دانلود نمونه پروپوزال رشته ادبیات نمایشی (docx) 13 صفحه
دسته بندی : تحقیق
نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحات: 13 صفحه
قسمتی از متن Word (.docx) :
فرم پيشنهاد تحقيق
پاياننامهی دوره کارشناسی ارشد
عنوان: بررسی ظرفیت‌های نمایشی در مناظرات امام جواد(ع) با تاکید بر منابع شیعی
دانشجو:
شماره دانشجویی:نام دانشجو:نام خانوادگی دانشجو:جنسیت:زن مردگروه عمده تحصیلی:پزشکی علوم انسانی علوم پایه فنی و مهندسی کشاورزی و دامپروری هنررشته تحصیلی:ادبیات نمایشیزمان ورود به مقطع جاری: نیمسال اول نیسمال دوم سال تحصیلی 9- 139زمان اخذ واحد پایان نامه:نیمسال اول نیسمال دوم سال تحصیلی 9- 139شماره تماس مستقیم:مشخصات استاد راهنما:مشخصات استاد مشاور(انتخاب استاد مشاور در شرایط خاص با تأیید شورای پژوهشی) :نام:نام:نام خانوادگی:نام خانوادگی:شماره شناسنامه:شماره شناسنامه:سال صدور:سال صدور:استان محل تولد:استان محل تولد:شهرستان محل تولد:شهرستان محل تولد:کد ملی:کد ملی:مرتبه علمی:مرتبه علمی:
مقدمه :
تأثیرپذیری هنرهای نمایشی ازادبیات، پیشینه‌ای تاریخی دارد. درام نویسان همواره به آثار ادیبان جهان توجه خاصی نشان داده‌اند. آنها برای نوشتن نمایشنامه‌ها و فیلمنامه‌های خود از تاریخچه‌ها، حکایات، شخصیت‌ها، اسطوره‌ها، مضامین ادبی، داستان‌ها، پیکارهای ادبی و مناظرات بهره‌‌های فراوان برده‌اند و توانسته‌اند فیلمنامه‌ها یا نمایشنامه‌های خود را از دل جملات، صحنه‌ها و حوادث موجود در آثار و زندگی آنان بیرون بکشند.
اشخاصی در تاریخ وجود دارند که زندگی آنها سرشار از بضاعت‌ها و عناصر نمایشی است که می توان آنها را اخذ و مورد توجه قرار داد. امام جواد (ع) از جمله این شخصیت ها می باشد. زندگی امام جواد (ع) و فرازهایی از آن که مناظرات ایشان در آن واقع شده است، مخصوصا سه مناظره ایشان با یحیی بن اکثم و احمد ابن ابی داود را در بر می گیرد که از ویژگیهای نمایشی برخوردار است. هر کدام از این مناظره ها دارای صحنه هایی است که از لحاظ بررسی ظرفیت های نمایشی دارای اهمیت می باشد.
بیان مسئله:
برای نوشتن نمایشنامه، فیلمنامه و سناریو نیاز به سوژه‌های مناسب و تأثیرگذار می‌باشد. نویسندگان برای خلق اثر هنری از تجربیات خود و دیگران و همچنین از دنیای پیرامون خود بهره می‌برند. یکی از بسترهای خلق آثار هنری برای نویسندگان، تاریخ و زندگی بزرگان است. مَنش و رفتار بزرگان و سخنان آنها همیشه مورد توجه نویسندگان بوده است. اخذ از تاریخ یکی از روش‌های متقن و قابل اعتماد برای نویسندگان است که با پذیرش بهتر از سوی مخاطب نیز همراه می‌شود .
رفتار، حالات و جملات بزرگان و همچنین حکایات، اسطوره‌ها، مضامین و تاریخچه‌ها همواره مورد توجه نویسندگان بوده است که این بیانگر ظرفیت‌های نمایشی موجود در آنها بوده است .
با گسترش فرهنگ اسلامی، ادبیات فارسی با استفاده از مفاهیم عمیق قرآنی و سیره‌ی معصومین رویکرد تازه‌ای یافت و بر غنای فرهنگی خود افزود. مناظره به شیوه‌ای خاص برای بیان دیدگاه‌های دینی و اعتقادی بدل شد و به عنوان یک شیوه‌ی علمی در محافل کلامی و اصولی کاربرد پیدا کرد .
محافل درس و بحث علماء و طلاب علوم دینی، بستر شکل‌گیری مناظرات اعتقادی شد. البته بسیاری از حاکمان و به ویژه آنهایی که علاقه به درس و بحث داشتند در شکل گیری مجالس و محافل مناظره بین فرق و مذاهب اسلامی، نقش بسزایی داشتند.
حضور دو یا چند شخصیت در مجلس مناظر در مقابل هم و با هدف دفاع از اندیشه و رأی خود، اغلب با تضاد و تضارب آراء و عقاید، طرفین همراه شده و گاهی منجر به شکست یکی از طرفین می‌شد. در برهه‌ای از تاریخ مناظرات رنگ سیاسی به خود گرفته به طوری که بسیاری از علماء و دانشمندان با بیان دیدگاه‌های خود در مجالس مناظره در واقع حکم قتل خود را امضاء مي‌کرده‌اند.
بسیاری از ادبیان، دانشمندان، علماء و شخصیت‌های دینی و سیاسی در بستر مناظراتشان به جامعه معرفی شدند و جملات و حالات آنها در تاریخ ماندگار شده است.
تأثیرپذیری هنرهای نمایشی از ادبیات، پیشینه‌ای تاریخی دارد. درام نویسان همواره به آثار ادیبان جهان توجه خاصی نشان داده‌اند. آنها برای نوشتن نمایشنامه‌ها و فیلمنامه‌های خود از تاریخچه‌ها، حکایات، شخصیت‌ها، اسطوره‌ها، مضامین ادبی، داستان‌ها، پیکارهای ادبی و مناظرات بهره‌‌های
فراوان برده‌اند و توانسته‌اند فیلمنامه یا نمایشنامه خود را از دل جملات، صحنه‌ها و حوادث موجود در آثار و زندگی آنان بیرون بکشند.
بعضی از نویسندگان توانسته‌اند با تکیه بر جمله‌ای از یک شخصیت تاریخی یک اثر هنری خلق کنند. وقتی جمله‌ی شخصیتی می‌تواند مبنای یک اثر هنری و مورد توجه نویسندگان قرار بگیرد، گفت وگوها و مناظرات علماء و اندیشمندان به طریق اولی می‌تواند مورد بررسی قرار بگیرد.
مسئله‌ای که پیش روی ما در این پژوهش است، این است که آیا ظرفیت‌های نمایشی در مناظرات امام جواد(ع) وجود دارد یا خیر؟ برای بررسی این مسئله ناگزیریم به دو مقوله بپردازیم. اول باید حد و مرز ظرفیت‌های نمایشی را مشخص کنیم. و در مرحله ی بعد به قالب ادبی مناظره بپردازیم. برای واکاوی این دو امر لازم است به فرق بین واژه هایی چون: ظرفیت نمایشی، قابلیت نمایشی، جنبه‌های نمایشی به طور مختصر اشاره کنیم. البته این امر خود مستلزم بررسی نظراتی در این باب است. از طرفی واژه‌هایی چون: ظرفیت، قابلیت و جنبه‌های نمایشی مربوط به حوزه ی درام یا داستان می‌باشد. ضمن واکاوی مسائل مطرح شده باید ارتباط مناظره با نمایشنامه و داستان مورد مداقه قرار دهیم تا از این رهگذر در نهایت با تطبیق مناظرات امام جواد(ع) با قالب‌های دراماتیک به پرسش اساسی این پایان‌نامه جواب بدهیم، آیا در مناظرات امام جواد(ع) ظرفیت‌های نمایشی وجود دارد یا خیر؟.
اصولا به ظرفیت‌های نمایشی به عنوان شالوده یک اثر نمایشی در کتاب‌های داستان نویسی و فیلم نامه نویسی پرداخته شده است. ما برانیم تا ظرفیت‌های نمایشی را که شامل (قصه، شخصیت، دیالوگ،کنش داستانی، زمان، توصیف مکانی(چیدن میزانسن)، عناصر تأثیرگذار پیرامونی، فضای حاکم بر نمایش، ساختار و ...) می‌باشد را در مناظرات امام جواد(ع) بررسی نماییم.
دو عنصر(دیالوگ و کاراکتر ) که از عناصر درام ارسطویی به شمار می‌روند و دارای اهمیت زیادی در ساختار نمایشنامه و داستان هستند، در مناظره نیز قابل بحث و بررسی‌اند و از آنجایی که این دو عنصر در نمایشنامه و عنصر شخصیت در داستان، پایه و اساس این گونه‌های ادبی هستند، لازم می‌نماید با بررسی این عناصر، نگاه تازه‌ای به ساختار مناظره شود تا شاید از شباهت‌های بیشتری بین این سه گونه ی ادبی، پرده‌برداریم .
بنابراین امکان ارائه الگویی کاربردی به منظور تطابق مناظرات امام جواد(ع) و نمایشنامه و داستان بر اساس همین شباهت‌ها وجود دارد. ابتدا به لحاظ ساختاری، به تحلیل مقایسه‌ای بین مناظره، نمایشنامه و داستان پرداخته و در ادامه دو عنصر شخصیت و گفت‌و‌گو را به طور مجزا تحلیل و بررسی می‌نمایم. در نهایت، وجود یا عدم ظرفیت‌های نمایشی در داستان مناظرات امام جواد(ع) بررسی می‌کنیم.
ضرورت و اهمیت پژوهش:
امروزه یکی از نیازهای مسلمانان به ویژه شیعیان شناخت دقیق‌تر از زندگی معصومین(ع) می باشد و با توجه به رویکرد سینما، تلویزیون و هنرهای نمایشی برای شناساندن هر چه بهتر سیره‌ی علمی و عمل معصومین(ع)، پرداختن به ابعاد زندگی معصومین امری لازم و ضروریست .
با گسترش وسایل ارتباط جمعی و نیاز شبکه‌های تلویزیونی و ماهواره‌ای به ارائه آثار هنری جدید درباره ی معصومین و در جهت معرفی بهتر و شایسته‌تر ایشان برای مخاطبین داخلی و خارجی، نوشتن سناریوها و فیلمنامه‌های قوی و تأثیرگذار، امری غیر قابل انکار می‌باشد. از آنجایی که تصویرگری معصومین در مبانی دینی ما امری غیر قابل اجرا است لذا توجه به قصه‌ها، حکایات و اشخاص پیرامون معصومین می‌تواند در شناخت بهتر آن بزرگوار به مدد ما بیاید.
یکی از کمبودهایی که امروزه ادبیات نمایشی ما را تهدید می‌کند عدم استفاده دقیق و بجا از فرمایشات معصومین و رخدادهای تاریخی مربوط به ایشان می‌باشد. در بین حضرات معصومین(ع)، داستان زندگی امام جواد(ع)از اتفاقات خاصی چون، امامت در سن کودکی، مناظره با علمای بزرگ اهل سنت در سن کودکی، ازدواج در سن کودکی با دختر شخصی که پدر بزرگوارش را به شهادت رسانده است، برخوردار می‌باشد. قصه زندگی امام جواد(ع) به دنیای درام خیلی نزدیک است ولی با این وجود به آن پرداخته نشده است.
مناظرات امام منشاء تحول در مسیر رشد و تعالی شیعه شد و بعد از شهادت حضرت رضا(ع) دوباره شیعه را تثبیت نمود و از طرفی با خصومت‌ها و لجاجت‌های حکام و علمای ادیان مواجهه شد، با این وجود سوالات زیادی را سر راه حکام و مشاوران آنها قرار داد.
مأمون عباسی برای اینکه خود را از ماجرای شهادت امام رضا(ع) تبرئه کند و ذهن شیعیان را از آن ماجرا دور کند در ظاهر به امام جواد(ع) لطف می‌کرد و ایشان را مورد تکریم قرار می‌داد. این رفتار مأمون برای بعضی از متعصبین عباسی گران آمد و آنها بنای خصومت و دشمنی آشکار را با امام (ع) گذاشتند، که در این بین طرح مناظرات علمی از سوی مأمون مطرح شد.
امام از طرح توطئه آمیز مأمون به شایستگی فارق شد و تمامی نقشه‌های مأمون را خنثی کرد. امام توانست با پاسخ‌های قاطع و دقیق، شاکله ی فکری حکومت مأمون را به چالش بکشد. مناظرات، صحنه‌ی اصلی این رویارویی بود و در صحنه ی مناظره قدرت هر یک از طرفین به منصه ظهور گذاشته شد. در آن زمان اخبار اصلی حکومت از دربار به سایر بلاد ارسال می‌شد و آنچه در دربار اتفاق می‌افتاد بسیار حائز اهمیت بود. مناظرات امام جواد(ع) در دربار اتفاق افتاد و به سرعت در سایر بلاد منتشر شد.
جدال و مناظره بین آراء و افکار اشخاص همیشه جذاب و دیدنی است البته در زمان حیات امام جواد(ع) نیز مناظره‌های ایشان از جذابیت خاصی برای بینندگان برخوردار بوده است. سعی شده در این پژوهش مناظرات امام از حیث ظرفیت‌های نمایشی مورد بررسی قرار گیرد تا در ضمن بررسی به ابعاد شخصیتی امام و مناظره کنندگان پرداخته شود .
پیشینه تحقیق:
موضوع پژوهش در این پایان‌نامه به خاطر ورود به حوزه ی مطالعات بین رشته‌ای، از دو نگاه در حوزه ی تحقیقات پیشین می‌تواند مورد بررسی قرار بگیرد. اول اینکه با توجه به عنوان پژوهش، لازم است گزارشی درباره ی ظرفیت‌های نمایشی و توابع آن بیان گردد و دیگر اینکه، به گستره ی تاریخی بحث، که یکی از حساس‌ترین دوره‌های تاریخی شیعه می باشد و اختلاط این گستره ی تاریخی به موضوع مناظره، اشاره شود.
با عنوان (بررسی ظرفیت های نمایشی در مناظرات امام جواد علیه السلام ) کار پژوهشی انجام نگرفته است. البته در مورد ظرفیت‌ها، قابلیت‌ها و جنبه‌های نمایشی در قصه‌های قرآنی و داستانهای کهن ایرانی، کتاب‌ها و مقالاتی نوشته شده است. همچنین در مورد جنبه‌های نمایشی در داستان‌ها و قصه‌های دفاع مقدس نیز کارهای شایسته‌ای انجام شده است. با توجه به اینکه بررسی عناصر نمایشی در حوزه‌ی زندگی و داستانهای معصومین کار تازه‌ای است به نظر می‌رسد دانشکده صدا و سیما قم با ارائه چندین پایان نامه با موضوع مورد بحث، توانسته سهم خوبی در پرداختن به سوژه‌های دینی داشته باشد.
زندگی حضرت امام جواد علیه السلام به عنوان شخصیتی که کل پژوهش در صدد بیان کیفیت مناظرات ایشان است با نگاهی به سیر تاریخی علمای شیعه، نحوه ی روایتشان از زندگی امام جواد علیه السلام معین می‌گردد. اگر کتاب "الارشاد" شیخ مفید را جزء اولین کتب شیعی که به زندگی معصومین پرداخت قلمداد کنیم، در آن کتاب حدود بیست صفحه به امام جواد علیه السلام اختصاص یافته است. قرن پنجم، جشمی بیهقی در "فضائل الطالبیین" در صفحاتی مختصر به زندگی امام جواد علیه السلام اشاره می‌کند. یکی دیگر از علمای قرن پنجم، حسین بن عبدالوهاب است که در کتاب "عیون المعجزات"، مفصل‌تر از علمای قبلی به روایات مربوط به حضرت جواد علیه السلام می‌پردازد.
نیمه اول قرن ششم کتاب "اعلام الوری" توسط طبرسی نگاشته می‌شود که در آن به سیره ی معصومان(علیهم السلام) من جمله امام جواد توجه می شود. نیمه دوم قرن ششم، کتاب" مناقب " که یکی از بهترین کتاب‌های سیره در خصوص اهل البیت(علیهم السلام) توسط ابن شهرآشوب تألیف می شود که از کتاب‌های قبلی در این خصوص دقیق‌تر می باشد. در همان زمان قطب راوندی، کتاب "الخرائج و الحرائج" را تألیف و در آن به روایت در خصوص امام جواد علیه السلام می پردازد.
کتاب "الاحتجاج" طبرسی نیز در نیمه دو قرن ششم تألیف می شود که در آن به مناظره‌ها و مجادله ها در خصوص معصومین، اشاره دقیق‌تری می‌شود. در قرن هفتم، اربلی کتاب "کشف الغمه" را می‌نویسد که در آن مباحثی تکراری چون کتاب‌های قبلی دیده می‌شود.
از قرن هفتم تا اویل قرن نهم، کتاب مطرحی در این زمینه نوشته نمی‌شود تا اینکه ابن صباغ کتابی با عنوان "الفصول المهمه" می‌نویسد، این کتاب یکی از برجسته‌ترین کتاب‌ها در مورد سیره نویسی می‌باشد. قرن دهم کتابی توسط استرابادی با عنوان " تاویل الایات الظاهره فی فضائل العترة الطاهره " نوشته می شود که در آن سخن زیادی از حضرت جواد علیه السلام دیده نمی‌شود.
نیمه ی دوم قرن یازدهم تاریخ نویسی و سیره نویسی در فرهنگ شیعه به تجلی می رسد و با ظهور علمای چون علامه مجلسی، تحولی در این باب اتفاق می‌افتد. علاوه بر مجلد پنجاهم "بحار الانوار " که به روایات پیرامون امام جواد علیه السلام پرداخته شده، در کتاب "جلاء العیون" نیز علامه به زندگی حضرت جواد علیه السلام می پردازد.
در همین دوره و معاصر علامه مجلسی، کتاب "مدینة المعاجز " توسط سید هاشم بحرانی تألیف و در این کتاب حدود دویست صفحه به شرح زندگی حضرت جواد علیه السلام اختصاص می یابد. در قرن سیزدهم اثر قابل توجهی که بتوان به آن اشاره کرد، وجود ندارد، البته کتاب نور "الابصار شبلنجی" هست که در این کتاب مناقبی، در صفحات اندکی به امام جواد علیه السلام اشاره شده است.
در عصر ما نیز یکی از پیشگامان این عرصه دکتر فضل الله صلواتی است که کتابی با عنوان "تحلیلی از زندگانی و دوران امام محمدتقی علیه السلام " تألیف کرده است که نسبتا کار قابل قبولی است. سید جعفر مرتضی کتابی دارد با عنوان "سیره سیاسی امام جواد علیه السلام". همچنین نویسندگانی چون: ابوالقاسم سحاب، صادقی اردستانی، فضل الله کمپانی، عبدالعزیز مقرم، فوزی، محمدتقی مدرسی، رسول جعفریان و دکتر مرضیه محمد زاده در آثارشان به زندگی امام جواد علیه السلام پرداخته‌اند.
اهداف پژوهش:
1- بازنمایی ناگفته های زندگی امام جواد با استفاده از جنبه های نمایشی برای مخاطبان.
2- ملموس کردن شخصیت امام جواد برای نسل جوان.
3- استفاده از روایت تاریخی برای بیان دیدگاه های اعتقادی امام جواد(ع).
4- استفاده از گفتارهای امام در قالب دیالوگ های نمایشی.
اهداف این پژوهش را باید در چند نکته خلاصه کرد. شناخت اندک آحاد جامعه به ویژه هنرمندان از زندگی امام جواد(ع) نیازمند بازنمایی بخش‌هایی از زندگی ایشان است که منجر به شناخت بهتر جامعه از ایشان بشود. از سوی دیگر هنرمندان زیادی علاقمند به ساخت آثار هنری در زمینه ی زندگی معصومین هستند که به دلیل مشکلات پژوهشی نمی‌توانند به خلق اثر بپردازند. این پژوهش در نظر دارد با پرداختن به برهه‌های حساس زندگی امام جواد(ع) به شناخت بهتر برنامه سازان در مورد ایشان کمک نموده و بستر پژوهشی لازم با موضوع بحث را فراهم آورد. نکته دیگری که در این پایان‌نامه مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از فرمایشات و روش برخورد امام با خصم است که می‌تواند مدلی برای خلق شخصیت دراماتیک در آثار هنری باشد. نکته آخر که از اهداف اصلی این پژوهش است، این است که سعی می‌کند، تصویری که در ذهن مخاطب به ویژه مخاطب جوان درباره امام شکل گرفته است را تغییر دهد. امام در ذهن مخاطب، شخصیتی معصوم است که هیچ شباهتی به مردم عادی ندارد. بیشتر مردم امام را شخصی می‌دانند که بسیار دست نیافتی است حال آنکه امام بین مردم زندگی می‌کرده است و با مردم تعامل اجتماعی داشته است. امام همیشه به تقوا و علم شناخته شده است و می‌شود. بنابراین مردم همیشه امام را در قله کوه می‌بینند و برای نزدیک شدن به او تلاش کافی را نمی‌نمایند. این پژوهش در مقام این است که بخش‌هایی از تعامل اجتماعی امام جواد(ع) را برای مخاطب خود به ویژه نسل جوان، دست یافتنی نماید و این میسر نیست مگر به شناختن بهتر امام(ع).
سوالات تحقیق:
سئوال اصلی:
آیا ظرفیت‌های نمایشی در مناظرات امام جواد(ع) وجود دارد یا خیر؟
سئولات فرعی:
ویژگیهای شخصیتی امام جواد(ع) کدامند؟
فرق مناظره با داستان و نمایشنامه در چیست؟
آیا مناظره را می‌توان یک شیوه‌ی نمایشی دانست؟
فرضیات تحقیق:
در مناظرات امام جواد(ع) با علمای اهل سنت، می‌توان ظرفیت‌های نمایشی را یافت.
از مناظره می‌توان به عنوان مدلی برای دیالوگ نویسی و شخصیت پردازی در فیلمنامه بهره برد.
مناظره با داستان و نمایشنامه فرق دارد.
روش تحقیق
این رساله با گردآوری اطلاعات با روش کتابخانه ای، داده های به دست آمده را به صورت توصیفی تحلیلی تبیین می نماید.
روش گردآوری اطلاعات
در این رساله به دلیل موضوعی که دارد، تحقیق از نظر روش گردآوری اطلاعات، از آغاز تا انتها متکی بر یافته های تحقیق کتابخانه ای است. در این روش سعی شده از طریق مطالعه کتاب ها، مقالات و رساله ها و سایت ها و مجلات علمی، فیش برداری شود.
روش تجزیه و تحلیل اطلاعات
در این نوشتار، به منابعی که به صورت اختصاصی به مناظره پرداخته اند، مراجعه شده است، سپس منابعی که به صورت مستقیم و غیرمستقیم در زمینه ی مناظرات امام جواد(ع) وجود دارد، مورد بررسی قرار گرفته و سعی شده اطلاعات، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار بگیرد و نهایتا در مورد فرضیات این رساله اظهار نظر کنیم.
برنامه زمانبندی شده انجام پایان نامه:
ردیفمراحل انجام پژوهشمدت زمان لازم بر حسب ماهتاریخ شروع این مرحلهتاریخ اتمام این مرحله1 FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT 2 FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT 3 FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT 4 FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT 5 FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT 6 FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT FORMTEXT
تاریخ احتمالی دفاع از پایان نامه: FORMTEXT
منابع و ماخذ
قرآن کریم
ارسطو، فن شعر، مترجم: عبدالحسین زرین کوب، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1353
افشار، ایرج، زنگی نامه، محمد بن محمود بن محمد زنگی بخاری، انتشارات توس، 1372
اریکسون، مورفی، زوچنر، جان‌ام، جیمزجی، ریموندباد، راهنمای مناظره، مترجم: دکتر سید مهدی ثریا، ناشر: جوانه رشد: تهران، 1392
امين عاملى، سید محسن، سيره معصومان، مترجم: علی حجتى كرمانى، ناشر: سروش، تهران: 1376، چ دوم.
باقر زاده، عبدالرحمن، نگین حقیقت( مناظره‌ی مامون با علمای اهل سنت درباره‌ی فضایل حضرت علی(ع)، قم: مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، 1381.
بولتون، مارجوری، کالبد‌شناسی درام، مترجم: رضا شیرمرز، تهران، نشر قطره، 1382، چ دوم 1386
پرونه، میشل، تحلیل متن نمایشی، مترجم: غلامحسین دولت آبادی، تهران، نشر افراز، 1390
تی‌یرنو، مایکل، بوطیقای ارسطو برای فیلمنامه نویسان، ترجمه: محمد گذرآبادی، تهران: ساقی،1389
تامس، جیمز، تحلیل(فرمالیستی)متن نمایشی، ترجمه: علی ظفرقهرمان نژاد، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم اسلامی دانشگاهها(سمت)، 1387
تهامی، غلامرضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام، تهران: شرکت سهامی انتشار، 1385، چ دوم 1386، ج دوم.
تفنگدار، کرامت الله، گزیده هفت اورنگ(نورالدین عبدالرحمان جامی) تلخیص، مقدمه و شرح، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1376
ثروتیان، بهروز، باز نویسی خسرو و شیرین، موسسه ی فرهنگی اهل قلم، تهران: 1381، چ اول
ابوعلی سینا، منطق شفا، ج 6
جُر، خلیل، المعجم العربی الحدیث(فرهنگ عربی- فارسی)، ترجمه: سید حمید طبیبیان، تهران: انتشارات امیر کبیر، 1373، چ 5، جلد دوم.
حجتی، سیدمحمدباقر، آداب تعلیم و تعلم در اسلام، چاپ سی و چهارم، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1390.
حنیف، محمد، قابلیت‌های نمایشی شاهنامه، چاپ دوم،تهران: سروش، 1389.
خامنه‌ای، سیدعلی، انسان 250 ساله(بیانات مقام معظم رهبری درباره ی زندگی سیاسی – مبارزاتی معصومین) چاپ سی و سوم،نشر:تهران: موسسه ایمان جهادی، 1393.
خبری، محمدعلی، حکمت، هنر، زیبایی و عناصر نمایشی قصه یوسف(ع)، انتشارات سوره مهر، تهران: 1387.
سیگر، لیندا، خلق شخصیت‌های ماندگار، مترجم: عباس اکبری، 1374.
داد، سیما، فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران، نشر مروارید، 1393.
شرف الدین، علامه سید عبدالحسین، حق جو و حق شناس(ترجمه المراجعات)، مترجم: محمدجعفر امامی، بازنویسی:علی اصغر مروج خراسانی، ناشر: بنیاد معارف اسلامی، 1383.
شریعتی سبزواری، محمدباقر، مناظره و تبلیغ: فن مناظره، مجادله، مغالطه و خطابه‌ها، قم: بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود مرکز تخصصی مهدویت، 1390.
طبرسی، الاحتجاج، ترجمه: جعفری، ناشر: انتشارات اسلامیه
عطاردی، عزیز الله، اخبار و آثار حضرت رضا(ع)، تهران: چاپخانه خورشید نور، 1368.
وانوا، فرنسیس، فیلمنامه های الگو، الگوهای فیلمنامه، مترجم: داریوش مودبیان، تهران: سروش، 1379.
مدرسی تبریزی، محمدعلی، ریحانه‌الادب، ناشر:کتابفروشی خیام، 1374، چ چهارم 1374
مجلسى، محمدباقر، زندگانى حضرت جواد و عسكريين عليهم السلام، مترجم موسى خسروی، چاپ دوم، تهران: نشر اسلامیه،1364،
مطهری، مرتضی، سیری در سیره ی ائمه اطهار، تهران – قم، ناشر: صدرا، 1383.
محمد زاده، مرضیه، محمد بن علی، امام جود(ع)، قم: نشر: دلیل ما، 1390.
مَکی، ابراهیم، شناخت عوامل نمایش، انتشارات سروش: تهران، 1371.
مارتین، والاس، نظریه‌های روایت، مترجم: محمدشهبا، چاپ چهارم، تهران: هرمس، 1389