط اجتماعی بوده که همیشه قابل تکرار است.
ناصرالدین شاه قاجار
بلدیه تهران
4
اولین و تنها حرکت دولت قاجار در جهت توجه به حفظ آثار، اشاره ای کوتاه در قانون بلدیه است.
تشکيلات قانوني بلديه در آغاز مشروطيت تأسيس شد. و پس از قرنها زندگي تحت رژيم استبدادي براي اولين بار مردم حق يافتند که در اتخاذ تصميماتي که مربوط به رفع بعضي از هزاران مشکل آنها بود شرکت يافته و اظهار نظر کنند.
قانون بلدیه در تاریخ 1285 به تصویب رسید.
میراث فرهنگی در ایران دوره قاجار
قانون بلدیه:
در فصل اول این قانون پس از آنکه قصد اصلی تأسیس بلدیه را حفظ منافع شهر ها و ایفای حوایج اهالی شهر نشین معرفی می کند ،دایر نمودن موزه ها و حفظ و مرمت مساجد و مدارس و ابنیه عتیقه را امور مربوط به بلدیه می شمارد.
5
امتیازها و قراردادهای مربوط به میراث فرهنگی در دوره قاجاریه:
"خارجیانی که به عنوان جهانگرد یا عناوین دیگر به ایران مسافرت می کردند همواره علاقه داشتند برای کسب آثار نفیس و عتیقات ایران در صورت امکان امتیازاتی به دست آورده و در صورت بازگشت به ممالک خود این آثار و اشیاء ارزنده را با خود به کشورشان منتقل نمایند.اگرچه این عمل سالیان درازی انجام می شد ولی مدارکی از آن باقی نمانده است.گزارش های روزانه و سفر هایی که بوسیله خارجیان و یا ایرانیان نوشته شد دلالت بر آن دارد که از زمان ناصرالدین شاه قاجار یعنی در حدود یک قرن پیش امتیازات پراکنده ای جهت عملیات حفاری و تملک آثار عتیقه برای بعضی از اماکن باستانی داده شده است."(نگهبان،39:1385)
بدین ترتیب از این حفاری ها که بیشتر به قصد به دست آوردن اشیاء عتیقه صورت می گرفتند تا مقاصد باستان شناسی، از نتایج و آثار بدست آمده شان اطلاع و گزارش های دقیق ارایه نمی شد و اشیایی که بدین صورت بدست می آمدند از ایران خارج می گردیدند.
میراث فرهنگی در ایران دوره قاجار
6
فرانسویان و قراردادهای انحصاری حفاری در ایران:
متأسفانه ایران در شروع قرن بیستم در بدترین شرایط اقتصادی به سر می برد.مردم و دولتی که به سبب سوء مدیریت و ولخرجی های دربار عیاش قاجار در فقر کامل به سر می بردند و در مقابل پیشنهادات خارجی هر گونه مقاومتی را از سر راه خود بر می داشتند .
"راه حل دربار برای کسب در آمد، عقد قرارداد با دول بیگانه و فروش امتیازات کشور بود.آن هم برای تأمین سفر های تفریحی شاه به اروپا...انگیزه های سودجویانه اروپاییان و آمادگی هیأت حاکمه برای عرضه هر چیزی در مقابل مقداری پول نقد و توسعه طلبی سیاسی و اقتصادی اروپای و نهایتاً تطمیع شاه و اطرافیان و استفاده از سلاح برنده رشوه و اعمال نفوذ، همه زمینه ساز فروش امتیاز انحصاری حفاری به فرانسه ، ابتدا در سال 1885 میلادی توسط ناصرالدین شاه و سپس در 1900 میلادی توسط مظفرالدین شاه شد."(حجت، 200:1385-201)
میراث فرهنگی در ایران دوره قاجار
7
سرانجام در دوازدهم می 1895 میلادی قرارداد "امتیاز انحصار اکتشاف آثارعتیقه در ممالک محروسه ایران" بین دو دولت ایران و فرانسه بسته شد. بر طبق این قرارداد که در هشت فصل تنظیم شده بود انحصار حفاری در تمام خاک ایران به دولت فرانسه واگذار شد و بر اساس آن مسیو و دمورگان که یک مهندس معدن بود و قبل از آمدن به ایران در اداره عتیقات مصر کار می کرد به ایران آمد و برای پانزده سال در یکی از مهمترین محوطه های تاریخی جهان یعنی شوش مشغول حفاری شد. پس از او تا دهه ها دیگر فرانسویان به حفاری در این منطقه ادامه دادند.
"در سال 1894 (1312 قمری) وزیر مختار وسفیر فوق العاده فرانسه آقای رندبالو که از دوستان مخصوص دربار ایران هم بود موفق شد موافقت اعلی حضرت ناصرالدین شاه را برای انعقاد قراردادی در مورد انحصار تحقیقات باستان شناسی در سراسر قلمرو کشور شاهنشاهی ایران که مخصوص دولت فرانسه باشد بدست آورد. مذاکرات دو دولت و تا مفاد قرارداد به مرحله عمل درآمد در حدود سه سال به طور انجامید زیرا تنظیم مواد این قرارداد حقیقتاً خیلی مشکل بود. دولت ایران می خواست قرارداد به وضعی مؤدبانه و توام با تعارفات سیاسی تنظیم شود و نماینده ما سعی را داشت مفاد آن طوری تنظیم شود تا افرادی که مفاد این قرارداد را اجرا خواهند کرد حتی المقدور از دردسرها و مشکلاتی که خواه ناخواه بر اثر اختلاف اخلاقی و نژادی ما و مردم ایران روی می داد دور و برکنار باشد." (دمورگان، ص: 12)
میراث فرهنگی در ایران دوره قاجار
مظفرالدین شاه قاجار
8
یکسال پس از عقد این قرارداد شاه ترور شد. برای تجدید حیات قرارداد و کسب التزام شاه جدید، در تاریخ یازدهم آگوست 1900 قرارداد بسیار ننگین تری در یازده فصل بین دول ایران و فرانسه بسته شد. و این چنین تسلط های جبارانه بر میراث فرهنگی ایران، روشنفکران و ایرانیان مطلع و حتی غیرمطلع را نسبت به حضور خارجیان و دخالت ومشارکت آنان در میراث فرهنگی کشور بسیار بدبین و ناامید نمود.
میراث فرهنگی در ایران دوره قاجار
قلعه فرانسویان در شوش
9
عقد این قرارداد واکنشی منفی بین روشنفکرانی که از آن مطلع شدند داشت. حاج زین العابدین مراغه ای در سفرنامه ابراهیم بیگ چنین می آورد: ... اگرچه ملت ایران از این عوالم بی خبرند، ولی آنها که سوء نتیجه این جور چیزها را می دانند در بحر غم و الم غوطه ور گشته اند که آنهمه گنج های بی پایان موروثی و ا جدادی ما را که در وطن در شکم خود از چندین عصر جهت ایرانیان محفوظ داشته و میلیون ها ارزش داشت به یک صلوات فرنگی از دست دادند.
میراث فرهنگی در ایران دوره قاجار
و بدین ترتیب در نتیجه این قرارداد ننگین شصت ساله آثار باستانی ایران رسماً در اختیار فرانسویان قرار گرفت و راه هرگونه پیشرفت و ترقی برای بوجود آمدن امور علمی باستان شناسی در سطح ملی مسدود گردید.(ملک شهمیرزادی،1368)