دانلود پروپوزال مقایسه افکار خودکشی و باورهای غیر منطقی بین دانشجویان دانشگاه سلیمانی و دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز (docx) 20 صفحه
دسته بندی : تحقیق
نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحات: 20 صفحه
قسمتی از متن Word (.docx) :
بیان مساله:
بر پایه گزارش سازمان بهداشت جهانی (who) (2000) در سال 1991 میانگین نرح خودکشی 24-15 ساله ها در ایران 3/0 در 100000 نفر بود. نرخ جهانی خودکشی دانشجویان سالانه 5/7 در 100000 نفر است، که به طور تقریبی نصف میزان خودکشی همتایان غیر دانشجو است (جوف، 2004؛ فونسکا، 2004). در سال های 99-1998 تعداد 4242 دانشجو در آمریکا خودکشی کردند، که سه سال پس از آن به 4390 نفر رسید (فراست، 2005). در بررسی زرانی و وقار (1380) شمار خودکشی دانشجویان ایرانی در سال های 83-1377، 292 نفر گزارش شد. در این سال ها کمینه و بیشینه نرخ خودکشی دانشجویان به ترتیب 6/0 و 6/1 در 100000 نفر بود. پناغی، پیروی، ابوالمعصومی و سهرابی (1386) با بررسی آمار پزشکی قانونی نشان دادند در سال های 85-1383 تعداد 230 خودکشی در دانشجویان زیر پوشش وزارت علوم رخ داده است، که بر پایه آن بیشینه نرخ خودکشی دانشجویی در ایران در 100000 نفر است، یعنی دو برابر نرح گزارش شده به وسیله زرانی و وقار (2003).
عوامل خطر ساز خودکشی دانشجویان را می توان به سه دسته تقسیم کرد: الف) عوامل زیستی-روانی-اجتماعی، مانند اختلال های روانی، به ویژه اختلال های خلقی؛ مشکل سازگاری با تغییرات و رویداد ها، ناامیدی؛ تکانشی بودن؛ تمایلات پرخاشگرانه؛ سابقه رویداد های آسیب زا؛ بیمار های شدید جسمانی و سابقه اقدام به خودکشی. ب) عوامل محیطی مانند شکست تحصیلی، بیکاری و مشکل مالی، شکست در روابط عاطفی و دسترسی آسان به وسایل مرگ بار و ج) عوامل فرهنگی-اجتماعی، مانند باور های نادرست درباره رفتارکمک خواهی، موانع دسترسی به مراکز خدمات بهداشت روانی، باورهای نادرست درباره خودکشی و قرار گرفتن در معرض اخبار خودکشی (پاتر، سیلورمن، کانورتن و پاسنر، 2004).
یافته های پژوهشی نشان داده اند هر قدر سامانه دانشگاهی در غربال گری و شناسایی این دانشجویان، شناسایی عوامل خطر زا و تهدید کننده بهداشت روانی دانشجویان و ارایه خدمات روان شناختی و روانپزشکی تعلل کند، شدت این اختلال ها و پیامدهای ناشی از آن وخیم تر خواهد شد. افکار خودکشی و اقدامات خودکشی به ویژه در میان دانشجویان افسرده، مضطرب و دارای افکار و رفتارهای آسیب به خود از پیامدهای این بی توجهی است (گرایسون و میلمن، 2006).