صفحه محصول - دانلود پیشینه تحقیق و مبانی نظری امید به زندگی

دانلود پیشینه تحقیق و مبانی نظری امید به زندگی (docx) 29 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 29 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

اُمید به زندگی: یکی دیگر از جنبه های روان شناختی اُمید به زندگی می باشد که ارتباط نزدیکی با اضطراب اجتماعی و تصور بدنی دارد که هر چقدر اُمید در افراد پایین باشد به همان میزان اضطراب بیشتری را تحمل می کنند و از نظر شاخص تصور بدنی احساس کهتری بیشتری می کنند. از نظر اشنایدر (1995)، اُمید یک هیجان انفعالی نسیت که تنها که در لحظات تاریک زندگی پدیدار می شود بلکه فرآیندی شناختی است که افراد به وسیله آن، فعالانه اهداف خود را دنبال می کنند. ار نظر اشنایدر اُمیدواری فرآیندی است که طی آن افراد 1- اهداف خود را تعیین می کنند 2- راهکارهایی برای رسیدن به آن اهداف خلق می کنند 3-انگیزه لازم برای به اجرا در آوردن این راهکارها را ایجاد کرده و در طول مسیر حفظ می کنند. این سه مؤلفه به عنوان اهداف، تفکر گذرا و تفکر عامل (کار گزار) شناخته می شوند. اهداف، نقاط پایان رفتارهای هدفمند هستند (اشنایدر و همکاران، 1997). به عبارت دیگرتقریباً همه آنچه که یک فرد انجام می دهد به سمت دستیابی به یک هدف است. هدف شامل هر چیزی است که فرد مایل به دستیابی انجام و تجربه یا به خلق آن است (اشنایدر و همکاران، 2002). علاوه بر این درنظریه اُمید، اهداف منبع اصلی هیجان هستند. هیجان مثبت ناشی از دستیابی به هدف یا تصور شدن نزدیک شدن به آن است، در حالی که هیجان منفی ناشی از شکست در دستیابی به هدف یا تصور دور شدن از آن است (اشنایدر، 2002 ). با توجه به پیوند بین دستیابی به هدف و عاطفه مثبت، ممکن است به نظر برسد که بهترین راهکار، تعیین اهداف آسان و کاملاً قابل دستیابیست. اما افراد دارای اُمید بالا معمولاً به دنبال اهدافی هستند که دارای میزانی از عدم قطعیت و سطح دشواری متوسط باشند (اشنایدر، 1994)، تفکر گذرا، توانایی ادراک شده ی فرد برای شناسایی و ایجاد مسیرهایی به سمت هدف است (اشنایدر، 1994). از آنجا که برخی طرح ها و نقشه ها ممکن است با شکست مواجه شوند، افراد دارای اُمید بالا، به منظور مقابله با موانع احتمالی، چندین گذرگاه را در نظر می گیرند. (اشنایدر و همکاران، 1996، ایرونیگ و همکاران، 1998). لازم به ذکر است که آثار سودمند اُمید ناشی از توانایی واقعی در ایجاد گذرگاه ها نیست بلکه ناشی از این ادراک است که چنین گذرگاه هایی در صورت لزوم می توانند تولید شوند (اشنایدر و همکاران، 1991). تفکر عامل (کارگزار)، تفکری است که افراد در مورد توانایی خود برای شروع و تداوم حرکت در مسیر انتخاب شده به سمت هدف دارند (اشنایدر و همکاران، 1999). این افکار در خود گویه های مثبت همچون " من می توانم این کار را انجام دهم" یا "رها نخواهم کرد" نمایان می شود (اشنایدر و همکاران ، 1998). تفکر عامل، فرد را برای شروع و حفظ حرکت در طول مسیر به سمت هدف بر می انگیزد. این سه مولفه اُمید (هدف، تفکر گذرگاه و تفکر عامل) بر یکدیگر اثر متقابل دارند (کار، ترجمه حسن پاشا شریفی، جعفر نجفی زند و باقر ثنایی، 1385). تعیین اهداف مهم منجر به افزایش انگیزه می شود. و این انگیزه برانگیخته شده به نوبه ی خود ممکن است به یافتن گذرگاه کمک کند. آثار سودمند سازه های مثبت (مثل خوش بینی و اُمید) بر سلامت جسمانی و روانی در تحقیقات مختلف تأیید شده است (شیر، کارور و بریدجز، 2001). در این میان سازه اُمید توجه فزاینده ای را به خود اختصاص داده است (اشنایدر، 2001). پس از طرح نظریه اُمید از جانب اشنایدر و همکاران (1991)، و ایجاد مقیاسی برای اندازه گیری آن، حجم وسیعی از پژوهش ها به برسی رابطه اُمید با متغیرهای مختلف سلامت روانی و حتی جسمانی پرداختند. به عنوان مثال تحقیقات مختلف نشان دادند که اُمید با عاطفه مثبت (اشنایدر و همکاران، 1997) همبستگی مثبت دارد و همچنین به طور منفی با افسردگی (الیوت، ویتی، هریک، هافمن، 1991، اشنایدر و همکاران، 1991، اشنایدر و همکاران، 1997، چانگريال رند، استرانک و دی سیمون، 1999، ماگالتا و اُلیور، 1999، چنج، 2001، ونر، 2005، فلدمن و اشنایدر، 2005)، اضطراب (اشنایدر و همکاران، 1991)، از نظر اشنایدر (1994) ملامت و افسردگی با انسداد یا عدم تحقق اهداف رابطه دارد که برای فرد اهمیت بسیار زیادی دارد. اُمید پایین می تواند سطح افسردگی و نقص روانی اجتماعی پائین تری را پیش بینی کند (الیوت ویتی، هافمن، 1991). رابینسون (1983، به نقل از اسلامی نسب)، معتقد است اُمید یکی از پایه های اصولی توازن و قدرت روانی است که مشخص کننده دستاوردهای زندگی است. اُمید، توانایی باور یک احساس بهتر از آینده است. اُمید با نیروی نافذ خود، سیستم فعالیتی را تحریک می کند تا سیستم بتواند تجارب نو را به سطح بالایی از عملکردهای روانی و رفتاری نزدیک می کند و در نتیجه اُمید، انسان را به تلاش و کوشش واداشته و او را به سطح بالایی از عملکردهای روانی و رفتاری نزدیک می کند و اُمید یکی از نشانه های سلامت است (امینی، 1388). اُمید یکی ازویژگی های زندگی است که ما را به جستجوی فردایی بهتر وا می دارد. اُمید یعنی موفقیت و آینده بهتر برای زیستن، هنگامی که اُمید در دل و ذهن وجود داشته باشد، شادی و سرور در زندگی حضور خواهد داشت. سیلیگمن و زیکزنتمیهالی (2000)، روانشناسی طی 60 سال گذشته به گونه ای گسترده به علم تبدیل شده است آنها چنین پیشنهاد می کنند که روان شناسان نه تنها باید به این موضوع که با رخدادهای قبلی زندگی کنار بیاید و آنها را درمان کنند، بپردازند بلکه باید به فهم آن چیزهایی که زندگی را ارزشمند می سازند نیز کمک کنند. دینر (2000)، بر این باور است که حتی در جوامع مادی، دستیابی به اشیای مادی فقط به میزان متوسطی به احساس شادی مربوط است. پژوهش نشان داده است که شرایط زندگی خانوادگی، دوستان همدل و زمان کافی برای انجام علائق گوناگون با شادمانی مربوط است. دینر توصیه می کند همان گونه که شاخص های ملی برای تولید، تمرکز دارند، کشورها باید چگونگی تداوم و شدت احساس خشنودی و شادی افراد را در موقعیت های مختلف زندگی اندازه گیری کنند. در تعریف دیگر اُمید می توان گفت به خود اُمید داشتن، برابر با اعتماد به خویش است. برای داشتن هر یک از این دو، داشتن هر دو ضرورت دارد. در معنای اُمید، اعتقاد بر این است که شخص می تواند نیروهای خلاقه ی خویش را در راه بهبود چگونگی زندگیش به کار برد. برای به اجرا در آوردن این کار، نیازمند اعتماد هستند و اعتماد از رفتار پدید می آید نه از آرزو کردن یا تفکر درباره ی چیزی. اُمید بخش ذهنی و اعتماد، بخش رفتاری است و باید با این اندیشه آغاز کرد که هیچ چیز چاره پذیر نیست. صرف نظر از هر گونه شرایط باز هم می توان تصمیم به تفکر اُمیدوارانه گرفت و این کار شخص را یاری می دهد که رفتارهای اعتمادآمیز را برگزیند (دایر، 1991؛ ترجمه نیک فطرت، 1388). اُمیدواری، درخواستی است که یک فرد برای آینده خود دارد (کلارک، کیزان ،2002؛ ون دانگن ،1998). اُمید، ادراک افراد در رابطه با توانایی های گسترش راهبردها در جهت رسیدن به هدف و حفظ انگیختگی تا رسیدن به هدف را نشان می دهد ( اشنایدر و لوپز، 2003). اُمید در بردارنده تصورات و توجه افراد به آینده است و با این تصور که احتمال دارد نتایج مثبت حاصل گردد، باعث تلاش فرد می شود. هر نوع مفهوم سازی از اُمید، ویژگی های چند بُعدی، چویایی، آینده نگر و فرآیند نگری آن را منعکس می کند (مک کلمنت و چوکنیوف، 2008؛ بالجانی و همکاران، 1390). مطابق نتایج برخی از پژوهش ها، افراد اُمیدوار و شادمان، روابط اجتماعی قویتری با دوستان، همسر، همسایگان و بستگان خود دارند (فردیکسون، 2009، گیلتی و همکاران، 2004، دانر و همکاران، 2001، فاولر و کریستاکیز، 2008). وضعیت اُمید به آینده، پیامدهای مختلفی برای افراد در پی دارد که در بالاترین سطح آثار خود را در قالب پیشرفت یا رکود و توقف جامعه نشان می دهد ( قریشی، 1388). به اعتقاد اشنایدر، برگزیدن هدف های مناسب و تلاش برای رسیدن به آنها، همان چیزی است که می توان به آن تفکر هدفمدار یا اُمید گفت (نصیری و جوکار، 1387) ریمان (1997)، نیز تعیین هدف، نیروی راهیابی و نیروی اراده را سه جزء اصلی اُمید تعریف کرد (علی پور و اعراب شیبانی، 1390). جون و نیکولای چوک (1998)، اُمید را با هفت مؤلفه مشخص می کنند که در زبان انگلیسی با حرف "c" شروع می شوند و نشان کنارآیی، اقدام، شادی، اجرا، ارتباط، خُلق و جمع گرایی است (قریشی، 1388). نااُمیدی، حالت تکان دهنده ای است که با احساس عدم امکانات، ناتوانی و بی علاقگی آشکار می شود و فرد در اثر نااُمیدی به شدت غیر فعال شده و نمی تواند موقعیت های زندگی را بسنجد و در نتیجه این مشکلات، قدرت تطبیق با تغییرات زندگی را ندارد. همچنین اُمید و نااُمیدی با هدف های فرد و امکان موفقیت او و رسیدن به هدف ها تأثیر دارد. در واقع نااُمیدی، رسیدن به هدف را مشکل می کند و روابط بین فردی دچار اختلال می شود (اشنایدر، 1980؛ به نقل از اسلامی نسب،1373). فرانکل معتقد است که افراد نااُمید، افسرده و بی قرار و آنهایی که احساس تنهایی می کنند غالباً از بی معنایی و پوچی زندگی شکایت دارند. در زندگی هیچ چیز آنها را به خود پایبند نمی شازد و برایشان ارزشی ندارد (رحیمیان، 1377). اُمید، به اختیار خود انسان است و از آنجا ناشی می شود که تصمیم بگیرد که هیچ گاه خود را کمتر از موجودی بی همتا و مهم نپندارد. شخص، اُمید را با تصمیم به داشتن آن بدست می آورد. فقط به سادگی تصمیم می گیرد که دیگر به وسیله هیچ چیزی بیرون از وجود خویش، خرد و فرسوده نخواهد شد و مسئولیت تغییر زندگی خویش را در صورت نا مطلوب بودن، بر عهده گرفته و علیرغم مخاطرات مربوطه اینکار را انجام خواهد داد (دایر، 1991؛ ترجمه نیک فطرت، 1388). میزان اُمید یا نااُمیدی می تواند بر تعاملات بین افراد تأثیر بگذارد.این تعاملات در قالب سرمایه اجتماعی افراد مشخص می شود. زتومکا (2003) اُمیدواری و تمایل به آینده را یکی از خلقیات اجتماعی افراد دانسته، این خلقیات را در ایجاد فرهنگ اعتماد در جامعه دخیل می داند. تحقیقات و بررسی ها گویای آن است که داشتن حمایت اجتماعی می تواند در رضایت و اُمید به زندگی افراد تأثیر گذار باشد. بدیهی است که همه انسان ها در هنگام گرفتاری ها به حمایت اطرافیان و دوستان خود نیاز دارند تا احساس امنیت کنند. لذا هر چه احساس حمایت و انسجام از سوی دیگران در افراد بیشتر باشد میزان اُمیدواری آنان نیز افزایش می یابد و احساس انسجام و حمایت اجتماعی به دو روش، رضایت از زندگی و اُمیدواری را متأثر می سازد؛ به شکل مستقیم و به صورت غیر مستقیم (وان لیون و همکاران، 2010). تأثیر مستقیم یا تأثیر عمومی حمایت اجتماعی بر رضایت زندگی است که در این روش بدون در نظر گرفتن میزان پریشانی تجربه شده از جانب فرد، بر رضایت از زندگی تأثیر می گذارد و روش دوم شامل تأثیر غیر مستقیم یا تأثیر میانجی است که از افراد در مقابل تأثیرات منفی در شرایط استرس زا محافظت می کند ( عسکری و شرف الدین، 1387). در واقع، احساس حمایت و انسجام یک کمک دو جانبه است که موجب خلق تصور مثبت از خود، پذیرش خود و اُمیدواری، احساس عشق و رضایت مندی می گردد و اضطراب را کاهش می دهد و تمام اینها به فرد فرصت خودشکوفایی و رشد را می دهد (قنواتیان و همکاران، 1381). بررسی ها نشان داده است که اُمیدواری واریانس بی بدیلی برای خوش بین به وجود می آورد و می تواند کمک خوبی به پیش بینی متغیر های مختلف داشته باشد (قریشی، 1388). اسلامی نسب (1373)، معتقد است که اُمیدواری بر کیفیت روابط با دیگران تأثیر می گذارد؛ به طوریکه افراد نااُمید به ندرت می توانند با دیگران ارتباط رضایت بخشی برقرار کنند؛ پس همواره احساس تنهایی کردهو در انتظار شکست به سر می برند و وقایع کوچک را بسیار بد تعبیر می کنند. اُمید به عنوان یک استراتژی کنار آمدن در حوزه های مختلف تحصیلی، ورزشی، سلامت روان، شغل و کار ایجاد شده است و از بین سازه های مثبت (مثل خوش بینی)، که در سلامت جسمانی و روانی موثر می باشند، سازه اُمید توجه فزاینده ای را به خود اختصاص داده است (پترسون، گرهارد و رود ،2005). اُمید با سلامت روانی و جسمی که با انواع مقیاس ها مانند پاسخ مثبت به مداخلۀ پزشکی سلامت ذهنی، خُلق مثبت، پرهیز ازرویدادهای پُر فشار زندگی، نشاط و شادکامی در امور زندگی و مسأله گشایی همبستگی مثبت داردو آنها را پبش بینی می کند (کار، 1384؛ترجمه مهرداد کلانتری). یکی از ویژگی های آدمی این است که با اتکا به اُمید و آینده زندگی می کند و فردی که به آینده اُمید ندارد محکوم به فنا است (فرانکل، 1958؛ ترجمه میلانی و صالحیان، 1377). افراد اُمیدوار، معناهای مورد نظر خود را به شکل موفقیت آمیزی دنبال می کنند و در نتیجه هیجان های مثبت بیشتری را تجربه می کنند. افراد دارای سطح اُمید پایین در رویارویی با مشکلات برای رسیدن به معناهای مورد نظر خود مشکل دارند. و در نتیجه هیجان های منفی بیشتری را تجربه می کنند. اُمید عامل مؤثری در دستیابی به موفقیت های اجتماعی است. نداشتن اُمید به زندگی یا پائین بودن آن، موجب می شود که فرد احساس کارآیی و خود کارآمدی پائینی داشته باشد، عزت نفسش کاهش یابد وبه این ترتیب تلاش برای پیشرفت در زندگی را بیهوده بداند و در نتیجه موفقیت های کمتری بدست آورد (اشنایدر، 2002). رآب (2007)، می نویسد که آموزش اُمید تا اندازه معینی خاصیت پیشگیری دارد. اُمید با اضطراب همبستگی منفی دارد و مانع تصورات آسیب پذیری و اختلالات اضطرابی و عدم پیش بینی می شود (اشنایدر و همکاران، 1999). به علاوه کسانی که اُمید بالایی دارند، در توانایی بیشتری برای حل مسائل اجتماعی خود هستند تا کسانی که دچار اُمید پائین هستند (چانگ، 1998؛ به نقل از بهاری). اُمید علائم و آثار متعددی به جای می گذارد. از نظر جسمی؛ فرد اُمیدوار پُر انرژی بوده و زندگی را توأم با خوشی، رفاه و سلامت سپری می کند و فردی است مُدعی، سرزنده و آماده رویارویی با خطرات، از نظر احساس؛ خوش بین، شاداب، آرام، هماهنگ، باوقار عاری از اضطراب و احساس گناه و عصبانیت است، از نظر هوشی او فردی است هُشیار و دارای قضاوت مُدلل و واقع بین و همچنین دارای تفکر، آزادی انتخاب و کنترل زندگی است. در بُعد اجتماعی متمایل به برقراری ارتباط و فعالیت با دیگران است و در بُعد روانی دارای فلسفه معنی دار و هدفمند در زندگی است (بک و همکاران؛ به نقل از باقرپور، 1386). از دیدگاه اریک فروم اُمید پدیده ای متناقص است نه انتظاری است انفعالی یا کُنش پذیر، و نه نیرویی غیر واقع بینانه که بتواند شرایط ناممکن را به وجود آورد. اُمید آمادگی برای لحظات واقع نشده است و اُمید نسبت به چیزی که وجود ندارد و نمی تواند وجود داشته باشد، بی معنی است. کسانی که اُمیدشان ضعیف است یا به تن پروری می اندیشند یا به اغتشاش. اما کسانی که اُمیدشان نیرومند است، نشانه های زندگی تازه را می بیینند و هر لحظه آماده هستند تا بتوانند چیزی که آماده زاده شدن است یاری می دهند. اُمیدوار بودن حالت و کیفیفتی از بودن است. آمادگی متراکم و هنوز مصرف نشده ای برای فعالیت است. 2-2٥ ابعاد اُمید: هرت (1991)، ابعاد تکراری اُمید از جمله بُعد عاطفی، شناختی، رفتاری، ارتباطی، زمانی و زمینه ای را به 3 بُعد جدید تقسیم بندی نمود: 1- بُعد شناختی و زمانی: این بُعد در اصل ثبت یک موقعیت فعلی یا آتی است که در آن فرد با این سوال مواجه می شود که آیا تقاضای او در یک دوره زمانی کوتاه مدت یا طولانی به تحقق خواهد پیوست. 2- آمادگی و انتظار مثبت درونی: بُعد هیجانی و رفتاری همراه با احساس و انتظار قابل اطمینان نسبت به رخدادهای آتی که منجر به احساس آمادگی برای دنبال کردن طرحی برای دستیابی به اهداف و نیازها می گردد. 3-ارتباط درونی با خود و دیگران: بُعد ارتباطی و زمینه ای که در آن فرد به اهمیت وابستگی به دیگران یل خود (Self)، یک تفکر و روح مقدس توجه می کنند و این خود به توانایی برای رویارویی با موقعیت های دشوار می انجامد. 2-٢٦ پیشینه تحقیق: فلاح زاده و هادیان (1384)، در پژوهشی به بررسی "مقایسه اُمید به زندگی در مردان و زنان استان یزد در سال های 1382-1375" پرداختند. نتایج نشان دهنده این بود که اُمید به زندگی در مردان و زنان در سال 1382 نسبت به سال 1375 افزایش داشته و این افزایش در زنان بیشتر از مردان بوده است. امجدیان (1384)، در پژوهشی به بررسی "تأثیر پتانسیل آنومی و زمینه های بروز آن در شهرستان کرمانشاه" پرداخت که نتایج بیانگر این بود که کسانی که اُمید به آینده ندارند بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند و این امر بر اعتماد اجتماعی آنها تأثیر منفی بر جای می گذارد. خوشحالی، محجوب (1385)، در پژوهشی تحت عنوان "محاسبه اُمید به زندگی زنان و مردان در شهرستان های مختلف استان همدان و برازش مدل به آن" پرداختند. که مقایسه نتایج حاصل از این پژوهش با آخرین برآوردهای کشوری در سال مربوطه حاکی از مناسب بودن وضعیت بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی در استان همدان بود. سهراب زاده (1386)، تحقیقی با عنوان "اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر افزایش اُمید به زندگی بیماران سرطانی بیمارستان شفای اهواز" انجام داد. و یافته های بیانگر این بود بین میانگین های پس آزمون گروه آزمایش و گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد. حسینیان، سودانی و مهدی زاده هنرمند (1387)، به بررسی "اثر بخشی معنا درمانی گروهی بر اُمید به زندگی بیماران سرطانی بیمارستان شفای شهر اهواز" پرداختند. نتایج این پژوهش نشان دهنده آن بود که معنا درمانی به شیوه گروهی باعث افزایش اُمید به زندگی در مبتلایان شد. حمیدی (1387)، به بررسی "تأثیر آموزش گروهی اُمید به زوجینی که به مراکز مشاوره مراجعه می کنند" پرداخت و نتایج بیانگر این بود که بین آموزش گروهی اُمید و کاهش تعارضات زناشویی رابطه معناداری وجود دارد. علاءالدینی (1387)، در تحقیقی با عنوان "تأثیر اُمید درمانی بر میزان افسردگی دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون" پرداخت و در یافت که هر چه مؤلفه اُمید در دانشجویان بیشتر باشد افسردگی کاهش می یابد و هر چه اُمید و اُمیدواری کمتر باشد افسردگی در دانشجویان افزایش می یابد. محمدی و بهروزی (1387)، در تحقیقی با عنوان"بررسی رابطه معنای زندگی و اُمیدواری در دانشجویان دانشگاه شیراز" پرداخت. نتایج نشان داد که بین دختران و پسران از لحاظ اُمیدواری تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی دختران از لحاظ میزان اُمیدواری نسبت به پسران نمره بیشتری بدست آورده اند. بیجاری (1388)، در پژوهشی به منظور "بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد اُمید بر افزایش میزان اُمید به زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان" انجام داده و یافته ها بیانگر این بود که گروه درمانی مبتنی بر رویکرد اُمید درمانی در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری موجب افزایش اُمید به زندگی و کاهش افسردگی می شود. بهاری (1388)، در تحقیق خود به بررسی "تأثیر مؤلفه اُمید و بخشش در زوجین در آستانه طلاق" پرداخت که نتیجه تحقیق بیانگر این بود که کاربُرد مداخلات اُمید و بخشش و ترکیب آنها در مقایسه با گروه کنترل در کاهش کلی تعارض زناشویی زوج های متقاضی طلاق تأثیر معنادار نداشته اند (072/0=P). اما واکنش های هیجانی زوج های گروه اُمید و بخشش را به طور معناداری (260/0 و470/0=P) کاهش داده است. چراتی، خاکسار، خسروی و زلیکانی (1389)، در تحقیقی تحت عنوان "تعیین و روند تغییرات اُمید به زندگی مردم شهر ساری طی سال های 1389-1384 پرداختند که با توجه به یافته ها تغییرات اُمید به زندگی در طول 6 سال روند افزایشی داشته است و بنابراین توجه به شاخص های سلامت در بدو تولد، سلامت روان و بهداشت در زنان، کاهش سوانح و غیره از معیارهای افزایش اُمید به زندگی بود. رحیمیان (1388)، با انجام پژوهشی به این نتیجه رسید که افراد افراد نااُمید، افسرده و بی قرار و آنهایی که احساس تنهایی می کنند، غالباً از بی معنایی و پوچی زندگی شکایت دارند. در زندگی هیچ چیز آنها را به خود پایبند نمی سازد و برایشان ارزشی ندارد. روحی زاده (1388)، در پژوهشی با هدف بررسی "رابطه اُمید به زندگی و رضایت زناشویی زنان شاغل در آموزش و پرورش رامهرمز" انجام داد. و نتایج نشان داد که بین اُمید به زندگی و زندگی زناشویی کارکنان زن رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. و با افزایش اُمید به زندگی، رضایت از مؤلفه های زناشویی افزایش می یابد ولی بین مؤلفه های زناشویی و اُمید به زندگی کارکنان زن رابطه معنی داری مشاهده نگردید. شعاع کاظمی و مومنی جاوید (1388)، در پژوهشی تحت عنوان "بررسی رابطۀ بین کیفیت زندگی و اُمید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان بعد از عمل جراحی در نمونه 100 نفری زنان" پرداختند. داده های پژوهش حاکی از رابطۀ مثبت و معنادار بین اُمید به زندگی و کیفیت زندگی بود. بدین صورت که هر چه اُمید به زندگی بالاتر، کیفیت زندگی مطلوب تر خواهد بود و توان پیش بینی کیفیت زندگی بهتر از روی اُمید به زندگی وجود دارد. عبادی و صالحی (1389)، در پژوهشی با عنوان "اثر نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان بر اُمید به زندگی" پرداختند. نتایج بدست آمده با استفاده از ضریب جینی از یکسو، نشان دهنده کاهش نابرابری سرمایه ی انسانی در زنان و مردان در مناطق مختلف جهان و از جمله کشور ایران طی چهار دهۀ اخیر بوده و از سوی دیگر، مؤکد این مطلب است که در کشورهای در حال توسعه هر چه از نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان کاسته شود اُمید به زندگی به طور معناداری افزایش می یابد. نکته قابل توجه و دستاورد مهم این پژوهش کاهش نابرابری سرمایه انسانی در زنان به طور معنا داری بیشتر از کاهش آن در مردان بر اُمید به زندگی تأثیر می گذارد. غلامی، پاشا و سودانی (1388)، در تحقیقی به بررسی "اثر بخشی آموزش معنا درمانی گروهی بر اُمید به زندگی و سلامت عمومی بیماران دختر تالاسمی شهر اهواز پرداختند. نتایج نشان داد که آموزش معنا درمانی می تواند باعث افزایش اُمید به زندگی و سلامت عمومی بیماران گردد. قاسمی، عابدی و باغبان (1388)، در تحقیقی به بررسی "اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر نظریۀ اُمید اشنایدر بر میزان شادکامی سالمندان شهر اصفهان" پرداختند. که نتایج نشان داد با در نظر گرفتن نمرات پیش آزمون به عنوان متغیر کمکی، مداخلات آموزش گروهی مبتنی بر نظریه اُمید اشنایدر منجر به افزایش شادکامی سالمندان شد. قریشی (1388)، در تحقیقی به بررسی "سطح اُمیدواری دانشجویان ورودی های جدید و سال آخر رشته روانشناسی پرداخت که نتایج بیانگر این بود که میزان اُمیدواری در دانشجویان ورودی های جدید بر حسب جنسیت تفاوتی مشاهده نشد، ولی بین میزان اُمیدواری دانشجویان دختر و پسر سال آخر تفاوت معناداری وجود داشت. مومنی (1388)، در پژوهشی به بررسی "رابطه کیفیت زندگی و اُمید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان بعد از عمل جراحی" پرداخت. داده های پژوهش حاکی از معناداری بین اُمید به زندگی و کیفیت زندگی بود. بدین صورت که هر چه اُمید به زندگی بالاتر، کیفیت زندگی مطلوب تر خواهد بود و بالعکس.درنتیجه توان پیش بینی کیفیت زندگی بهتر از روی اُمید به زندگی نیز وجود دارد. هزار جیبی و صفری شالی ( 1388)، در تحقیقی با عنوان "بررسی رضایت از زندگی و جایگاه و احساس امنیت در آن؛ مطالعه در بین شهروندان تهرانی" پرداختند که نتایج حاکی از این بود که متغیر اُمید به ]ینده اجتماعی به واسطه اعتماد اجتماعی تأثیر فزاینده ای بر میزان رضایت افراد دارد که این نشان می دهد هر چه میزان اُمید به آینده اجتماعی بیشتر باشد، احساس اعتماد و در نهایت رضایت از زندگی بیشتر شده، در مقابل افرادی که اُمید زیادی به آینده و جامعه ندارند رضایت کمتری از زندگی دارند. در عین حال، اُمید به آینده فردی بر اُمید به آینده و جامعه تأثیر گذار بوده و از آن نیز تأثیر می پذیرد. فرهادی ، رمضانی و قره خانی (1389)، در پژوهشی به بررسی "سلامت روان سالمندان، نقش بهزیستی معنوی و اُمیدواری" پرداختند که نتایج نشان داد که باورهای مذهبی و معنوی قوی همراه با اُمیدواری با افزایش آرامش، احساسات مثبت؛ تجارب خوشایند را افزایش و علایم ناخوشایند را کاهش می دهند. محمدپور، خانعلی، یزدانی، محمودی و خسروی (1389)، در تحقیقی با عنوان "برآورد افزایش بالقوه اُمید به زندگی با حذف علل مرگ و میر در ایران در سال 1389" پرداختند. که نتایج تحقیق بیانگر این بود که میزان افزایش اُمید به زندگی بر حسب حذف نوع علل و گروه های سنی متفاوت می باشد و با حذف بیماریهای قلبی و عروقی و حوادث افزایش بیشتری در اُمید به زندگی ایجاد خواهد شد. محمدی و همکاران (1389)، در تحقیقی با عنوان "مقایسه ی سلامت روان و اُمید به زندگی زنان شاغل و غیرشاغل استان آذربایجان غربی" پرداخت و یافته ها نشان داد بین اُمید به زندگی، اضطراب و نشانه های بدنی زنان شاغل و غیرشاغل تفاوت معناداری وجود ندارد. ولی این تفاوت در عملکرد اجتماعی معنادار است. نادری و حسینی (1389)، در پژوهشی به بررسی "رابطه ی اُمید به زندگی و سرسختی روانشناختی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران" پرداختند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری برای ترکیب خطی متغیرهای اُمید به زندگی، جنسیت، وضعیت تأهل وسن با سر سختی روانشناختی دانشجویان معنادار بود. بالجانی، خشابی، امانپور و عظیمی (1390)، در تحقیقی تحت عنوان "بررسی ارتباط بین سلامت معنوی، مذهب و اُمید در بیماران مبتلا به سرطان" پرداختند. نتایج نشان داد که بین اُمید و اعمال مذهبی سازمان یافته، اعمال مذهبی غیر سازمان یافته (مناسکی فردی) و مذهب درونی رابطه معناداری وجود دارد. عاشوری (1390)، در مقاله ای به بررسی "رابطه بین هویت کسب شده، شیوه فرزند پروری ادراک شده و میزان اُمید به زندگی با استرس ادراک شده در دانش آموزان دختر دوره متوسطۀ دبیرستان های سماء استان گیلان پرداخت. نتایج حاکی از آن بود که بین اُمید به زندگی و استرس ادراک شده رابطه منفی معنی داری وجود دارد، و بین هویت کسب شده، شیوه فرزند پروری ادراک شده و میزان اُمید به زندگی با استرس ادراک شده در دانش آموزان دختر دورۀ متوسطۀ دبیرستان های سماء گیلان رابطه وجود دارد. علی پور و اعراب شیبانی (1390)، در تحقیقی به بررسی "رابطه اُمید و شادکامی با رضایت شغلی معلمان" پرداختند. که نتایج نشان داد که بین اُمید و شادکامی با رضایت شغلی رابطه معناداری وجود دارد. سنقرآبادی، فتح آباد (1391)، به بررسی "نقش جهت گیری مذهبی و اُمید به زندگی در میزان رضایت از زندگی دانشجویان" پرداختند. که نتایج پژوهش بیانگر این بود که جهت گیری مذهبی درونی و اُمید به زندگی می تواند میزان رضایت از زندگی افراد را تبیین کند. علیزاده اقدم (1391)، در پژوهشی به "بررسی میزان اُمید به آینده در بین دانشجویان و عوامل موثر بر آن" پرداخت. که نتایج تحقیق نشان داد اُمید به آینده در بین دانشجویان مقاطع تحصیلی مختلف با هم متفاوت بوده و همچنین نتایج تحقیق نشان داد که با اینکه اُمید به آینده بر عملکرد تحصیلی دانشجویان موثر بوده ولی از بین ویژگی های عمومی و فردی آنان فقط سن به صورت ضعیفی با اُمید به آینده ارتباط داشته است. در کل نتایج بیانگر این بود که اُمید به آینده در بین دانشجویان بیشتر از اینکه از ویژگی های فردی تأثیرمی پذیرفت از عوامل ساختاری متأثر بود. علیزاده، رجایی و حسینی قصر (1391)، در پژوهشی با عنوان "اثربخشی اُمید درمانی گروهی بر افزایش اُمید به زندگی در مبتلایان به ویروس HIV" پرداختند. نتاج نشان داد که اُمید درمانی به شیوه گروهی به طور معناداری موجب افزایش اُمید به زندگی در مبتلایان به ویروس HIV گردید. مهری نژاد و رجبی مقدم (1391)، به بررسی "اثر بخشی معنا درمانی برافزایش اُمید به زندگی معتادان به ترک کوتاه مدت پرداختند. یافته های پژوهش نشان داد بین پیش آزمون دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. اما نتایج پس آزمون و پیگیری دو گروه تفاوت معناداری با یکدیگر و با پیش آزمون آن داشت. نتایج پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش نشان دهنده باقی ماندن اثر معنا درمانی با گذشت زمان بود. شجاعیان، سومانی و مرادی (1392)، در پژوهشی با عنوان "اثر بخشی معنا درمانی گروهی بر افزایش اُمید به زندگی در مردان بازنشسته کانون بازنشستگان شهرستان ممسنی" پرداختند. که یافته ها نشان دادند معنا درمانی گروهی باعث افزایش معنادار اُمید به زندگی گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل (05/0=P) شد. همچنین پس از اجرای جلسات پیگیری با فاصله یک ماهه، سودمندی معنادار گروهی را نشان داد و نتایج تحقیق نشان داد که می توان از روش معنا درمانی گروهی به عنوان روشی مستقل و یا در کنار سایر درمان ها در جهت افزایش اُمید به زندگی استفاده کرد. الیوت و همکاران (1991)،در تحقیقات خود که مبتنی بر تأثیرات اُمید در فرآیند بهبود جراحت نخاع بود به این نتیجه رسیدند که اُمید بالا با سازگاری و افسردگی کمتر و اُمید به زندگی بیشتر، رابطه دارد. آیرونیک ، اشنایدر و کروسون (1998)، طی بررسی های خود که بر روی زنان مبتلا به سرطان انجام دادند نشان دادند که افرادی که دارای اُمید بالاتر هستنداُمید به زندگی بیشتری دارند و بهتر می توانند با بیماری خود کنار بیایند. کلاسنر و همکاران (1998)، در پژوهشی که در مورد یک درمان گروهی بر بزرگسالان افسرده در جهت افزایش گذرگاه و عامل حاکی از آن است که نااُمیدی، اضطراب، افسردگی شرکت کنندگان به طور معنا داری کاهش یافته و میزان شادی به طور معناداری افزایش یافته است. ولز (2005)، در پژوهش های خود طی بررسی مداخلات مبتنی بر اُمید برای بزرگسالان به این نتیجه رسید که درصد واریانس افسردگی توسط اُمید پائین تبیین می شود و بین اُمید و پیامدهای بهتر روان درمانی از جمله شادی رابطه وجود دارد. شروین و همکاران (2006)، در پژوهش خود اشاره داشته اند که طی یک فرآیند اُمید درمانی مبتنی بر اُمید و میزان تفکر عامل، معنای زندگی و عزت نفس و سرزندگی افزایش می یابد و اضطراب و افسردگی کاهش می یابد. 2-2٧ جمع بندی پیشینه ی داخلی و خارجی درباره اُمید به زندگی: پیشینه هایی که در این حوزه وجود داشت شامل طیفی از تحقیقاتی است که در زمینه رضایت از زندگی، افسردگی، معنای زندگی، شادکامی، رضایت شغلی و ... می باشد که یافته های تحقیقات بیانگر رابطه عوامل مذکور با اُمید به زندگی بود. منابع: استوار، صغری؛ رضویه، اصغر (1392)، بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس اضطراب اجتماعی برای نوجوانان (SAS_S) جهت استفاده در ایران، یافته های نو در روان شناسی، سال سوم، شماره 12، 78-69. افخم، ابراهیم (1385)، بررسی اُلگوهای شخصیتی افراد داوطلب جراحی زیبایی در تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم پزشکی تهران. اردکان، عذرا؛ یوسفی، رحیم (1390)، بررسی باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب جراحی زیبایی، فصلنامه ی پوست و زیبایی، دوره ی 2، شماره ی 2. آزاد، حسین (1384)، آسیب شناسی روانی . تهران؛ انتشارات بعثت. آزاد ارمکی، تقی؛ غراب، ناصر (1387)، بدن و هویت، فصلنامه ی انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، سال چهارم، شماره 13. اسدی، مینا، صالحی، منصور،صدوقی،محمود،ابراهیمی افخم (1392) عزت نفس و نگرش به ظاهر بدنی پیش و پس از عمل جراحی زیبایی بینی،مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، سال نوزدهم.شماره 1.بهار 1392. 28-33. اسلامی نسب، علی (1377)، روان شناسی اعتماد به نفس، تهران، انتشارات مهرداد. انجمن روانشناسی آمریکا (1994)، راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، جلد دوم، ترجمه محمدرضا نائینیان، اسماعیل بیابانگرد، محمد ابراهیم مداحی (1379)، تهران؛ انتشارات دانشگاه شاهد. بیرامی، منصور؛ اکبری، ابراهیم؛ قاسم پور، عبدالله، عظیمی، زینب (1390)، بررسی حساسیت اضطرابی، فرا نگرانی و مؤلفه های تنظیم هیجانی در دانشجویان با نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی و بهنجار، فصلنامه ی یافته های نو در روان شناسی، 69-47. پاشا، غلامرضا؛ نادری، فرخ؛ اکبری، شیوا (1389)، مقایسه شاخص حجم بدنی، سلامت عمومی، خودپنداره در بین افرادی که جراحی زیبایی انجام داده اند؛ افراد متقاضی جراحی زیبایی و افراد عادی شهرستان بهبهان، فصلنامه ی یافته های نو در روانشناسی. پهلوان زاده، سعید؛ مقصودی، جهانگیر؛ قضاوی، زهرا؛ حبیب پور، زینب (1384)، رضایت از تصویر ذهنی بدن و شاخص توده ی بدنی در نوجوانان در فصلنامه ی تحقیقات علوم رفتاری، دوره ی 3، شماره ی1؛ 39_34. پورمحمد، زهرا؛ دهقانی، خدیجه؛ یاسینی اردکانی، سیدمجتبی (1380)، بررسی میزان نااُمیدی و اضطراب در نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور، مجله تحقیقات پزشکی، شماره 5. چامپیون؛ لورنا؛ پاور؛ میک (1385)، آسیب شناسی روانی بزرگسالان؛ ترجمه علی اکبر خسروی، هورا رهبری، تهران، نشر آییژ. حسنوند عموزاده، مهدی (1391)، رابطه کمرویی، عزت نفس، خودکارآمدی و جرأت ورزی با اضطراب اجتماعی، یافته های نو در روان شناسی، سال هفتم، شماره 24، 56-35. حسنوند عموزاده، مهدی؛ شعیری، محمدرضا؛ اصغری مقدم، محمدعلی (1389)، بررسی رابطه ساده چندگانه ی خشم، شرم، بازداری رفتاری، کمرویی و افسردگی با اضطراب اجتماعی در نمونه ی دانشجویی با توجه به جنسیت، پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی دانشگاه شاهد تهران. حسنوند عموزاده، مهدی؛ عقیلی، محمدمهدی؛ حسنوند عموزاده، معصومه (1392)، اثر بخشی آموزش گروهی شناختی - رفتاری عزت نفس بر اضطراب اجتماعی و سلامت روان نوجوانان مضطرب اجتماعی، فصلنامه ی دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، سال چهاردهم، شماره 2، 37_26. حسنوند عموزاده، مهدی؛ شعیری منیجه، باقری (1389)، بررسی روایی و اعتبار سیاهه هراس اجتماعی (SPIN) بر روی نمونه های غیر بالینی ایرانی، مجموعه مقالات پنجمین سمینار سراسری بهداشت روانی دانشجویان دانشگاه شاهد تهران، 76_75. حسینی، سیدابراهیم؛ قاسمی، نوشاد (1389)، مقایسه ی میزان استرس و تصور از بدن خود در بین افراد 30_20 ساله ی دارای سابقه ی عمل جراحی زیبایی و افراد عادی شهر شیراز؛ فصلنامه ی روانشناسی صنعتی و سازمانی؛ سال اول شماره ی سوم؛ 84_75. حسینی، سیده مونس (1385)، رابطه بین اُمید به زندگی و سزسختی وان شناختی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران، پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات خوزستان. حسینی نیک، سلیمان (1384)، تأثیر کنکور بر سلامت روان، عزت نفس و اُمید به زندگی داوطلبان شهرستان گچساران، پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات خوزستان. حیدری، علیرضا؛ پورخدادادی، شهلا (1391)، مقایسه نگرانی از تصویر بدنی دانشجویان زن و مرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، یافته های نو در روان شناسی، سال هفتم، شماره 22؛ 95_83. خانجانی، زینب؛ باباپور، جلیل؛ گریزه، صبا (1391)، بررسی و مقایسه وضعیت روانی و تصویر بدنی متقاضیان جراحی زیبایی با افراد غیرمتقاضی، مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، دوره بیستم، شماره 2، 248_237. خزایی، فاطمه؛ شعیری، محمدرضا؛ حیدری نسب، میلاد؛ جلالی، محمدرضا (1389)، مقایسه میزان خودکارآمدی، اضطراب اجتماعی کمرویی و پرخاشگری در دانش آموزان دبیرستانی با سطوح جرأت ورزی متفاوت، پایان نامه ارشد دانشگاه شاهد تهران. خلعتبری، جواد (1390)، آمار و روش تحقیق، چاپ سوم، تهران انتشارات نشر پردازش. خلعتبری، جواد؛ عاشوری، آلاله (1391)، بررسی رابطه ی بین هویت کسب شده، شیوه فرزند پروری ادراک شده و میزان اُمید به زندگی با استرس ادراک شده در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دبیرستان های سماء استان گیلان، فصلنامه ی روان شناسی تربیتی، سال سوم، شماره 1، 108_99. خلیلی طرقبه، صایمه؛ صالحی فدردی، جواد؛ انصاری، زهره (1391)، رابطه سوگیری تفسیر و اضطراب اجتماعی در دانشجویان، فصلنامه ی اندیشه و رفتار، دوره ششم، شماره 24، 58_49. خواجه نوری، بیژن؛ مقدس، علی اصغر (1388)، رابطه ی بین تصور از بدن و فرایند جهانی شدن (مطالعه ی موردی زنان شهرهای تهران، شیراز، استهبان)؛ فصلنامه ی کاربردی، سال بیستم؛ شماره ی 1. خواجه نوری، بیژن؛ روحانی، علی؛ هاشمی، سمیه (1390)، رابطه ی سبک زندگی و تصور از بدن؛ مطالعه ی موردی شهر شیراز؛ فصلنامه ی تحقیقات فرهنگی؛ دوره ی چهارم؛ 103_97. خواجوی، داریوش؛ قنبری چشمه کمره، لیلا (1392)، رابطه بین اضطراب اجتماعی اندام و عزت نفس با هراس اجتماعی دانشجویان دختر، فصلنامه ی علمی پژوهشی زن و جامعه، سال چهارم، شماره 3، 106_85. دادستان، پریرخ؛ اناری، آسیه؛ صالح صدقپور، بهرام (1386)، اختلال اضطراب اجتماعی و نمایش درمانگری فصلنامه ی روان شناسان ایرانی، سال چهارم،شماره 14، 122_115. داداش زاده، حسین؛ یزدان دوست، رخساره؛ غرایی، بنفشه؛ اصغرنژادفر، علی اصغر (1391)، اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی و مواجهه درمانی بر میزان سوگیری تعبیر و ترس از ارزیابی منفی در اختلال اضطراب اجتماعی، سال هجدهم، شماره 1، 51_40. دلاور، علی (1380)، مبانی نظری وعملی پژوهش در علوم انسانی و اجتماعی، تهران، انتشارات رشد. دانیالی، سیده شهربانو؛ آزادبخت، لیلا؛ مصطفوی دارانی، فیروزه (1391)، بررسی ارتباط بین تصور بدنی، خودکار آمدیو فعالیت فیزیکی در زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشگاه اصفهان، مجله تحقیقات نظام سلامت، دوره هشتم، شماره 6، 1001_991. دایر، وین (1991)، زنده باد خودم، ترجمه بدری نیک فطرت (1388). تهران، انتشارات دایره، چاپ 11. ذکائی، محمد سعید (1387)، جامعه شناسی جوانان ایران؛ موسسه ی انتشارات آگه. رایگان، نیلوفر؛ شعیری، محمدرضا؛ مقدم، علی اصغر (1385)، بررسی اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر الگوی تصور 8 مرحله ای کش، بر تصور بدنی منفی دختران دانشجو، دو ماهنامه ی علمی - پژوهشی دانشور و رفتار، دانشگاه شاهد، سال سیزدهم، شماره 19، 22_11. رجبی، غلامرضا؛ عباسی، قدرت اله (1390)، بررسی رابطه خود انتقادی، اضطراب اجتماعیو ترس از شکست با شرم درونی شده در دانشجویان، پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره، سال اول، شماره 2، 182-171. رقیبی، مهوش؛ میناخوانی، غلامرضا (1390)، ارتباط مدیریت بدن با تصویر بدنی و خودپنداره؛ فصلنامه ی دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، سال دوازدهم، شماره 4، 81-72. ریاحی، محمد اسماعیل (1390)، بررسی تفاوت های جنسیتی در میزان رضایتمندی از تصور از بدن، فصلنامه ی زن در توسعه و سیاست، دوره ی 9، شماره ی 3؛ 50_33. روزنهان، دی ال؛ سیلیگمن، ام. ای. پی (1382)، روان شناسی نا بهنجاری آسیب شناسی روانی، ترجمه یحیی سیدمحمدی؛ تهران؛ نشر ساوالان؛ جلد اول؛ چاپ 4. زارع بهرام آبادی، مهدی؛ دهقانی، اللهام (1393)، مقایسه هوش هیجانی، تصویر بدن و کیفیت زندگی متقاضیان رینوپلاستی و گروه گواه، مجله علمی دانشگاه علوم چزشکی کردستان، دوره نوزدهم، 93-84. زرگر شیرازی، فریبا؛ سراج خرمی، ناصر (1390)، رابطه خود اثر بخشی و مقبولیت اجتماعی با اضطراب اجتماعی در دانشجویان دختر، فصلنامه ی علمی و پژوهشی زن و فرهنگ، سال دوم، شماره 7، 78-63. زمانی، سیده نرجس؛ فضیلت پور، مسعود (1392)، تأثیر جراحی زیبایی بینی بر عزت نفس و تصویر منفی فرد از خود، مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان، دوره بیستم، شماره 55، 504_492. زنجانی، زهرا؛ گودرزی، محمدعلی؛ تقوی، محمدرضا؛ ملازاده، جواد (1392)، مقایسه تصویر بدنی در افراد با هراس اجتماعی کمرویی و بهنجار؛ فصلنامه ی تحقیقات فرهنگی، شماره 4. سادوک، بنیامین و سادوک، ویرجنیا آلکت (2007)، خلاصه روانپزشکی علوم رفتاری- روانپزشکی بالینی (جلد 2)، ترجمه فرزین رضاعی (1387)، تهران، انتشارات ارجمند. ساروی، قلعه بندی (1383)، ویژگی های شخصیتی داوطلبان جراحی زیبایی، اندیشه و رفتارو سال 4، شماره 9، 17-11. سهرابی، فائزه؛ محمودعلیلو، مجید؛ رسولی آزاد، مُراد (1390)، بررسی نیمرُخ آسیب شناسی روانی در متقاضیان جراحی پلاستیک، مجله ی اصول بهداشت روانی، سال سیزدهم، شماره 3، 26-9. سیلیگمن، مارتین (1388)، شادمانی درونی، ترجمه تبریزی، کریمی، نیلوفری؛ تهران، نشر دانژه ( تاریخ انتشار به زبان اصلی 2004). شاملو، سعید (1390)، آسیب شناسی روانی، تهران، انتشارات رشد. شعاع کاظمی، مهرانگیز؛ مومنی جاوید، مهرآور (1388)، بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و اُمید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان بعد از عمل جراحی، فصلنامه ی بیماری های پستان ایران، سال دهم، شماره 4 و 3. ضیغمی محمدی، شراره، مژده، فاطمه (1391)، همبستگی بین شاخص توده ی بدنی، تصویر ذهنی از جسم و افسردگی در زنان مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان حضرت علمی شهر کرج. فصلنامه ی علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، سال اول؛ 48 - 40. طاهری فر؛ فتی، لادن؛ غرایی، بنفشه (1389)، اُلگوی پیش بینی هراس اجتماعی در دانشجویان بر اساس مؤلفه های شناختی- رفتاری، مجله روانپزشکی و روان شناسی بالینی ایران، دوره شانزدهم، شماره 1، 45_34/ ظریف کار (1393) مقایسه عزت نفس و خودپنداره در دانشجویانی که جراحی پلاستیک دانشگاه شیراز.پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه شیراز. عبادی، جعفر؛ صالحی، محمدجواد (1389)، اثر سرمایه انسانی در زنان و مردان بر اُمید به زندگی، فصلنامه ی پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی، شماره 56، 89-81. عسکری، پرویز؛ شباکی، روشنک (1389)، نقش تصویر بدنی در کیفیت زندگی، رضایت از زندگی، نگرش نقش جنسی و عزت نفس، فصلنامه ی اندیشه و رفتار، دوره ی 5؛ شماره 17. عسکری، پرویز؛ پاشا، غلامرضا، امینیان، مریم (1388)، رابطه ی تنظیم هیجانی فشارهای روانی و تصور از بدن با اختلالات خوردن در زنان، فصلنامه ی اندیشه و رفتار، دوره ی چهارم، شماره ی 13. عسگری، پرویز؛ شرف الدین، هدی (1388)، رابطه اضطراب اجتماعی و حمایت اجتماعی با احساس زهنی بهزیستی در دانشجویان زن؛ مجله زن و فرهنگ؛ سال اول؛ شماره دوم؛ زمستان 1388؛ دانشگاه آزاد اسلامی ؛ واحد اهواز؛ 58-48. عمیدی، مریم؛ غفرانی پور، فضل اله؛ حسینی، رضوان (1385)، رابطه نارضایتی از تصویر بدنی و نمایه توده بدنی در دختذان نوجوان، دو فصلنامه ی تحقیقات علوم رفتاری، دوره چهارم، شماره 2 و 1، 65-59. غلامی؛ فاطمه (1384)، اثر بخشی آموزش گروهی خودکار آمدی بر میزان خودکار آمدی در موقعیت های اجتماعی و هراس اجتماعی دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه اصفهان. قاسمی، سمیه (1389)،عوامل موثر بر گرایش افراد به جراحی زیبایی با تاکید بر جنسیت (مطالعه ی موردی زنان و مردان 55- 18 ساله ی شهر تهران)، پایان نامه ی کارشناسی ارشد. قلعه بندی، میرفرهاد، افخم ابراهیم، عزیز (1383)، اُلگوهای شخصیتی متقاضیان جراحی زیبایی بینی، فصلنامه ی اندیشه و رفتار، سال نهم، شماره 4، 11-4. کار، آلن (1384)، روان شناسی مثبت؛ ترجمه مهرداد کلانتری، اصفهان؛ دانشگاه اصفهان. کار، آلن (1385)، روان شناسی مثبت علم شادمانی و نیرومندی انسان؛ ترجمه حسن پاشا شریفی و همکاران، تهران، انتشارات سخن. کبیری، حامد (1377)، جراحی پلاستیک و عامل روانی اجتماعی آن، تهران ؛ دانشگاه علوم پزشکی تهران. کرمی،صغری؛ پیراسته، اشرف (1380)، بررسی وضعیت سلامت روانی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان، مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اُستان زنجان، شماره 25، 73-66. کریم زاده منصور و محمدی،داوود (1393) بررسی و شناسایی عزت نفس و پیش بینی کننده های آن در ویژگی شخصیت در افراد متقاضی جراحی پلاستیک ، فصلنامه اندیشه و رفتار.سال سوم.شماره. 4 ،66-59. گافمن، ارولینگ (1386)، داغ ننگ، چاره اندیشی برای هویت ضایع شده، ترجمه ی مسعود کیانپور، نشر مرکز. گراوند، فریبرز؛ افضلی، محمدحسن؛ شکری، اُمید؛ پارسیان، منیره؛ پاکلک، مینا؛ خدایی، علی؛ طولابی،سعید (1389)، تفاوت های سنی و جنسی در اضطراب اجتماعی در دوره نوجوانی. مجله روان شناسی تحولی ( روان شناسان ایرانی)، دوره ی هفتم، شماره 26، 174_165. گلزاری، محمود (1386)، اعتباریابی مقیاس اُمید اشنایدر (چاپ نشده)، دانشگاه علامه طباطبایی تهران. گیدنز، آنتونی؛ بردسال، کارن (1390)، گزیده ی جامعه شناسی، ترجمه ی حسن چاوشیان، نشر نی. گودین؛ دانلد (1372)، فوبی؛ ترجمه نصرت الله پورافکاری؛ تهران؛ انتشارات رشد. محمدی، ابوالفضل؛ زرگر، فاطمه؛ اُمیدی، عبدالله؛ باقریان سرارودی، رضا (1392)، مُدل های سبب شناسی اختلال اضطراب اجتماعی، مجله تحقیقات علوم رفتاری،دوره یازدهم، شماره 1، 80_61. محمدی، نورالله ؛ سجادی نژاد، مرضیه سادات (1386)، رابطه نگرانی از تصویر بدنی، ترس از ارزیابی منفی و عزت نفس با اضطراب اجتماعی. فصلنامه ی روان شناسی دانشگاه تبریز، دوره دوم، شماره5؛ 70_55. مددی،رضاامام زاده،رسول ،کدیورپروین و نوابی نژاد،شکوه (1393) مقایسه مهارتهای اجتماعی،عزت نفس در بین زنان متقاضی جراحی ، مجله روانشناسی و علوم تربیتی،شماره 24. مسعود نیا، ابراهیم (1386)، بررسی رابطه عزت نفس و اضطراب اجتماعی در دانشجویان دوره کارشناسی، یافته های نو در روانشناسی،شماره 37. معتمدی ، شارک،فرزانه (1383)، سبکهای اسنادی،خودکارآمدی تحصیلی و امید به زندگی در دانشجویان، پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی. دانشگاه تهران،دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی. نادری، فرح؛ صفرزاده، سحر؛ مشاک، رویا (1390)، مقایسه خود بیمار انگاری، حمایت اجتماعی، اضطراب اجتماعی و سلامت عمومی بین مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی و عادی، یافته های نو در روان شناسی، دوره اول، شماره 1، 41-16. نوروزی (1376)، میزان اضطراب در دانشجویان دانشگاه شیراز و ارتباط آن با جنسیت، سن، وضعیت تأهل، وضعیت اقتصادی و رشته تحصیلی. پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشگاه شیراز. هالجین؛ ریچاردپی؛ ویتبورن؛ سوزان کراس (1385)، آسیب شناسی روانی؛ دیدگاه های بالینی درباره اختلال های روانی بر اساس DSM IV_TR. جلد اول. ترجمه یحیی سیدمحمدی؛ تهران؛ نشر روان. هرمزی نژاد، معصومه (1380)،رابطه ساده و چندگانه متغیرها ی عزت نفس و کمال گرایی و اضطراب اجتماعی با ابراز وجود در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز، پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشگاه شهید اهواز. ولز، آدریان (1388)، راهنمای عملی درمان فراشناختی اضطراب و افسردگی؛ ترجمه شهرام محمدخانی، تهران، انتشارات ورای دانش، (تاریخ انتشار به زبان اصلی 2009). ویسی، فاطمه (1389)، بررسی رابطه بین ترس از ارزیابی مثبت و اضطراب اجتماعی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه شهید چمران اهواز، پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشگاه شیهد چمران اهواز. یسنی، عبدالکاظم؛ شهینی ییلاق، منیجه (1380)، تأثیر آموزش ابراز وجود، عزت نفس، اضطراب اجتماعی، بهداشت روانی دانش آموزان پسر مضطرب اجتماعی دبیرستانی شهرستان اهواز، مجله علوم تربیتی و روان شناسی، دوره سوم، سال هشتم، شماره 2 و 1، 30-11. يوسفي جويباري، فهیمه.1389. مقايسه اثربخشي آموزش ايمن سازي در مقابل استرس با آموزش مهارتهاي ارتباطي بر خوشبيني ـ بدبيني و اميد به زندگي دانشآموزان دختر افسرده مقطع راهنمايي شهرستان جويبار. پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن. Alden, L, Sfran, J (1978). Irrational Beliefs and Nonassertive Behavior Cognitive Therapy and Research. Vol 2, 357-364. Algars, M, Santtila, P, Varjonen, M, Witting, K, Johansson, A, Jern, P & Sandnabba,N.K (2009). The Adult Body: How Ege, Gender and Body Mass Index are Related to Body Image. Journal Cof Aging and Health, 21(8), 1112-1132. American Society For aestetic Plastic Surgery. Cosmetic Surgery National Databank; Stastistics 2009. Lipousction no Longer the Most Popular Surgical Procedure According to New Statistics. Available at: http: //www.surgery.org/Sites/depaut/files/2009 stats. Accessedtime: 11 march 2010. Amir, N, Najmi, S, Morrison, A.S (2012). Image Generation in Individual with Generalized Social Phobia. Cognitive Therapy an Research, 36(5), 537-547. Atalay,A.A, Gencöz, T (2008). Critical Factors Of Social Physiqe Anxiety: Exercising and Body Staifaction. Behavior Chang. 177-188. Bragard .Is (2012). Efficacy Of A Communication And Stress Management Training On Medical Residents’ Self-Efficacy, Stress To Communicate And Burnout . Journal Of Health Psychology. Vol. 15 No. 7: 1075-1081. Barlow, D.H (2003). Anxiety and its Disorder: the Nature and Treatment of Anxiety and Panic, Second edition. New Yourk. NY: the Guilford Press. Bates, A & Clark, D.M (1998). a New Cognetive Treatment for Social Phobia: asingle_case Study Cogentive Psycho Therapy: An International Quarterly, 12 (4), 289-301. Bayer, Kathey (2004), The Anti Aging Trend: Capitalism, Cosmetic & Mirroring the Spectacle, Communication,Culture and Technology Porogram. Georgetown University. Bourdieu, P (1984). Distinction: A Social Critigue of the Judgment of Taste, Tranaslated Bögels, S.M, Alden, L, Beidel, D.C, Pine, D,C, Clark, L.A, Stein, M.B & Vonchen, M (2010). Social Disorder: Questions and Answers for the DSM_V. Depression and Anxiety, 27, 167-189. Borzewski, D.L, Bayer, A.M (2005). Body Image Use among Adolescets. Adolesc Med Clin, 16(2). 31-289 Campbell, Sills,L & Barlow, D,H (2007)Imcorporation Emotion Regulation into Conceptulization and Treatments of Anxiety and Mood Disorders, in, J.J .G Carleton, R Nicholas. Collimore, Krlsey C.Asmundson, Gorden JG (2007). Social Anxiety and Fear Of Negative Disorders Construct Validity Of The BFNE-II. Journal Of Anxiety Disorders, 21. 131-141. Carleton ,R.N, Collimore, K.C & Asmundeson. J.C (2010). It's Not Just the Judegement. It's that Know, in to Lerance of Uncertainty as a Predictor of Social Anxiety, Journal of anxiety Disorder, 24,189-195. Cash. T.F (2004). Body Image in an Interpersonal Context:Adult Attachment, Fear of Intimacy and Social Anxiety .Journal of Social and Clinical Psycology, 23, 1, 86-103. Cash, T.F, Labarge, A.S (1996). Development of the Appreance Schema Inventory: a New Cogentive Body Image Assessment. Cogn Therapy, 20(1), 37-50. Cepance, Diane (1999), Facial Cosmetic Surgery: Voice, Women's Choices. University Of Manitoba. Chao, C.M, Cheng, B.W (2012). Relationship among Personality, Physical Self - Description, and Social Physique Anxiety. Chinese Business Review, June, 580-587. Chao, Jiyoung (2012), Yes! I had Cosmetic Surgery; Celebrities' Cosmetic Surgery Confession in media on Korean Collage Student's. New York. Chao, Ruth K (2001). Extending Research On The Consequences Of Parenting Style For Chinese Americans and European Americans. Child Development. 72. 1832-1843. Clark, D.M, Wells, A (1995). A Cognitive Model Of Social Phobia, In R. Heimberg, M, Liebowitz , D.A, Hope, F.R. Schneier (Eds). Social Phobia (69-93). New York: Guilford Press. Connor, K, Davidson, J, Churchill, L, Sherwood, A, Foa, E & Weisler, R (2000), Psychometric Properties of the Social Phobia Inventory. Br. Psychiatry. 37-86. Correa AJ, Sykes JM, Ries WR. (2013)Considerations before rhinoplasty. Otolaryngol Clin North Am.; 32, (1):7-14. Crum, R.M, Pratt, L.A (2001). Risk of Heavy Drinking and, Alcohol use Disorders in Social Phobia. American Journalof Psychiatry, 1693-1700. David Veale, FN (2010). Body Dysmorphic Disorder: A Treatment Manual.New York: Wiley. Davison, T.E, Mc Cabe, M.P (2005)."Relationship between Men's and Women's Body Image and their Psychological, Social and Sexual Functioning. Sex Roles. 463-475. Diener, E, Biswas- Diener, R (2000). Income and Subjective Wehh _ Being: will Money Make Up Happy? University of III inois, Unpublished. Dittmann,M (2002). Stemming Social Phobia. Monitor On Psychology, 36. 553-555. Dittmar, Helega (2010). Dose the Size Matter. the Impact Of Body Perfect, Ideal in the Media. US University Of Sussex. Eklund, Robert, C, Kelly, B & Wilson, P (1997), The Social Physique Anxiety Scale: Men, Women, and the Effects of Modifying Item. Elliot, J.A (2005). Interdisciplinary Perspective on Hope. New York, Nova Publishers. Eng, W, Coles,M.E, Heimberg, R.G & Safren, S.A (2005).Domains of Life Satis Faction in Social Anxiety Disorder; Relation to Symptoms and Response to Cognitive Behavior Therapy. Journal of Anxiety Disorders, 19, 143-156. Feingold, A (1994). Gender Differencces in Personality Psychological Bulletin, 116(3), 429-450. Flanary, C.M, Barnwell, G.M, Vansickels, J.E, Littlefiled, J.H, Rugh, A.L (1990). Impact of Ortognathic Surgery on Normal and Abnormal Personality Dimensions: a 2-year Followup Study of 61 Patients, A J Orthod Dentofacial Orthop, 98(4), 313-322. Fredrick, D.A, Lever, J, Peplau, J, Letita, A (2007). Insertin Cosmetic Surgery and Body Image: View of Men and Women Across the Life Span. Plastic Reconstr Surg, 415-1047. Fortman,T (2006).The Effects Of Body Image On Self Esteem, And Academic Achievement [Thesis] Columbus, ohio:The Ohio State Univercity. Furmark, T (2002), Social Phobia. Acta Psychiatrica Scandinavica, 84-93. Hartman, L.M (1983). A Meta Cognitive Model Of Social Anxiety: Implication for Treatment. Clinical Psycology Review 3, 435-456. Janda, L (2001). The Psycologyists Book of Personality Tests. New York. Wiley & Sons, Ine. Jong, P.J (2002). Implicit Self - Steem and Social Anxiety: Differential Self avouing Effects in High and Low Axious Individual. Journal of Behavior Research and Therapy, 501-508. Gallucci, N.T (2008).Sport Psychology: Performance Enhancement Performance inhibition, Individual and Teams. Psychology Press.UK. Garcia. Garay, E (2004).Adoleescent Boys and Girls Show Different Predisposition for Eating Disorders, Woman's Health Weekly,6, 22-94. Gilbert, N, Mayer, C (2005). Fear of Negative Evaluation and the Development of Eating Psycholopathology. Journal of Eating Disorder. 37,307-312. Gilman, S (1999). Making the Beautifull: a Cultural History of Aesthetic Surgery. Princetion, University Press. Gimlin, D (2000). Cosemetic Surgery: Beauty as Commodity, Qualitative Sociology, 123, 77-98. Green, P, Pritchard, M (2003). Predictors of Body Image Dissatisfaction i Adolut Men and Women. Social Behavior Personality. 31, 215-222. Griffin, M, Kirby, S (2004).The Effect of Gender in Improving Body Image and Self_ esteem. Center for Sports and Exercise Science Deparment of Biological Scince University of Essex. Grogan S.Body Image:understanding body Dissatisfaction in Men, Women, and Childern . New York.NY:Taylor &Francis:2007. Grossbard, J.R, Lee, C.M, Neighbors, C & Larimer, M.E (2009). Body image Concerns and Contingent Self _ Steem in Male and Female College Students. Journal of Sex Roles, 60(3-4), 198-207. Guility, E>J, Geleijnse, J.M, Ziteman, F.G, Hoekstra, T, Schouten, E.G (2004). Dispositional Optimism and All-Cause and Cardiovascular mortality in a Propective Cohort of Elders Dutch Men and Women. Archives of General Psycology, 61, 1126-1135. Izgic, F, Akyuz,G: Doğ ano & Kuğu, N (2004). Social Phobia among University and its Relation to Self - Esteem and Body Image. Journal of Psychiartry, 49 (9), 630-634. Kent, G & Keohan, S (2001). Social Anxiety and Disfigurement: the Moderating Effects of Fear of Negative Evaluation and Past Experience. British Journal of Clinical Psychology, 40(1), 23-34. Kessler, R.C, Mc Gonagle, K.A, Zhao, S, Nelson,C.B, Hughes, M, Eshleman, S & Wittchen, H.U (1994). Lifetime and 12_Month Prevalance of DSM-III-R Psychiatric Disorders in the United States. Result from the National Comorbidity Survey. Archives of General Psychiatry, 218-219. Kaplan, H.I, Sadock, B.J, Grebb, J.A (2003). Contributions of the Psychological Sciencesto Human Behavior IN: SynoPsis of Psychiatry Baltimore:Willams and Wilkins. 157-206 King, T.K, Matacin, M, Marcus,B,H. Bock, B.C & Tripolone, J (2000). Body Image Evaluation in Women Smorkers, Addictive Behaviors, Vol.25, No4: 613-618. Kashdan, T.B, Barrios, V, Forsyth, J, Steger , M.F (2006). Experiential Avoidance as a Genrralized Psychological Vulnerabiluity: Comparisons with, Coping and Emotion Therapy, 44, 1301-1320. Kimbrel, N.A (2008). A Model of Development and Maintenance of Generalized Social Phobia. Clinical Psychology Review, 28, 592-612. Lantez, C.D, Hardy, C.J, Ainsworth, B.E (1997). Social Physique Anxiety and Perceved Exercise Behavior. JOuranal of Sport Behavior, 83-94. Long, PJ (1985).The Cognitive Psychology Of Motion Fear and Anxiety. Anxiety and the Anxiety Disorder. 131-170. Mallkeran,M & Hamiltone,N (2005). Self – CONTOROL And Thair Influence On Depression, Anxiety And Hostility In A Chronically Stressed Population 2001; 12, P. 67. Marsh, H (2000). Age and Gender Effects in Physical Self - Concepts Adolescent Elite Athletes and Non- Athletes: a Multi Cohort_ multi Occasion Desgn. Journal of Sport and Exercis Psychology. 20, 237-259. Mc Cabe, R.E (1999). Implicit and Explicit Memory for thread in High - and Low - Anxiety - Sensitive Participants. Cognitive Therapy and Research. 23(1), 21-38. Mc Clement, S.E, Chochinov, H.M (2008). Hope in Advanced Cancer Patients European. Journal of Cancer, May< 44(8), 1169-1174. Miller, K.J, Gleaves, D.H, Hirsch, T.G. Green, B.A, Snow, A.C & Corbett,Ch.C (2000). Comparisons of Body Image Dimentions by Race/Ethnicty and Gender in a University Population. Journal of Eating Disorder, 27(3). 310-316. Mulkens S, Jansen A. Changing appearances: Cosmetic surgery and body dysmorphic disorder. Neth J Psychol 2006; 61: 34-41. Nemeroff, C.J, Stein, R.L, Diehl, N.S & Smilack, K.M (1994). From the Cleavers to the Clintons: Role Choices and Body Orientation as Reflected Magazine Artiele Contect. International Journal Of Eating Disorders, 16, 57-71. Olatunji, B.O, Cisler, J.M, Tolin, D.F (2007). Quality of Life in the Anxiety Disorders. Clinical Psychology, 572-581. Pavan C, Simonato P, Marini M. Psychopathologic aspects of body dysmorphic disorder: A literature review. Aesth Plast Surg 2008; 32: 473-84. Philips, K.A, Didie, E & Menrad, W (2007). Clinical Featares and Correlates of Major Depressive Disorder in Individual With Body Dysmorphic Disorder. Journal of Affective Disorder, 91(1-3), 129-135. Puent, M (2008). Non_ Surgical Wrinkle Filler Wins by Nose Usa today. Pritchard , M (2010). Does Self - Steem Moderate the arelation between Gender an Weight Preoccupution in undergradates? Personality and Individual Differences 48(2), 224-227. Ranta, K, Tuomisto, M & Pelkonen, M (2006). Age and Gender Differences in Social Anxiety Symptoms During Adolescns. the Social Phobia Inventory (SPAIN) as Measure. Psychiatry Research Volume 14, 247-257. Rappe, M, Thompson, S (2002). The Effect of Situational Structure the Social Performance of Socially Anxiety and non-Anxiety Participants, Journal of Behavior Therapy and Expermental Psychiatry, 2, 91-102. Reinharth, D (2004). Weight Loss: Goals, Realities, and Strategies. Archives of Innternal Medicine, 162, 1069-1070. Rheingold, A.A, Herbert, J.D, Franklin, M.E (2003). Cognitive Bias in Adolescents With Social Anxiety Disorder Cognitive Therapy and Reaserch. 6, 639-655. Richardson, L.Pl, G, Arison, M.M, Drongshot, M, Manol, L, Leresch. L (2006). Association between Deppressive Symptoms and Obesity During Puberty. General Hospial Phsychiatry, 28,313-320. Rob , S, Wayne, M, Christine, A (2004). Measurement of Body Image Satisfaction Using Computer Momipulation of Digital Image. Journal of Psychology. http"//www. Accessmylibrary.com/.[ 29 July 2007]. Robinson, R.T (2003). Clooting Behvior, Body Cathexis, and Appearance Managment of Women Enrolled in a Commercial Weight Loss Program. Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Doctor of Philosophy in cloothing and Textiles, Blacksbury, Virginia. Rodebaugh, T.L, Heimberg, R.G (2008). Chapter, Emotion Regulation and the Anxiety Disorder: Adopting a Self - Regulation Perpective. springer. Rodebaugh, T.L, Holaway, R.M & Heimberg, R.G (2004). The Treatment of Social Anxiety Disorder. Clinical Psychology Review, 24, 883-908. Rosenberg, M (1965). Society and the Adolesecnt Self - Image Princeton, N.J: Princeton University Press. Rudd, N.A & Lennon, S.J (1994). Aesthetics the Body and Social Identity, In Delong, M.R & A.M Fiore (Eds). Aesth of Texetics Textills and Clothing: Advancing Multi - Textiles and Apparel Association. Sands, R (2001). Reconceptualization of Body Image and Drive for Thinness. International Journal of Eating Disorder. 28, 397-407. Sarwer, DB, Wadden, TA, Pertschuk, MJ, Whitaker, LA (1998). The Psychology Of Cosmetic Surgery: A Review and Reconceptualizaion. Clin Psycho Rev, 18(1), 1-22. Sarwer, DB, Cash, TF, Magee, L, Wiliams, EF, Thompson, JK, Roehrig, M (2005). Female Collage Students and Cosmetic Surgery: an Investigation of Experien, Attitudes and Body Image. Plast Reconstr Surg, 5(3), 931-935. Scafani, A.P (2003). Psychological Aspects of Plastic Surgery. Journal of Medicine, 24 (15), 1011-1114. Sherry SB, Vriend JL, Hewitt PL, Sherry DL, Flett GL,(2014) Wardrop AA. Perfectionism dimensions, appearanceschemas, and body image disturbance in communitymembers and university students. Body Image.; 6(2):83-9. Sira, N & Parkerwhit, C (2010). Individul and familial Correlates of Body Statisfaction in Male and Famale Collges Students. Journal of American College Health, 58 (6),507-514. Smith, E.R, Mackie, D.M (2007). Social Psycology 3 ed. Philadelphia, P.A: Psychology Press. Stein. DJ. Baouwer, C (1997). Blushing and Social Phobia: A Neuroebiological Speculation. Medical Hypotheses. 49. 101-108. Stein, MB. Walker. JR & Forde, DR (1994). Setting Diagnostic Theresholds For Social Phobia: Considertion From Acomunity Survey Of Social Anxiety. American Journal Of Psychiatry. 151. 408-412. Strhan, E (2002). Theeffects of Social Anxiety and Social Skills on Academic Performance, Personality and Individual Differences, Volume 34, Issu 2 Pages 347-366. Stwart (2006). Work on the Anxiety Associated With Negative Body Image, Simmonds Publcation, Vancover Available. http://www.Search.com. Sugar, M (2000). female Adolescent Development, New York, Brunner mazel. Snyder, C.R (1994). The Psycology of Hope: You Can Get There from Here, New York. Free Perss. Snyder, C.R (1995). Concept Ualizing Measuring, and Nurturing Hope. Journal Counseling and Development, 73, 335-360. Snyder, C.R (2002). Hope Theory: Rainbow in the Mind, Psychologyical Inquiry. 13, 249-175. Snyder, C.R, Irving, L, Anderson, J.R (1994). Hope and Health: Measuring the Will and Ways, In: C.R. Snyder, C.R, Forsyth (Eds), Hand book of Social and Clinical Psycology: The Health Perspective, New York, Pergmum Press. 258-305. Swami, V (2009). Body Appreciation, Media Influnce, and Weight Statas Predict Consideration of Cosmetic Surgery among Famale undergraduates. Body Image, 6, 7-315. Thompson, J.K (1996). Body Image distrubance, Asseccment and Treatment University of Sought Florida - Pergamum Press. Thompson, J, Kedin, Heinberg, J, Leslie (1999), The Media Influnce On Body Image Disturbance & Eating Disorder. Journal Of Social Issues: 339-353. Tiggmann, M, Eha, R(2001). A Cross _ Cultural Comparison of Body Dissatisfaction in Estonian and Australian Young Adult its Relationship with Media Exposver. Journal of Cross Cultural Psychology. 23(6), 206-223. Turk, E.L, Heimberg, R.G & Hope, D.A (2001). Social Anxiety Disorder. in. H.D. Barlow (ED). Clinical Handbook of Psychological Disorders; A Tep_ by_ Step Treatment c3. ed. New Yourk: Guilford Press, 114-153. Walstone.Walstone & Dowliss (1987) Social Skills in Interpersonal Communication: Third Edition. London, Rutledge. publication. Wadden, T.A (1993). Treatment of Obesity by Moderate and Sever Restriction: Result of Clinical Research Triats. Ann Intern Med, 119, 688-693. Vander Wal, J.S & Thelen, M.I (2000). Predictors of Body Image Dissatisfaction in Elementary - Age Scool Girls. Eating Behaviors, 105-122. Watson, D, Friend, R (1969). Measurment of Social_ Evaluative Anxiety. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 33(4), 448-457. Weeks, Justin. W, Heimberg, Richard, G, Rodebeugh, Thomas L (2008). The Fear Of Positive Evaluation Scale: Assessing a Proposed Cognitive Component Of Social Anxiety. Journal Of Anxiety Disorders,22. 44-55. Wells, A. Clark, DM, (1997). Social Phobia: A Handbook Of Theory, Reaserch and Treatment. 3-26. Wild, J, Clark, D.M, Ehlers, A & Mc Manus, E (2008). Perception of Arousal in Social Anxiety: Effects of False Feedback During A Social Interaction. Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry, 39, 102-116. Wilson, J.K, Rapee, R.M (2005). The Interpretation of Negative Social Events in Social Phobia: Changes During Treatment and Relationship to Outcome. Behavior Research and Therapy, 43, 373-389. Witaker, L.A (2005). Female College Students and Cosmetic Surgery: an Investing of Experinces, Attitades and Body Image. Pennsylvania University Press. Wright, M.R, Wright, W.K (1975). A Psycological Study patients undergoing Cosmetic Surgery. Archives of Otolaryngology, 101, 145-151. Zatomcka, Pither (2005). Sociological Theory of Trust, Translated by: Fatheme Gholabi, soutode Press.